3 พฤศจิกายน 2547 12:51 น.
เด็กชายชิน
เป้เดินออกมาจากออฟฟิซพร้อมกับแมน เธอเดินเคล้าคลอกันกันแมนอย่างมีความสุข แต่ภาพที่ผมเห็นนั้น ช่างเป็นสิ่งที่ผมอิจฉาเสียเต็มประดา ทำไมเธอถึงลืมผมไปง่ายดายอย่างนี้เนี่ย เธอคนนี้หรือ คือคนที่บอกว่ารักผมมากมาย คนนี้หรือที่เคยบอกว่า เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป แต่ทำไมล่ะ เพียงแค่ผมไม่อยู่แค่สองสามวัน เธอกลับมาปันใจให้คนอื่นแบบนี้
ทั้งสองคนขับรถมุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารมีชื่อแห่งหนึ่ง ผมเองก็ขับรถตามเธอไปเช่นกัน แต่ทั้งสองคนกลับไม่รู้เลยว่าผมตามพวกเขาไป เขาไม่สนใจใครทั้งนั้น ในเวลาอย่างนี้ พวกเขาเองคงจะคิดเพียงแค่นั้นล่ะมั้ง
*************************************************
วันนี้เป็นวันเกิดของผมเอง วันเกิดที่แม้กระทั่งแฟนเก่าของผมยังลืมมันไป เธอไม่ได้มาหาผมเหมือนอย่างที่เคยเป็น วันนั้นผมนั่งรอเธอทั้งวัน แต่ในที่สุดเธอก็ไม่มาหาผม ทำไมผมถึงดูไร้ค่าเช่นนี้ ผมรอคุณอยู่นะเป้ คุณได้ยินผมมั้ย
********************************************
วันนี้ผมเห็นเธอแอบไปร้องไห้ที่ห้องน้ำมา เธอเองคงจะเจ็บใจมากสินะ ที่เขาเองทิ้งเธอไป อย่างที่เธอเองเคยทำกับผม อย่างที่เคยสัญญากันไว้ แต่ตอนนี้ แม้เพียงแค่เข้าไปปลอบเธอเบาๆ ผมยังำไม่ได้เลย แต่ผมอยากให้คุณรู้ไว้นะเป้ ว่าผมยังรักคุณเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
2 พฤศจิกายน 2547 17:04 น.
เด็กชายชิน
"เขานั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตั้งนานแล้วนะ แต่ทำไมไม่เห็นทำอะไรเลย นั่งมองอยู่ได้"
เป้พูดกับตัวเอง แล้วลุกพรวดไปทางแมนที่กำลังนั่งอยู่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องนั้น เธอค่อยๆ โอบแขนสองข้างของเธอไปที่คอของแมนอย่างช้าๆ แล้วค่อยเอาคางของหล่อนวางลงบนไหล่ของเขา
"โธ่เป้ ผมกำลังนั่งรองานอยู่นะ คุณออกไปรอผมตรงนั้นก่อนนะ"
แมนพูดพลางค่อยๆ หันหน้าไปทางเป้แล้วหอมแก้มเธอเบาๆ
"นี่เป้ก็รอคุณตั้งเกือบสามชั่วโมงแล้วนะ แล้วนัดดินเนอร์ของเราล่ะคะ แมนลืมไปแล้วเหรอว่าเป็นวันนี้"
เธอพยายามโน้มน้าวให้แมนไปกับเธอให้ได้
"จ้ะๆ เดี๋ยวอีก 10 นาทีนะ แล้วผมจะพาคุณไปเลย"
แมนพยายามต่อรองกับเป้
"ถ้างั้นก็ได้ อีก 10 นาทีนะคะแมน แล้วเป้จะรอ"
เธอกลับมานั่งกับผม แล้วเธอก็อ่านหนังสือต่อไปตามเรื่องของเธอนั่นแหละ แต่ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว แมนก็ยังไม่ลุกขึ้นมาจากหน้าคอมพิวเตอร์เลย เธอจึงเดินไปหาแมนอีกครั้ง แล้วเอื้อมมือไปปิดที่ตาของเขา
"พักเถอะนะคนดี วันนี้มันก็ดึกมากแล้วนะ วันพรุ่งนี้คุณก็ค่อยมาโหลดเอางานก็ได้นี่นา รึว่าคุณไม่อยากไปกับฉัน"
"เอาล่ะๆ งั้นผมไปก็ได้ แต่ว่าผมขอปิดคอมก่อนแล้วกันนะที่รัก"
ในที่สุดเขาก็ละสายตาออกจากหน้าจอสี่เหลี่ยมนั้นได้แล้วพยายามปิดมันลง
ทั้งสองคนค่อยๆ เดินไปที่รถ โดยมีผมเดินตามไปช้าๆ แล้วผมจะเข้าไปยุ่งอะไรกับเขาด้วยเนี่ย สองคนนี้เขาเป็นแฟนกันแล้วนะ
หน้าส่วนตัว
645
