10 มีนาคม 2551 17:32 น.
เดียวดาย..ที่ปลายฟ้า
.รอยชีวิต ของผู้คน บนทางฝัน
.รอยจำนรรจ์ พันวิถี ที่สับสน
.รอยจุดหมาย ที่มุ่งหวัง ดังใจตน
.แต่ละคน แต่ละอย่าง ต่างกันไป
.จากรอยยิ้ม ที่อิ่มใจ ในวันก่อน
.รอยอาวรณ์ ในแววตา พาหวั่นไหว
.รอยวจี ที่แสนหวาน ซ่านทรวงใน
.ตรึงฤทัย ไม่เลือนรอย ถอยเลือนลา
.มาวันนี้ มีให้คอย แค่รอยหวัง
.จะหยุดยั้ง รอยเล่ห์ เสน่หา
.ใจยังห่วง ยังหวง ดวงสุดา
.รอยคิดถึง ตรึงอุรา ยังคาใจ
.รอยลิขิต หรือไร ไห้พานพบ
.แล้วให้จบ ด้วยรอยช้ำ จำไฉน
.รอยที่ฝาก ที่ฝัง ยังตรึงใจ
.รอยอาลัย เหลือให้คอย รอยน้ำตา..
6 มีนาคม 2551 13:30 น.
เดียวดาย..ที่ปลายฟ้า
เขียนลำนำ คร่ำครวญ รัญจวนพจน์
เจ็บรันทด หมองไหม้ ใจอับเฉา
ลำธารรัก ที่ถักทอ ก่อนานเนา
ต้องซบเซา เศร้าช้ำ ระกำใจ
อานุภาพ ของความรัก ที่ปักแน่น
จะนานแสน เนิ่นนาน กาลไฉน
จะลบเลือน เปลี่ยนผัน กันอย่างไร
ก็เมื่อใจ เป็นทาสรัก ยากจักลืม
ฤาฟ้าแสร้ง แกล้งให้ ได้พานพบ
แล้วให้จบ ด้วยรอยช้ำ ที่ด่ำดื่ม
แต่ละเส้น ของทางฝัน อันอืมครึม
ให้เศร้าซึม เจ็บแสบ แทบจาบัลย์
ปลอบตัวเอง ต่อไป แม้ใจท้อ
ชีวิตหนอ มีล้มลุก มีสุขสันต์
ถึงวันนี้ ต้องร้องไห้ ใจรำพัน
หวังสักวัน ได้สุขบ้าง บนทางไกล..
หน้าส่วนตัว
892
