::: วัยวันอันอ่อนเยาว์ :::

๑. ผ่านไปกี่ พ.ศ. ก็คิดถึง วัยวันซึ่งอ่อนเยาว์ของสาวหนุ่ม แจ่มกระจ่างพร่างตาฟากฟ้าคลุม เราเกาะกุมมือแน่นแทนสายใย

๒. ฝันยิ่งใหญ่ไปรักษ์พิทักษ์โลก ลบล้างโศกโลกซมตรมหมองไหม้ จรรโลงสร้างสิ่งสรรค์อันพิไล เปี่ยมด้วยไฟศรัทธามหาชน

๓. แต่ความจริงโลกแท้ก็แปรเปลี่ยน ยังวนเวียนผลประโยชน์โคตรสับสน ระบบอุ้มอุปถัมภ์มักทำคน ให้แพ้ตนแพ้ใจเมื่อปลายทาง

๔. ปริญญาฟันฟาดจนขาดวิ่น อุดมการณ์หมดสิ้นอย่างเมินหมาง เราแยกย้ายต่างถนนคนละทาง สู่โลกร้างว่างเปล่าไม่เข้าใจ

๕. ผ่านไปกี่ พ.ศ. ก็คิดถึง วัยวันซึ่งฟ้าพร่างกระจ่างใส เคยร่วมฝันฟันฝ่าปัญหาใด มุ่งสร้างสรรค์สิ่งใหม่ให้โลกงาม

(ณ ค่ำนี้ ทะเลดาว วาววิบวาม กระซิบถาม “เธอพร้อมไหม ..... สู้ใหม่กัน !!!”)

              ด้วยความหวังดี                 เกรียงไกร รอบรู้      (เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร)         ๔ พฤษภาคม ๒๕๖๓ทุ่งรังสิต