รู้ตัวดีบางทีทำเธอท้อ น้ำตาคลอเกินทนจนเก็บไหว กลั้นเอาไว้อย่าหลั่งสั่งหัวใจ ยื้อไว้ให้คนที่ดีมีค่าพอ ฉันคนนี้ไม่เห็นค่าในความรัก เมื่อประจักษ์ดันรู้สายเกินขอ ปล่อยเธอไปให้เขาได้สานต่อ จักยืนรอส่งเธอแค่ครึ่งทาง ไม่โทษฟ้าดาวใดให้เราเจอ แค่ละเมอคิดว่าเธออยู่เคียงข้าง ภาพความสุขรอยยิ้มยากลบล้าง ให้สีจางเท่าไรใจยังมี ผ่านวันเก่าเหย้าแหย่กระแซะเล่น มองดาวเด่นนอนหนุนตักช่างสุขี มีเพียงเธอและฉันจันทร์ราตี ทั้งหมดนี้คือนาทีของวันวาน
หน้าส่วนตัว
1762
