14 กุมภาพันธ์ 2547 21:09 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ห่างไกลกันแบบนี้ฉันคิดถึง
ฉันคนึงห่วงหานะรู้ไหม
เธอคนดีในตอนนี้จะเป็นไง
จะมีใครคอยดูแลเป็นห่วงเธอ
ถึงตัวห่างแต่ใจฉันไปถึง
ว่าคำนึงไม่เคยลืมหรือจะเผลอ
โปรดเชื่อใจว่าฉันนี้มีเพียงเธอ
และจะสม่ำเสมอแบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลง
14 กุมภาพันธ์ 2547 20:55 น.
เด็กหญิงสานฝัน
คนคนหนึ่งคอยเฝ้ามองรู้บ้างไหม
ว่ามีใครคนไม่ไกลเฝ้าคิดถึง
ทุกทุกวันเฝ้าห่วงหาและคนึง
เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้นไม่เข้าใจ
หรือคงเป็นเพราะฉันดันไปเผลอ
เฝ้าฝันเพ้ออยู่ทุกวันนั่นใช่ไหม
เพราะเหตุนี้คงทำให้ฉันมีใจ
ให้กับใครคนไม่ไกลอยู่ใกล้ตัว
อยากให้เธอได้รับรู้ว่าใจฉัน
หัวใจมันยิ่งหวั่นไหวเมื่อได้เห็น
กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอเป็น
ทำให้เย็น ชาทั้งกาย เมื่อคราที่เราใกล้กัน
14 กุมภาพันธ์ 2547 20:55 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ฉันเชื่อว่าสักวันคงใจอ่อน
ถึงแต่ก่อนจะเป็นคนจิตใจแข็ง
ขนาดหินที่ว่ากันว่าแข็งแรง
หากโดนแสงโดนน้ำเซาะยังกร่อนไป
สาอะไรกับจิตใจของมนุษย์
ท้ายที่สุดสักวันหนึ่งต้องหวั่นไหว
และตัวฉันจะไม่แพ้สู่ต่อไป
ทำเพื่อใจที่เรียกร้องมาแสนนาน
เสียงหัวใจที่เรียกร้องไม่เคยหยุด
ทำให้รุกก้าวต่อไปด้วยใจสู้
จะให้เธอคงใจแข็งได้รับรู้
ฉันจะอยู่ตรงที่เดิมเพื่อรอใจ
*********เพื่อรอคนใจแข็งคนหนึ่ง หันกลับมามองกัน*********
4 กุมภาพันธ์ 2547 20:25 น.
เด็กหญิงสานฝัน
ทุกทุกครั้งที่พบเจอเธอกับเขา
รู้สึกเศร้าไม่รู้จะทำอย่างไหน
จะให้เดินไปพูดคุยหรือทักทาย
ฉันละอายที่ต้องทำต่างกับใจ
ความรู้สึกภายในเก็บไม่อยู่
ไม่อยากให้เธอรู้ว่ายังหวั่นไหว
ก็เวลาแต่ละวันที่ผ่านไป
ยังทำใจไม่เคยได้สักกะที
ยังอยากบอกว่าฉันยังรักเธออยู่
เธอก็รู้ว่าฉันยังไม่ไปไหน
ฉันคงอยู่ที่เดิมเสมอไป
และไม่เคยจะปันใจให้กับใครที่ไม่ใช่ เธอ
4 กุมภาพันธ์ 2547 20:13 น.
เด็กหญิงสานฝัน
เมื่อเห็นเธอทีไรใจมันหวั่น
ใจมันลั่นร้องบอกว่ายังหวั่นไหว
ยิ่งได้คุยยิ่งทำให้หลงติดใจ
และกลัวใครต่อใครจะแย่งเธอ
ก็เธอหน่ะช่างเป็นคนแสนขี้เล่น
ก็เธอเป็นคนน่ารักฉันเลยเผลอ
จะไม่ให้หลงติดใจไงละเออ
ไม่ให้เพ้อถึงเธอคงไม่มี
*********คนไรน่ารักชะมัด ยิ่งเวลายิ้ม หัวเราะช่างดูแล้วโลกสดใสซะจริง********
หน้าส่วนตัว
730
