4 พฤษภาคม 2548 16:19 น.
เด็กน่าlove
ปล่อยน้ำตาให้ไหลไปอย่างช้า - ช้า
แล้วคอยบอกตัวเองว่า...ต้องทำได้
แม้จะยังไม่เข้มแข็งพอจะตัดใจ
แต่จะให้ไหลง่าย - ง่าย ไม่มีทาง
จะไม่เก็บไม่กักรักพ่ายแพ้
ความอ่อนแอบนหนทางที่ลาร้าง
เลิกในรัก..ตัดสัมพันธ์..อันบอบบาง
หยุดทุกอย่าง..แล้วปล่อยวาง..เรื่องหัวใจ
ฉันขอก้าวออกจากหลักความรักลวง
แม้หัวใจอาจเหว่ว้า...อ้างว้าง
บนเส้นทางไม่มีใครให้หวงห่วง
ฉันจะปล่อยน้ำตาให้ลาร่วง
ดีกว่าหวงกักเก็บให้เจ็บใจ
อยากหยุดยั้งน้ำตาที่ร่วงหล่น
อยากมีคนคอยปลอบใจยามใจเหงา
อยากให้เธอ เธอคนนั้น คิดถึงเรา
อยากให้เขาที่ข้างเธอ เดินจากไป
อยากปล่อยวางปลดปล่อยเรื่องหัวใจ
อยากหลุดลอยในอากาศอันแสนไกล
อยากตะโกนให้โลกรู้รักหมดใจ
อยากจะไปให้พ้นๆ รอยน้ำตา
4 พฤษภาคม 2548 15:03 น.
เด็กน่าlove
รักตัวเองเหมือนกัน
พิสูจน์ตัวเอง....อยู่นาน กับการอดทนรักเธอ
ที่แน่เสมอ คือรักเธอไม่เคยกลับมา
สิ่งที่เทที่ทุ่มไป แต่มันจึงดูไร้ค่า
เธอตอบแทนมา ให้ฉันคือความช้ำใจ
* บาดเจ็บจากเธอทุกวัน
จนมันมีเสียงจากหัวใจ
ถ้าปล่อยอย่างนี้เรื่อยไป ใจมันคงพัง
** ถึงจะรักเธอ แต่ก็รักตัวเองเหมือนกัน
สงสารตัวเอง ที่ต้องเจ็บช้ำ ซ้ำๆเพราะเธอ
ถึงจะรักเธอ แต่จากนี้ จะขอรักตัวเองบ้างได้ไหม
จะขอหักใจ และตัดใจไปจากเธอ
เธอคงไม่ว่ากัน...
ต้องขบและคิดอยู่นาน กับการต้องตัดสินใจ
มันเจ็บแค่ไหน ที่ต้องไปให้ไกลจากเธอ
แต่ก็ต้องทำในวันนี้ เพื่อดีกับตัวฉันเอง
เพราะถูกข่มเหงหัวใจ มานานเหลือกัน
4 พฤษภาคม 2548 15:01 น.
เด็กน่าlove
เธอจะยังคงอยู่ในใจฉัน
แม้เนิ่นนานกี่คืนวันที่เธอไกลห่าง
ภาพความทรงจำของเราแม้จะเลือนลาง
แต่ขอยืนยัน...เธอไม่เคยจืดจางจากหัวใจ
ค่ำคืนนี้แม้จะไม่มีเธอเคียงข้าง
แม้ยามรุ่งฟ้าสางก็ไม่มีเธอเคียงใกล้
แต่เธอยังอยู่ตรงนี้...ตรงกลางใจ
จึงฝากบอกให้เธอรู้ไว้ด้วยบทกวี
ค่ำคืนนี้ แม้จะไม่มีเธอ อยู่เคียงข้าง
แม้อ้างว้าง มองไม่เห็น หนทางเดิน
แม้จะต้องทุกข์ทน ก็จะพร้อมเผชิญ
เพราะรู้ว่า ไม่มีอะไรยากเกิน ความพยายาม
ยังคิดถึงเธอทุกคืนค่ำ
เพราะความทรงจำตอกย้ำกับฉันอยู่อย่างนี้
เลยอดคิดถึงเธอไม่ได้เลยคนดี
ใจดวงนี้จึงยังคงมีเธอเรื่อยมา
คิดถึงกันบ้างไหมคนดี
คนที่รอเธออยู่ตรงนี้อย่างห่วงหา
นับตั้งแต่เธอไปไกลตา
ทุกเวลาฉันจึงยังคงคิดถึงเธอ
4 พฤษภาคม 2548 14:57 น.
เด็กน่าlove
ในค่ำคืนสีหม่น..
ท่ามกลางความสับสนของคนอ่อนไหว
มีเสียงหนึ่งกระซิบผ่าน.. จากความร้าวรานของหัวใจ
ในแววตาเปล่าไร้.. เฝ้าถามหาคนห่วงใยผ่านดวงดาว
เค้าอธิษฐานขอพร..
ถ่ายทอดความร้าวรอนในทุกบทตอนที่ปวดร้าว
สายตาเค้าจับจ้อง.. เฝ้ามองยังหมู่ดาว..
ค่ำคืนแสนเงียบเหงา.. จะมีหรือเปล่า.. ใครสักคน
รับรู้ห่วงใยความรู้สึก..
มีความทรงจำให้ย้อนนึกในสักหน
ขอดวงดาวพราวแสงจากเบื้องบน
ประธานความรักที่มีตัวตน.. มาพร้อมกับคนที่จริงใจ
4 พฤษภาคม 2548 01:33 น.
เด็กน่าlove
ถึงจะมาหาไม่ได้
แต่ส่งความห่วงใยมาให้เสมอ
ในความรู้สึกยังคงมีเธอ
แม้ไม่ได้พบเจอกันแสนนาน
ยังคงเป็นคนเดิมที่ห่วงหวง
แม้เวลาจะล่วงเลยผ่าน
ฉันยังเป็นฉันเหมือนวันวาน
คนที่มีเธอตลอดการในใจ
ดาวกระดาษหลากสี
ที่คนดีพับใส่ขวดโหลให้
แม้ไม่ใช่ดาวจิงๆบนฟ้าไกล
แต่รู้สึกสดใสกว่าดาวทุกดวง
ทุกๆครั้งที่มองดาวบนขวดไส
รู้สึกอุ่นใจว่าเธอยังคอยห่วง
หยิบดาวกระดาษมานับทีละดวง
รู้ไหมฉันก็ห่วงเธอเหลือเกิน
อยากบอกว่า "ห่วงใย"
แต่ทำใจได้แค่นี้
ทำได้แค่เพียงส่งความรู้สึกดี-ดี
ผ่านสายลมที่พัดพา
อยากบอกให้เธอรู้ไว้
ติดอยู่ตรงที่ไวใจไม่กล้า
จึงฝากบอกสายสมที่พัดมา
ฝากไปกระซิบข้างหูเธอว่า
สิ่งที่ฉันมีให้เธอเสมอมาคือ "ความห่วงใย"
หน้าส่วนตัว
820
