2 พฤศจิกายน 2547 00:21 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
กระซิกเสียงคลื่นสาดหาดสวรรค์
หลังม่านจันทร์หมอกจางกลางลมหนาว
ผิวบาดผิวริ้วรอยร้อยเรื่องราว
อุ่นไอสาวห่มเนื้อเมื่อกอดนาง
สำเนียงทรายสั่นไหวไฟสวาท
ใจเจียนขาดโอดร้องประคองร่าง
แสบลมหนาวบาดเนื้อนวลเธอครวญคราง
สานเส้นทางสู่ความฝันอันละมุน
ตาผสานแววตาฟ้องว่ารัก
หมายประจักษ์สรวงสวรรค์อันอบอุ่น
ซึ้งราคาค่าค้าเธอการุณย์
รสหอมกรุ่นกลิ่นบัวยิ่งยั่วใจ
หยุดร้องไห้เถิดคนดีที่รักจ๋า
มะจะซับน้ำตาสาวหน้าใส
เหมือนเสน่ห์บาดเนื้อเร่งเชื้อไฟ
เติมเยื่อใยคำหวานสานสัมพันธ์
คลื่นเร่งซัดโหมสาดหาดทรายใส
จะขาดใจเจียนตายคล้ายคล้ายฝัน
จนทะเลฟูฟ่องเป็นฟองมัน
หยาดน้ำผึ้งพระจันทร์ก็กลั่นตัว