13 มิถุนายน 2546 22:17 น.
เด็กหญิงคนเดิม
ตะวันสาดส่องแสงเพียงอ่อนอ่อน
เขียนบทกลอนใต้เงาร่มไม้ใหญ่
มีกระแสสายน้ำอยู่ไม่ไกล
ทำให้ใจเพลิดเพลินเจริญตา
เสียงนกร้องขับขานแว่วแจ้วแจ้วเจื้อย
สายน้ำไหลไปเรื่อยเอื่อยเอื่อยหนา
ฉันเขยิบไปนั่งใกล้สายธารา
รอเธอมาอยู่เคียงข้างกับเรา
13 มิถุนายน 2546 21:41 น.
เด็กหญิงคนเดิม
ฉันยังจำถ้อยคำอันหวานซึ้ง
ยังคะนึงถึงวันนั้นไม่ห่างหาย
ที่ฉันนั้นมีเธออยู่ข้างกาย
ถึงชีพวายก็ไม่คลายความรักเรา
แต่วันนี้เธอนั้นมีคนอื่น
มิอาจฝืนเพราะใจยังคอยเฝ้า
ให้วันนี้ยังมีทั้งสองเรา
แค่กระซิบเบาเบาว่ารักกัน
แต่ความคิดนั้นคงเป็นไปไม่ได้
ต้องร้องไห้เพราะเป็นได้แค่ความฝัน
เพราะว่าเราคงเป็นได้แค่เพื่อนกัน
ไม่มีวันจะเป็นอื่นต้องฝืนใจ
หน้าส่วนตัว
862
