22 มีนาคม 2549 16:38 น.
เด็กตรัง
ยามคิดถึงเธอบอกให้มองฟ้า
ม่านนํ้าตาอดกลั้นไว้ไม่ไหว
คิดถึงเธอที่รักทั้งหัวใจ
อยู่ที่ไหนคนดีรีบกลับมา
ฟ้าจ๋าฟ้าหอบความรักฝากไปให้
ฝากหัวใจความคิดถึงส่งไปหา
แหงนมองฟ้าเหมือนเราได้สบตา
ทุกเวลาวินาทีฉันรอเธอ
กลับมานะคนดีอย่าหน่ายหนี
ดวงฤดีดวงนี้มั่นเสมอ
นานแล้วนะสองเราไม่ได้เจอ
อย่าปล่อยให้รอเก้ออยู่รํ่าไป
หากคืนใดที่ฟ้าพราวสดใส
เหมือนหัวใจเราสองแต่งเติมฝัน
หากคืนใดไร้แสงดาวร้อยพัน
เหมือนคืนนั้นใจสลายเพราะขาดเธอ
21 มีนาคม 2549 23:53 น.
เด็กตรัง
เข้มแข็งไว้นะเจ้าหัวใจ
เหตุอันใดเจ็บชํ้าถึงเพียงนี้
เขาไม่รักอกหักหรือคนดี
พอเสียทีควรเวลาที่ต้องไป
ในความรักไม่มีคำว่าผิด
ขอโปรดคิดพิจารณาอย่าสงสัย
เธออยากถามจงถามมันออกไป
อย่าค้างคาในหัวใจเธออีกเลย
แค่อยากถามทรามวัยใช่เฉลย
คำเปรียบเปรยอื่นใดเก็บไว้หนา
พอแค่นี้ควรค่าแก่เวลา
รอยนํ้าตาหยดลึกถึงข้างใน
ขอเก็บภาพเธอไว้ในความฝัน
ขอยืนยันคืนวันผ่านนานแค่ไหน
ยังมีเธอเป็นที่หนึ่งเสมอไป
เจ็บเพียงไหนรักของฉันก็คือเธอ
10 มีนาคม 2549 03:58 น.
เด็กตรัง
ยังรักเธอเสมอไม่แปรผัน
ผ่านคืนวันเนิ่นนานสักแค่ไหน
ปล่อยเวลานาทีให้เลยไป
ไกลแสนไกลเพียงไหนใจเหมือนเดิม
ไม่เสียใจใยเธอมาหมางเมิน
ไม่เพิ่มเติมความหวานหรือสิ่งไหน
เพียงเท่านี้มีสองเราอบอุ่นใจ
ล้ายามใดไหล่ของฉันพร้อมรับเธอ
หนทางมืดมีสว่างอยู่เสมอ
จับมือเธอก้าวต่อไปอย่าหวั่นไหว
จะฟันฝ่าอุปสรรคด้วยแรงใจ
เหนื่อยเพียงใดสองเราพร้อมสู้ทน
3 กุมภาพันธ์ 2549 22:18 น.
เด็กตรัง
กี่วันแล้ว...ที่เราไม่เจอกัน
กี่วันแล้ว...ที่เรานั้นห่างเหิน
กี่วันแล้ว...เดียวดายบนทางเดิน
กี่เผชิญ ...ฉันฟันฝ่าฟันเพียงลำพัง
กี่วันแล้ว...ที่เราไม่เจอกัน
กี่วันแล้ว...ที่เรานั้นห่างเหิน
กี่วันแล้ว...เดียวดายบนทางเดิน
กี่เผชิญ ...ฉันฟันฝ่าฟันเพียงลำพัง
กี่ผู้คน...เฮฮาพาใจหวั่น
กี่ความฝัน...พลันจบพบสลาย
กี่ชีวิต...ใครลิขิตให้ตัวตาย
กี่เดียวดาย...กี่หัวใจใยรอเธอ ?
3 มกราคม 2549 03:25 น.
เด็กตรัง
รู้ตัวดีบางทีทำเธอท้อ
น้ำตาคลอเกินทนจนเก็บไหว
กลั้นเอาไว้อย่าหลั่งสั่งหัวใจ
ยื้อไว้ให้คนที่ดีมีค่าพอ
ฉันคนนี้ไม่เห็นค่าในความรัก
เมื่อประจักษ์ดันรู้สายเกินขอ
ปล่อยเธอไปให้เขาได้สานต่อ
จักยืนรอส่งเธอแค่ครึ่งทาง
ไม่โทษฟ้าดาวใดให้เราเจอ
แค่ละเมอคิดว่าเธออยู่เคียงข้าง
ภาพความสุขรอยยิ้มยากลบล้าง
ให้สีจางเท่าไรใจยังมี
ผ่านวันเก่าเหย้าแหย่กระแซะเล่น
มองดาวเด่นนอนหนุนตักช่างสุขี
มีเพียงเธอและฉันจันทร์ราตี
ทั้งหมดนี้คือนาทีของวันวาน
หน้าส่วนตัว
1852
