20 มิถุนายน 2547 09:15 น.
เด็กหญิงสานฝัน
กับการที่เธอไม่มีฉันตอแยในวันนี้
เธอก็คงเป็นคนที่สุขใจดีใช่ไหม
ไม่มีฉันมารังควาญมากวนใจ
อยากให้ฉันไปแบบนี้ใช่ไหมที่เธอต้องการ
วันนี้แหล่ะที่เพิ่งจะรู้โลกความจริง
ว่าทุกสิ่งที่ทำไปด้วยใจที่อาจหาญ..........
ท้าทายต่อสายตาทุกคู่ที่มองมา
และคงคิดว่าฉันก็เป็นอีคนไร้ค่าที่วิ่งตามเธอ
ทุกสิ่งที่ทำไปเธอไม่เคยเห็น
ทำตัวชินชา....อย่างเลือดเย็นไม่เคยสน
ทุกการกระทำโดนตอกกลับเธอไม่เคยร้อนรน
แต่รู้ไหมมีคนที่แสนจะอดทนต้องร้านราน.........
ขอให้ทุกอย่างมันจบลงเพียงแค่นี้
ให้คิดว่าไม่มีฉันในโลกนี้แล้วก็ได้
ให้คิดว่าเป็นเพียงฝันร้ายที่ผ่านไป
พอลืมตาขึ้นมาทันใดขอให้เธอคิดว่ามันเป็นเพียงแค่.........ฝันร้าย...ไปเอง
ไม่ได้เข้ามาแต่งนานมากค่ะ มันก็ฝืดๆไปหน่อย มั่วๆปนกันไป เผอิญอยากแต่งกลอนเศร้าๆ ตามอารมณ์ที่เศร้าอยู่หน่ะค่ะ ยังไงช่วยเมนต์ๆให้ยุ้ยด้วยนะค่า..........ขอบคุณทุกๆๆๆๆๆๆคนล่วงหน้า
3 มิถุนายน 2547 19:45 น.
เด็กหญิงสานฝัน
อยากจะขอให้เรานั้นเป็นแค่เพื่อน
เธอจงเตือนใจตัวเองเลิกคิดฝัน
อย่าได้เผลอมาปันใจอย่ารักกัน
ไม่มีวันที่ใจฉันจะรักเธอ.........
เพราะว่าเธอ.....ไม่ใช่.....คนในฝัน
ไม่มีวันที่ใจฉันจะไปเผลอ
โปรดอย่าได้มาฝันเฝื่องหรือละเมอ
ฉันรักเธอรักไม่ได้จึงบอกกัน
*****ขอบคุณในความรักที่มีให้ ในไมตรีที่หยิบยื่นให้อยู่เสมอ มาวันนี้ไม่อาจรับไว้ได้ เพราะเหตุใด ไม่รุ้...........ไม่มีเหตุผล ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ไม่อยากได้ ถ้าจะมอบให้ อยากได้ คำว่า เพื่อน มากกว่า สิ่งอื่นใดที่จะได้ *********
หน้าส่วนตัว
1430
