8 พฤศจิกายน 2547 21:40 น.
เด็กหญิงโก๊ะโงะจัง
เกลียดการรอคอย
เกลียดความหวังเลื่อนลอยลมๆแล้งๆ
เกลียดวันเวลาที่ทำให้ใจคนเปลี่ยนแปลง
เกลียดความไกลที่เข้ามาแกล้ง..ให้ปวดใจ
เกลียดคำสัญญาที่เคยได้ฟัง
เกลียดความหลัง..ที่แวะเวียนมาทำให้หวั่นไหว
เกลียดใจคนหนอ..ที่ทำคนรอ..ร้องไห้
เกลียดเธอที่เปลี่ยนไป..เกลียดหัวใจที่ยังรอ..
6 พฤศจิกายน 2547 11:45 น.
เด็กหญิงโก๊ะโงะจัง
อย่ามาอีกเลยได้ไหม
จะมาทำไม..ตอกย้ำหัวใจไม่มีสิทธิ์ฝัน
เธอยืนตรงหน้า..ไม่กล้าจะผูกพัน
เพราะฉัน ไม่ใช่คนสำคัญ อะไรเเลย
อย่ามาให้ความหวัง
เพราะมันเคยพังมาแล้ว..เธอยังทำเฉย
ยังคิดจะสานต่อเรื่องเราที่เกินเลย
ทั้งที่รู้ว่าคงลงเอย..ด้วยร้าวราน
ไม่อยากเป็นคนไม่ดี
เป็นมือที่สาม ที่ทำใครร้าวฉาน
เขาเป็นเจ้าของเธอมาตั้งนาน
ไม่อยากเป็นคนหน้าด้าน..แอบสานสัมพันธ์
พอเถอะนะ..คนดี
เลิกทำแบบนี้ซะที เชื่อฉัน
กลับไปเถอะกลับไปรักกัน
อย่าให้เขาทุกข์ใจกว่านั้นพอเสียที
เลิกยุ่งกับฉัน
ห่างไปเหมือนอยู่ไกลกันคนละที่
เป็นคนไม่รู้จักกันเลยยิ่งดี
จะได้เลิกเพ้อฝันซักที..ไม่อยากได้ที่นั่งตัวสำรอง
6 พฤศจิกายน 2547 11:41 น.
เด็กหญิงโก๊ะโงะจัง
มองหน้าเธอแล้วเบื่อ
ไม่น่าเชื่อซักคำพูด
คิดว่าไล่ไม่ทันเลยไม่หยุด
โกหกเป็นชุด คนหลอกลวง
ต่อหน้าเลือกฉันมีฉัน
ลับหลังกันง้อเขาให้ติดบ่วง
ตัดใครไม่ได้ ชอบทำหวง
สับรางเดินควง น่าหมั่นไส้
รู้ว่าฉันรัก
เลยชักจะเหลิงใหญ่
รู้ว่าของตายยังไงยังไง
ก็ไม่ไปไหนไกล..จริงของเธอ
อยากให้เธอเลือกซักคน
ก็ดิ้นรนปฏิเสธเสมอ
โกหกฉัน หลอกลวงเขา สนุกไหมเธอ
ระวังซักวันจะเจอ การไม่เหลือใคร
วันนี้ฉันยังทนอยู่
แต่ไม่รู้วันไหนจะทนไม่ได้
และวันนั้นเขาคงจะรู้ธาตุแท้เธอเป็นไง
เธอคงไม่เหลือใคร..
..ถ้าหัวใจยังกะล่อนจะหลอกลวง
หน้าส่วนตัว
1255
