๑. นั่นกลุ่มคน “หนุ่มสาว” ผู้ห้าวหาญ
ซึ่งรอดผ่าน “สนามสอบ” จนบอบร่าง
หิ้วเงินกู้ “ค่าเทอม” ประเดิมพลาง
เลือกตามอย่างสังคม “นิยม” กัน
๒. ระหว่างทางโพล้เพล้ “มีเล่ห์ร้าย”
“ผับ” ที่หมายเมาปลิ้นดิ้นสนั่น
เรื่อง “รักรักใคร่ใคร่” ได้ทุกวัน
ไม่ก็ชั้นเชิงเพียบ “เหยียบ” กันเรียน
๓. กองหนังสือบูชาเกลื่อนฝา “หิ้ง”
ไว้เป็นมิ่งมงคลบนเหนือเศียร
“นกขุนทอง” ท่องตำราแทบอาเจียน
ซุ่มเป็น “เซียน” ศักดินาสูงกว่าใคร
๔. ปัญญาชนหนุ่มสาวเคยห้าวหาญ
หลงตำนาน “ปริญญา” ว่ายิ่งใหญ่
ปลายทางการศึกษามาหาอะไร
คำตอบที่...มหา’ลัย...ไม่เคยมี !!
(หลังเสร็จกิจพิชิตฝันวันออกไป
เพิ่งรู้โลก...นี้กว้างไกล...ไม่เคยเรียน !!)
ด้วยความหวังดี
เกรียงไกร รอบรู้
(เช่นรวีโชติ/ก.ประแสร์ ศิษยาพร)