30 พฤศจิกายน 2546 17:26 น.
เดฟ
อยากรู้นะว่าเธอเป็นอะไร
ถึงได้เปลี่ยนแปลงไปจนถึงเวลานี้
ตอบฉันหน่อยได้ม่ยนะคนดี
ว่าที่เธอเป็นอยู่นี่เป็นเพราะอะไร
เพราะเธอเพราะฉันหรือว่าเขา
เป็นเพราะเราห่างเหินกันใช่มั้ย
ระหว่างเราสองคนจึงมีใครเข้ามากันตรงกลางใจ
คงมีใครมาเอาความรักเธอไปแทน
(รู้สึกว่ากลอนนี้จะไม่ค่อยเพระาเท่าไหร่เหมือนจะไม่จบ ใครก็ได้ช่วยห้มันจบที่นะ ขอบคุณค่ะ)
30 พฤศจิกายน 2546 17:22 น.
เดฟ
แม้เวลาจะเลยผ่านไป
แต่รู้มั้ยความรักที่เคยมอบให้ไม่เคยเปลี่ยน
ยังอยากได้เธอมายืนอยู่ข้างเคียง
อยากฟังเสียงเธอผ่านโทรศัพท์ทุกๆวัน
แต่เธอสิไม่รู้เมื่อไหร่
จะมอบใจดวงนั้นให้ฉันดูแลมั่ง
ปล่อยให้ฉันเฝ้ารอเธออยู่ทุกวัน
ช่วยได้มั้ยช่วยให้ฝันที่แนต้องการเปป็นจริง
25 พฤศจิกายน 2546 15:44 น.
เดฟ
เดินคนเดียวก็ได้
แต่จะชินแค่ไหนก็ยังไม่รู้
อยู่คนเดียวก็ได้โดยไม่มีเธอเฝ้าดู
แต่ก็ไม่รู้จะอยู่ไปได้สักกี่วัน
ใช่ฉันอ่อนแอเหมือนที่เธอบอก
แต่ก็ไม่ต้องการให้ใครมาหลอกเพราะสงสารฉัน
อย่าคิดทำทานด้วยการอยู่ด้วยกัน
ยินดีที่จะตายดโยไม่มีเธออยู่กับฉัน
ดีกว่าอยู๋ด้วยกันแบบ ตายทั้นเป็น
25 พฤศจิกายน 2546 15:36 น.
เดฟ
ยิ้มที่เธอมอบให้
เปรียบเหมือนกำลังใจหลากหลาย
อบอุ่น เหมือนเธอมาเคียงการ
มีความหมายมีค่าน่าประทับใจ
อยากรู้ความในใจของเธอนัก
สำหรับฉันนั้นเธอคิดแบบไหน
แบบน้องสาว เป็นแบบเพื่อนหรือแบบใคร
หรือเป็นส่วนหนึ่งของใจก็บอกมา
คราวหน้าเธอมากกว่ายิ้มจะได้ไหน
เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันปรารถนา
แวะมาคุยทักทายหรือพูดจา
บอกความในใจออกมาฉันจะคอย
25 พฤศจิกายน 2546 15:31 น.
เดฟ
อยากให้เธอเรียกชื่อฉัน
แล้วบอกว่าคิดถึงกันมากแค่ไหน
อยากฟังเธอกระซิบว่าห่วงใย
เท่านี้ก็ดีใจแม้ไกลตา
ได้ฟังเสียงผ่านโทรศัพท์
ก็อบอุ่นเหมือนกับได้เห็นหน้า
แค่ค่ำ คิดถึงก็ตรึงตรา
ซาบซึ้งเกินกว่าถ้อนคำใด
ต้องการเพียงเธอเรียกชื่อ
มีโทรศัพท์เป็นสือสานใจให้
มีกำลังที่จะรอรักจากคนไกล
ถ้อนคำใคร ไม่ซึ้งใจ เท่าคำเธอ
หน้าส่วนตัว
594
