๑. เธอถือความ "สัตย์ซื่อ"อยู่หรือเปล่า

     หรือคาดเดา "ข่าวสาร" ผ่านกระแส

     "เคารพสิทธิ์" เขาไหม หรือไม่แคร์

     นับเพียงแต่ "พวกพ้อง" เพื่อนของเรา

๒. ถือ "หลักการ"และ "เหตุผล" แบบคนกล้า

     หรือมองว่า "เห็นต่าง" ช่างงี่เง่า

     เอาศูนย์กลาง โลกหลัก "ปักที่เรา"

     พร้อมเพลิงเร้า รุมไหม้ "ไล่ผู้คน"

๓. เธอจงเป็น "ผู้หนึ่ง" ซึ่งทายท้า

     และซื่อต่อ "หลักวิชา" อย่าสับสน

     "ถูกหรือผิด" จงว่าไป ไม่วกวน

      ตั้งอยู่บน บทนิยาม แห่ง "ความจริง"

     (หลังมืดม่าน ห่าฝน ผ่านพ้นไป

    เห็นฟ้าใส ภูผางาม แกร่งตามเดิม)

           ด้วยความหวังดี

           เกรียงไกร  รอบรู้

      (เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร)

      ๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔; ทุ่งรังสิต

::: วัยวันอันอ่อนเยาว์ :::

๑. ผ่านไปกี่ พ.ศ. ก็คิดถึง วัยวันซึ่งอ่อนเยาว์ของสาวหนุ่ม แจ่มกระจ่างพร่างตาฟากฟ้าคลุม เราเกาะกุมมือแน่นแทนสายใย

๒. ฝันยิ่งใหญ่ไปรักษ์พิทักษ์โลก ลบล้างโศกโลกซมตรมหมองไหม้ จรรโลงสร้างสิ่งสรรค์อันพิไล เปี่ยมด้วยไฟศรัทธามหาชน

๓. แต่ความจริงโลกแท้ก็แปรเปลี่ยน ยังวนเวียนผลประโยชน์โคตรสับสน ระบบอุ้มอุปถัมภ์มักทำคน ให้แพ้ตนแพ้ใจเมื่อปลายทาง

๔. ปริญญาฟันฟาดจนขาดวิ่น อุดมการณ์หมดสิ้นอย่างเมินหมาง เราแยกย้ายต่างถนนคนละทาง สู่โลกร้างว่างเปล่าไม่เข้าใจ

๕. ผ่านไปกี่ พ.ศ. ก็คิดถึง วัยวันซึ่งฟ้าพร่างกระจ่างใส เคยร่วมฝันฟันฝ่าปัญหาใด มุ่งสร้างสรรค์สิ่งใหม่ให้โลกงาม

(ณ ค่ำนี้ ทะเลดาว วาววิบวาม กระซิบถาม “เธอพร้อมไหม ..... สู้ใหม่กัน !!!”)

              ด้วยความหวังดี                 เกรียงไกร รอบรู้      (เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร)         ๔ พฤษภาคม ๒๕๖๓ทุ่งรังสิต