19 พฤษภาคม 2548 16:50 น.
เดือนไร้เงา
เวลานอนคิดถึงพี่บ้างได้ไหม
จะส่งใจโผผินบินไปหา
ให้ใจแนบหัวใจกันสักครา
จะรู้ว่าความสุขใจหาไหนปาน
หากฝันไปในใจคงฝันหวาน
เวลาผ่านไม่อยากตื่นขึ้นจากฝัน
อยากหลับตาฝันดีมีนาน-นาน
แต่ตะวันไม่เป็นใจทำไงดี
เก็บตะวัน ที่มัน สาดส่องฟ้า
บอกไปว่า ข้านี้ ขอฝันก่อน
ฝัน ดี ดี กับคนรัก ที่แนบนอน
สมรักก่อน แล้วตะวัน ค่อยส่องมา
หากตะวันเป็นใจได้ดังว่า
ตัวแก้วตาคงหลับฝันทั้งวันหนา
ไม่อยากลุกไม่ยอมตื่นไม่ลืมตา
สู่นิทรามีแค่ฝันทุกวันไป
อยากจะจูบที่ปากน้องเนิ่นนานนิ่ง
กอดแอบอิงผิงกันนั่งจมฝัน
อยู่สองคนจนลาลับดับชีพนั้น
ครองรักกันฝันสุขร่วมท่วมใจเลย
ยิ่งพูดคุยยิ่งแนบชิดสนิทลึก
เหมือนดังศึกของหัวใจที่ใฝ่ฝัน
ฟาดฟันฝ่าพายุคลื่นที่โลมรัน
สองใจมั่นเป็นเหมือนมิตรสนิทใจ
ใจตรงใจได้อารมณ์ไม่ข่มขวัญ
จริงใจกัน เปิดเผยใจ ให้ได้เห็น
คิดอย่างไร พูดอย่างนั้น หลอกไม่เป็น
หากว่าเห็น เป็นคนดี เท่านี้พอ
เท่าที่เห็นก็น่ารักประจักษ์จิต
เป็นมิ่งมิตรดูแลใจไม่ห่างเหิน
แม้ยามทุกข์หรือสุขใดไม่หมางเมิน
ซึ้งเหลือเกินคำพี่ที่เอ่ยมา
15 พฤษภาคม 2548 14:59 น.
เดือนไร้เงา
ครืน-ครืนมา ฟากฟ้า คราสะอื้น
เจ้ากล้ำกลืน หรือทุกข์ใจ เรื่องใดหนอ
ดูหมองมัว ยามฟ้า น้ำตาคลอ
หรือเจ้ารอ ใครคนนั้น อย่างฉันเป็น
เมื่อฟ้าหม่น ดาวประดับ ก็ลับล่อง
เคยแหงนมอง กลับหาย ไม่ให้เห็น
ดาวใจดำ ลาผืนฟ้า คราลำเค็ญ
น้ำตาเย็น โรยร่วง สรวงโศกซม
ข้าฯมีทุกข์ ซุกในใจ ใครรู้บ้าง
สุดอ้างว้าง ด้วยดวงใจ ไร้สุขสม
เขาทอดทิ้ง ไม่ใยดี ทวีระทม
ข้าฯตรอมตรม เขากลับหาย ไปจากกัน
อยากเอื้อมซับ น้ำตาเจ้า เฝ้าปลอบจิต
อยู่เป็นมิตร ปลอบใจ คลายโศกศัลย์
ฟ้าจ๋าฟ้า อย่าครวญคร่ำ พร่ำรำพัน
เรามีกัน ฉันยืนยัน คำสัญญา
จะไม่ทิ้ง ให้เดียวดาย ในยามเหงา
โปรดลืมเขา ดาวใจร้าย ไปเถิดหนา
ข้าฯเช่นกัน จะเลิกรอ ขอสัญญา
จักเข้มแข็ง ดั่งฟากฟ้า คราฝนจาง
6 พฤษภาคม 2548 12:42 น.
เดือนไร้เงา
มวลดอกจานบานแจ่มจ้าคราหน้าแล้ง
แสดแสดงสดใสไพรอิสาน
สัญลักษณ์การเปลี่ยนแปลงฤดูกาล
สิ้นเหมันต์จานกลีบอ้าหน้าร้อนเยือน
ระยับแดดแผดเผาเราร้อนรุ่ม
ดังไฟรุมสุมใจกายใดจะเหมือน
แต่จานเจ้ายังสดใสไม่ลดเลือน
ประจักษ์เตือนเติมใจให้อดทน
ยืนต้นสู้ผลิดอกบานมิพรั่นแดด
สวยสีแสดสู้แสงทุกแห่งหน
แลสง่ามาลีงามยามได้ยล
ดังมีมนต์สอนใจข้าฯเปรียบอาจารย์
สอนให้รู้สู้ผจญทนอดกลั้น
ทุกข์โรมรันอย่าหวั่นไหวให้กล้าหาญ
แดดที่เผาดังทุกข์ภัยอยู่ไม่นาน
ลับตะวันแดดร้อนลาพาทุกข์จร
ใครปรามาสให้โกรธาอย่าหุนหัน
เก็บคำร้ายใช้คำหวานจานเจ้าสอน
ร้อนแดดผลาญจานยังเจือเอื้ออาทร
มีน้ำหวานปันภมรร่อนลงชิม
จวบวสันต์จานลากิ่งทิ้งกลีบหล่น
กลาดเกลื่อนกล่นเกรอะกรังดังสนิม
เก็บภาพจานแสดสล้างดังภาพพิมพ์
ประทับพริ้มนานเนาว์เกลาใจตน
หน้าส่วนตัว
2086
