17 ตุลาคม 2551 00:55 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ลั่นเอ๋ย,,,ลั่นทม
เธอเก็บความขื่นขมบ่มสีสัน
เปลี่ยนเป็นความหวานชื่นทุกคืนวัน
เธอแต่งปั้นยิ้มสวยด้วยศรัทธา
ถึงเธอมีสุขเคล้าเศร้าโศกบ้าง
แต่ไม่เคยแบ่งข้างสร้างคุณค่า
ความงามแห่งสมดุลหมุนเวลา
ลั่นทมพาหัดเรียนรู้ยิ้มสู้เอย
11 ตุลาคม 2551 10:26 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
กล้วยเอ๋ย...กล้วยไม้
กว่าจะเติบโตได้ใช่กล้วยกล้วย
แสงและน้ำหนุนนำส่งอำนวย
สร้างดอกสวยสดใสให้แผ่นดิน
สวยกว่ากล้วยหอมสวยหรือกล้วยไข่
กล้วยน้ำว้าหวีใหญ่ไหนทั้งสิ้น
เพียงรดน้ำด้วยใจเหงื่อไหลริน
ก็อิ่มศิลป์สีกล้วยไม้อิ่มใจเอย
10 ตุลาคม 2551 17:29 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ดอกเอ๋ย ดอกบัว
เหมือนเธอยั่วยิ้มเย้าเยาะเราเล่น
หรือยิ้มหยอกแดดงามเมื่อยามเย็น
จนโดดเด่นเพลินตากลางสาคร
เมื่อเธอบานเบ่งรับกับโลกหล้า
ย่อมบังเกิดปัญญาอุทาหรณ์
จากปลักตมต้อยต่ำอำนวยพร
เสกเกสรงามสง่าน่าชมเอย