29 มิถุนายน 2547 01:23 น.
เด็กชายชิน
โวยวายมันทำไมเนี่ย
ก้อเพื่อนมันเพลีย มันเหนื่อยเป็นนะ
แต่ว่ากูก้อโวยวายเป็นตุเป็นตะ
ตวาดดะไปทั่ว โดยรอบไป
สักพักพอเพื่อนเริ่มพูดกกลับมา
เลยรู้ว่ามันเองก็ทำไม่ได้
เราเองก็ผิดเอง ที่คิดว่ามันไหว
ก้อเลยพลั้งปากไปอย่างนั้น
พอเริ่มๆ พูดกับมันอีกที
แต่คราวนี้ มันก้อกลับ ทำไม่หัน
พอนานเข้าเราก็เริ่มอึดอัดมัน
เพราะตอนนั้น เราเองก็คงผิดจริง
แต่พอนึกแล้วเริ่มเสียดายเพื่อนที่มี
แต่ตอนนี้มันคงพยามวิ่ง
เพื่อที่ทำเหมือนกับว่าเราโดนทิ้ง
ก้อเลยไม่มาสุงสิงเสวนา
นั่งร้องไห้ร้องห่ม อย่างที่เคย
ก้อแกล้งทำเฉยๆ ได้นี่หว่า
แต่ว่าจะลืมเพื่อนได้มั้ย ไม่มีเวลา
ก็เลยต้องบอกว่า เราเสียใจ
เฮ่อ! ตัวเอง เพิ่งหาเจอสิ่งที่หาย
คือมิตรภาพนั่นไงที่เคยได้
แต่วันนี้มิตรทีมีกลับจากไป
แล้วสุดท้ายคนเสียใจก้อเป็นเราเอง
20 มิถุนายน 2547 01:02 น.
เด็กชายชิน
มองดูท้องฟ้าตอนนี้
เหมือนกับที่เคยเห็นในวันก่อน
เหมือนกับที่เคยเห็นก่อนนอน
เหมือนที่ตอน ฉันฝัน ถึงบางคน
แต่ต่อมามองท้องฟ้าเช่นเดิม
กลับมีอะไรเพิ่มเติม.....อีกมากล้น
เพราะว่ามีใครบางคน
เข้ามาชนในหัวใจฉันอย่างจัง
พอเธอเข้ามาในหัวใจ
เธอทำให้ใจอ้างว้างเริ่มมีหวัง
ทำให้ใจดวงนี้มีพลัง
เพื่อที่จะสู้ไม่ยั้งสู้ต่อไป
ต่อมา อีกไม่นาน เธอคนเดิม
ที่คอยเติมแรงใจนั้นไปไหน
เธอวันนี้ที่เคยชิดแปรเปลี่ยนใจ
หรือแค่ฉันคิดไป.....เพียงเหงากาย
จะบอกกับตัวเธอก้อไม่กล้า
เดี๋ยวจะว่าฉันนั้น คิดไปได้
คิดว่าเรารักกัน.....แต่จริงแล้วก็ไม่ใช่
แล้วสุดท้าย ที่เคยผ่านมา มันก็ผ่านไป
สุดท้ายคนที่เหงาว้าเหว่
เดินโซเซแล้วแอบไปร้องไห้
แอบเหงาเพียงคนเดียวอยู่ในใจ
เพียงแค่คิดไปว่าเธอ.....รักเรา
4 มิถุนายน 2547 15:45 น.
เด็กชายชิน
...พูดความโป้กล่าวเท็จ ควรหย่า ควรเลิก
พูดเสียดดวงจิตรา อย่าว่า
พูดพร่ำแต่ไร้สาร์ ความบ่ อาจเกิด
พูดหยาบโลนหยาบช้า อย่าพูด เป็นดี
พูดสิ่งที่เกิดแล้ว ความดี เป็นศรี
พูดสิ่งเพิ่มราศี เถิดว่า
พูดแล้วบ่มีที่ ต้องเดือด ร้อนเนื้อ
พูดพร่ำทำนองฟ้า บอกให้ กล่าวไป
พูดให้ดีว่าแล้ว ควรพูด พร่ำพูด
พูดสิ่งดีไร้สูตร เสร็จสิ้น
พูดดั่งสั่งน้ำมูตร ควรอย่า กระทำ
พูดเสนาะที่ลิ้น ใส่ไว้ จำจด
กล่าวบทโคลงที่ร่าย ยาวยืด อาดอืด
กล่าวสิ่งมากถมถืด มากไว้
กล่าวมากอาจดูจืด ไม่น่า สดับฟัง
กล่าวแค่หวังท่านได้ ใส่เนตร ใส่กรรณ
1 มิถุนายน 2547 13:12 น.
เด็กชายชิน
.....พูดวาจาอยากพูด ออกไป ควรไตร่
พูดกล่อมอกกล่อมใจ ท่านนั้น
พูดแล้วแต่ท่านให้ ตัวท่าน เห็นคล้อย
พูดไม่ได้อย่ารั้น กล่อมท่าน คล้อยตาม
พูดยามหน้าสิ่วทิ่ม ยามขวาน เยี่ยงนั้น
พูดเมื่อเป็นการงาน อย่าเล่น
พูดความเรื่องพ้นผ่าน ควรบ่ พูดไป
พูดสิ่งใดควรเฟ้น ไป่เน้น เป็นยาม
1 มิถุนายน 2547 12:57 น.
เด็กชายชิน
........อยู่ไปเพียงแค่วันหนึ่ง
ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องสนุก
วันวันก้อได้เพียงแค่นั่งทุกข์
จมปุกอยู่กะวันเวลา
นั่งมองท้องฟ้าที่ตรงนั้น
ที่ชั้นอยากกลับไปหา
ที่ชั้นอยากให้ใครคนนึงรู้นะว่า
ชั้นยังจำ วันลา วันนั้นได้
คิดถึงเรื่องราววันวาน
ที่พ้นที่ผ่านและเลยไป
ไม่รู้ว่าเธอคนนั้นจะจำได้มั้ย
ว่าเคยอยู่กะใครในวันวาน
วันนี้เพียงแค่ฝากลมรำเพย
คอยช่วยเอ่ยให้เธอจำเรื่องแสนหวาน
เรื่องสนุกที่พวกเราผานมานแสนนาน
เรื่องวันวานที่พ้นผ่านอยากให้จำ
ขอโทษทีนะ.....ในวันนี้
ที่เอาเรื่องราวเก่าๆ มาตอกย้ำ
เพราะตอนนี้น้ำตามันจองจำ
มันทำให้ชั้นเศร้าเคล้าน้ำตา
จากมาแล้วคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน
อยากจะกลับไปเดินแล้วพูดว่า
เพื่อนจ๋า คิดถึงกรูบ้างมั้ยหว่า
แล้วกอดคอเดินหน้าฝ่าฟันไป
อยากจะทำแบบนั้นก้อไม่ได้
เพราะเวลาผ่านไปไม่ใช่ใกล้
ทุกวันนี้ เพื่อนเก่าๆ ค่อยหายไป
สิ่งที่เจอคือเพื่อนใหม่ในปัจจุ์กาล
แค่อยากพูดตลกกับเพื่อนเก่า
แต่เราคงมีคำอื่นอีกเป็นล้าน
ที่เราเอง....อยากจะพูดให้พ้นผ่าน
ออกจากใจ...ไปตามกาลที่จากกัน
สุดท้ายแล้วหวังว่าเพื่อนคงจำกรูได้
มานั่งแต่งกลอนให้พวกเพื่อนชั้น
ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ไหนกัน
จึงได้จากไปพลัน.....พร้อมวันเวลา
หน้าส่วนตัว
882
