1 กุมภาพันธ์ 2547 19:54 น.
เด็กหญิงสานฝัน
เวลานี้คิดถึงใครสักคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งอยู่ห่างไกลจากตัวฉัน
ยิ่งนานไปฉันยิ่งรักขึ้นทุกวัน
แม้ว่ามันเป็นแค่ฝันก็ตามที
แต่อย่างน้อยแค่ได้ฝันฉันก็สุข
แม้อาจทุกข์เจ็บช้ำใจไม่สุขี
โปรดจงรับรู้ไว้เถอะคนดี
ฉันคนนี้ยอมเต็มใจทุกข์เรื่องเธอ
ถ้าเธอทุกข์ให้ฉันได้แบ่งเบาทุกข์
ให้เธอสุขไม่หนักใจเกษมสันต์
ฉันคนไกลยอมแบกทุกข์ไว้ทุกวัน
แค่เธอนั้นเป็นสุขใจฉันยินดี
1 กุมภาพันธ์ 2547 19:39 น.
เด็กหญิงสานฝัน
อยากจะมีใครสักคนคอยเป็นห่วง
ไม่หลอกลวงจริงใจให้กับฉัน
อยากจะมีใครสักคนเข้าใจกัน
ให้ทุกวันของฉันเป็นสุขใจ
ไม่ต้องการสิ่งใดไปมากกว่า
แค่ใครมาสักคนคอยชิดใกล้
ขอแค่คนหนึ่งคนคอยเอาใจ
คอยห่วงใยตัวฉันก็มากพอ
31 มกราคม 2547 21:04 น.
เด็กหญิงสานฝัน
อิจฉาคนที่กำลังมีความรัก
มีคู่จักให้เดินควงไหนต่อไหน
มีคนคอยเป็นห่วงคอยใส่ใจ
อิจฉาใครที่มีรักให้หัน
ถ้าฉันมีคนที่รักคงมีสุข
เพื่อนแก้ทุกข์คอบแบ่งเบาเข้าใจฉัน
มีคนคอยเข้าใจห่วงใยกัน
เหมือนอย่างฝันเท่านั้นก็สุขใจ
31 มกราคม 2547 21:01 น.
เด็กหญิงสานฝัน
เก็บรักไว้สุมในอกมาตลอด
ฉันเก็บกอดไม่บอกใครให้รู้เห็น
เก็บความลับไม่กล้าเผยทำใจเย็น
ทำเหมือนเป็นคนไม่มีรักให้ใคร
ดูภายนอกใครใครมองฉันเข้มแข็ง
ดูมีแรงและกำลังไม่อ่อนไหว
แต่หากมองลงลึกถึงภายใน
จะบอกใครได้อย่างไรว่าอ่อนแอ
ความอ่อนแอกับความลับที่ไม่เผย
ฉันก็เลยมาครุ่นคิดนั่งหวั่นไหว
หากสักวันฉันไม่บอกพูดออกไป
อาจเสียใจในกาลหน้าถ้าไม่ทำ
ถึงตอนนี้ตัดสินใจที่จะบอก
ไม่ว่าเธอจะตอกกลับเป็นอย่างไหน
จะไม่คิดเสียใจเลยที่บอกไป
ขอแค่ได้ขึ้นชื่อว่า พยายาม ที่สุดก็เพียงพอ
ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ฉันก็จะไม่เสียใจที่ได้พูดออกไป อย่างน้อยสิ่งที่ทำ ก็ได้เรียกว่า พยายามดีที่สุด และกล้าก็พอแล้ว
31 มกราคม 2547 20:54 น.
เด็กหญิงสานฝัน
เหงาเหงาใจหนาวจิตไร้คนใกล้
ไม่มีใครมาห่วงใยใส่ใจฉัน
เพ้อเพ้อหาถึงคนไกลทุกคืนวัน
ได้แค่ฝันอยู่ข้างเดียวตลอดมา
หนาวหนาวกายยังไม่เท่าหนาวในจิต
ที่ปกปิดเก็บรักไว้ในอุรา
ไม่ไม่กล้าที่จะเอ่ยมันออกมา
เมื่อทุกคราที่เราอยู่ใกล้ใกล้กัน
บางบางครั้งฉันก็อยากบอกให้รู้
เพียงแต่ใจมันยังขาดความกล้าหาญ
รอรอวันที่ฉันได้พบพาน
อีกไม่นานจะเปิดใจให้รู้กัน
[-_-]
หน้าส่วนตัว
1118
