11 พฤศจิกายน 2549 20:58 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ไม่อยากเป็นเนาวรัตน์เลยดัดจริต
บิดเบือนแบบศรีวจีศิลป์
ฉันทะลักจากฉันทลักษณ์หลักกวินทร์
ดินรนด้นดั้นคั้นอัตตา
ไม่อยากเป็นอังคารงานเลยห่วย
ซวยเจ็บแสบเซ่อเบ๊อะบ้า
ลองผิดถูกตามเล่ห์ห้วงเวลา
ท้าโลกแปดเปื้อนเกลื้อนอธรรม
ไม่อยากเป็นไพวรินทร์จึงสิ้นศักดิ์
กักขฬะหลงละเมอเพ้อพร่ำ
ปากสำรอกตอกตะแบงแทงถ้อยคำ
กระหน่ำเซ่นวิญญาณสันดานคน
ไม่อยากเป็นเพิ่มบุญจึงครุ่นคิด
จิดเลือกครรลองตรองเหตุผล
ประยุกต์งานสานต่อก่อตัวตน
พ้นหลุดเพื่อหนีวิถีมนุษย์
เพราะอยากเป็นเชษฐภัทรจึงดัดจริต
คิดร้ายเลวมั่วชั่วไม่หยุด
ขัดแย้งหลักธรรมพระสัมพุทธิ
จุดแสงศรัทธาสุญญาทัศน์
30 มิถุนายน 2549 01:10 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
กาลครั้งหนึ่งเนิ่นนานผ่านมา
มีเรื่องนินทา
เว้าพื้นเถิงเจ้าหญิงเม็ดทราย
เจ้าหญิงทุกข์ใจไห้หลาย
บ่คึดอยากอาย
เอิ้นหาแต่ประชาธิปไตย
พระราชาพ่อฮักหนักใจ
สิไปหาอยู่ไส
เหมิดโลกมีแต่คนตั๋วกัน
บอกซู่คนสิเท่าเทียมทัน
เห็นแต่เสือขบสมัน
เอาฮัดเอาเปรียบเอาเหลือ
คนไข้คนตายเป็นเบือ
ออกตกใต้เหนือ
เป็นแต่แนวเก่าเว้าดน
แนมลูกสาวแล้วบ่อยากทน
สิลองอีกจั๊กหน
เอาวะข้อยสิตัดสินใจ
หาบ่าวทุกผู้ทุกวัย
หากแม้นผู้ใด๋
อยากมาดองนำเจ้าหญิง
ไปหาประชาธิปไตยที่แท้จริง
เอามาอ้างอิง
แล้วสิยกอีนางให้แต่งงาน
หลายบ่าวฟ่าวแล่นซมซาน
ยกเหตุผลลนลาน
อ้างไปทั่วทีบทั่วแดน
บ่ถืกใจเสียหายหลายแสน
เพิ่นบอกบ่แมน
เจ้าหญิงบอกว่าบ่สร้างสรรค์
จนกระทั่งพ่อเจ้าชายแสงตะวัน
มาบอกต่อกัน
ว่าประท้วงคือประชาธิปไตย
เจ้าหญิงเกิดควมเลื่อมใส
เซื่อมันเหมิดใจ
จึงไปประท้วงทวงถาม
เริ่มตั้งแต่ตะเว็นขึ้นตาม-
ท่าฮอดตลอดยาม
ดวงตะเว็นมิดขอบโลกไป
ฮ้อนแดดแผดเผากายใจ
หาประชาธิปไตย
อยู่ไสคึจังบ่เคยเห็น
เฮ็ดนำเว้าสั่งดวงตะเว็น
ถืกทุกประเด็น
แล้วข้อยคึบ่เห็นอีหยัง
เจ้าชายตะเว็นคั้นได้ฟัง
กลั้นหัวเราะบ่ให้ดัง
คึดอยู่ข้างในใจขำ
บ่ได้อยากคึดแต่งงานนำ
ย้อนคึดขิวนำ
คึดตั๋วอีนางเสยเสย
จังเฮ็ดเว้าไปเลยเลย
แต่สิบ่เปิดเผย
เลยบอกกับเจ้าหญิงเม็ดทราย
เจ้าต้องมุมานะอีกหลาย
เถิงเหนื่อยเมื่อยกาย
อย่าท้อต้องท่าต่อไป
อีหล่าบ่ได้ขัดใจ
เถิงน้ำตาไหล
กลั้นใจเฮ็ดนำคำมัน
พระราชาเริ่มสิฮู้ทัน
ตะเว็นบ่สร้างสรรค์
สิมาคึดตั๋วลูกเฮา
จังเอิ้นบอกให้ลูกเซา
ให้หยุดมัวเมา
นำคำยุยงส่งเสริม
เจ้าหญิงยืนยันคำเดิม
ข้อยอยากฉลองเฉลิม
ศรัทธาประชาธิปไตย
มันสิมีมาฮอดยามใด๋
ราชาอ่อนใจ
ส่ายหน้านั่งคึดงึดนำ
ลูกถือตั๋วแล้วบ่จำ
เป็นเวรเป็นกรรม
แอบอ้างประชาธิปไตย
สิก่อกำเนิดยามใด
พ่อฮู้ดีกว่าไผ
มันเกิดยามตะเว็นดับแสง
30 มิถุนายน 2549 00:26 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ฟุตบอลโลกเชื่อมหล้า..............โลกสถาน
รวมตะวันออกตกผสาน............เสกสร้าง
มิตรภาพจะตราบนาน..............หนุนเนื่อง
พหุนิยมยกอ้าง........................อรรถชี้วิถีสมัย
ฟุตบอลโลกเชื่อมโลกหล้า
ออกตกมาผสานผสม
มิตรภาพพาชื่นชม
พหุนิยมนิยามกาล
เยอรมันคือเจ้าภาพ
เลือนล้างบาปลบคราบมาร
เติมความสนุกสนาน
เชื่อมพี่น้องสนิทสนม
โปแลนด์ลืมบาปร้าย
สงครามคลายด้วยบอลกลม
อภัยให้ความโสมม
เยอรมันเคยก่อมา
ดาวรุ่งเอกวาดอร์
เข้าร่วมขอวาดลีลา
ประกาศศักดิ์ศรีพา
พิสูจน์ชื่อละตินชน
คอสตาริการ่วม
พลังรวมสู้สากล
อวดโฉมให้โลกยล
ยินประเทศโลกที่สาม
อังกฤษเคยเก่งกาจ
ร่ำรวยทาสทุกเขตคาม
กลับสิ้นอำนาจนาม
เป็นลูกน้องหนุนมะกัน
สวีเดนแดนฟรีเซ็กส์
สื่อตัวอย่างความสร้างสรรค์
สังคมนิยมปัน
ประสานประชาธิปไตย
ตรินิแดดโตเบโก
แต่ก่อนมาคือข้าไพร่
วันเปลี่ยนเวียนสมัย
ตามอังกฤษคิดเทียบเสมือน
ปารากวัยผสมผสาน
ทิ้งรากฐานอารยธรรมเตือน
ร่องรอยไม่ลางเลือน
กัวรานีวิถีชน
ทูนเทิดเชิดชูเทียบ
ทัดเทียมเปรียบสเปนชน
ผสมผสานตำนานคน
สามัคคีด้วยกีฬา
อาร์เจนเคยย่ำแย่
แพ้วิกฤติพิษเงินตรา
ผู้นำระยำพา
ประเทศล่มจมใต้คู
เชิดหน้าด้วยฟุตบอล
บังอาจหาญทัดทานสู้
มหาอำนาจนี่ทีกู
เก่งกล้าสุดเรื่องฟุตบอล
ฮอลแลนด์เคยรุ่งเรื่อง
แต่หลายร้อยปีเก่าก่อน
ถูกยึดอำนาจทอน
ไม่เหลือสิ้นสักดินแดน
เซอร์เบียแยกประเทศ
ต้องปันเขตชนเคียดแค้น
สังเวยชีพนับแสน
เพียงเพื่อเซ่นอุดมการณ์
จับมอนเตเนโกร
มาต่อสู้อยู่นอกบ้าน
เข้าร่วมกีฬางาน
ฟุตบอลโลกลงแรงรวม
ทึ่งไอวอรี่โคสต์
ข้นเข้มเลือดนักสู้ท่วม
พิสูจน์วิญญาณสวม
สร้างเสริมด้วยหัวใจสิงห์
ชนโปรตุเกสกร่าง
เคยเป็นร่างแหล่งพักพิง
กำเนิดบราซิลอิง
ประวัติศาสตร์ชาติละติน
เม็กซิโกจังโก้ประกาศ
ศักดิ์ศรีศาสน์ให้โลกยิน
สู้ตายถวายชีวิน
ชีวิตให้พระเยซู
อิหร่านจะแข็งข้อ
ล้อสหรัฐขัดขืนสู้
เรื่องในประเทศกู
จะหาเรื่องกัดทำไม
บ้าพลังอังโกล่า
เปิดชาติท้าอารยสมัย
หมดยุคพวกจัญไร
เที่ยวไล่ล่าอาณานิคม
แซมบ้าบราซิลเก่ง
ร้ายกาจอยู่เหนือโลกข่ม
ลีลาน่าดูชม
ผสมศิลป์จินตนาการ
ออสซี่ขี่จิงโจ้
เตะบอลโชว์ลีลาผสาน
ค็อกนีย์สำเนียงขาน
ชวนขำขันทุกวันคืน
ญี่ปุ่นปรับเปลี่ยนลุ๊ค
หลังคืนวันอันขมขืน
ที่ก่อสงครามฝืน
ฝ่าอำนาจฝรั่งโกง
ก่อร้างสร้างเศรษฐกิจ
ผลิตมนุษยชนโยง
ทุ่มเททุกชั่วโมง
สู้เพื่อชาติประกาศชัย
อวดโอ้โครเอเชีย
หลังแยกชาติประกาศไท
กีฬาบอกอธิปไตย
ตามกำลังความมั่งมี
หลังเหนียวหนึบเป็นบ้า
คือลีลาอิตาลี
ยึดแทคติกวิธี
ทุ่มเทพลังทั้งกายา
วิ่งบู๊สู้เลือดพลาด
แล้วเล่นของต้องกานา
ลูกเล่นจากอัฟริกา
คือลูกบ้าน่าหวาดเสียว
ทีมเช็กรีพับลิค
เล่นแทคติกโต้อย่างเดียว
ตั้งรับไว้ให้เหนียว
แล้วฉกนำโอกาสยิง
ที่โหล่สหรัฐ
ไร้โอกาสจะเข้าชิง
ซ้อกเกอร์น่าเบื่อจริง
จะขอเล่นแต่บาสกัน
ฝรั่งเศสมีความเก่า
นักเตะเก่าอยู่ครบครัน
ซีดานอองรีมั่น
มุ่งเต็มที่ทุ่มใจกาย
สวิสชาติเป็นกลาง
รวมใจสร้างจุดมุ่งหมาย
เพื่อฟุตบอลโลกกลาย
กลับละทิ้งความเป็นกลาง
เกาหลีรวมใจสู้
หวังกอบกู้ลดช่องว่าง
ที่พวกฝรั่งวาง
ให้เหลือน้อยค่อยก้าวตาม
โตโกจะเติบโต
ต่อสู้กับสิ่งเลวทราม
ลบคำย่ำเหยียดหยาม
หยัดยืนท้าอนารยชน
สเปนเพื่อนสนิท
ที่ใกล้ชิดอิสลามชน
ผสมผสานจน
ไม่อาจแยกจำแนกกัน
ซาอุดิอาระเบีย
ตูนีเซียคือเพื่อนฉัน
อย่าระเบิดรถไฟกัน
กลมเกลียวมั่นสัมพันธ์คง
ยูเครนเอกราช
ป่าวประกาศความประสงค์
เชื้อชาติอย่างทระนง
เหนือรัสเซีย ณ ยุคสมัย
ฟุตบอลรวมโลกหล้า
เชื้อชาติมาหลอมรวมใจ
นิยามความเป็นไป
ประกาศสันติภาพชน
29 มิถุนายน 2549 22:10 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
นิราศธรรมศาสตร์
นิราศแล้วแว่วหวานกังวานหวาม
เจ็บระกำจำพรากจากคนงาม
พิษการเมืองลุกลามคุกคามใจ
เชษฐภัทรประพันธ์เพลงบรรเลงนิราศ
อีกบทบาทบันทึกสำนึกสมัย
เลือดเหลืองแดงแรงเสริมเร่งเติมไฟ
ผลิตงานด้วยวิสัยใฝ่ศรัทธา
กลุ้มทั้งพิษการเมืองทั้งเรื่องรัก
คนอกหักโหยหวนคร่ำครวญบ้า
ถูกสาวธรรมศาสตร์ตัดขาดลา
ที่ริมฝั่งเจ้าพระยาท่าพระจันทร์
ไปหลงหนุ่มไฮโซ่โก้หรูเท่
ทิ้งไอ้เห่ไอ้ห่าคนล่าฝัน
เหยียบประชาทุกข์ยากลำบากกัน
ยึดแฟชั่นทุนนิยมข่มเพื่อนเพลิน
เดินผ่านศูนย์หนังสืออย่าถือสา
คนหนังหน้าอย่างฉันมันชวนเขิน
มีแต่ตัวหัวใจไร้ทองเงิน
หมายังเมินสาวที่ไหนใครจะแล
หลงหวังพึ่งทุนนิยามสามสิบบาท
ละลายชาติตามกลคนตอแหล
ไม่รู้เลศเศรษฐกิจผันผิดแปร
พานท้อแท้ทุกข์ย้ำกระหน่ำคน
เดินผ่านศิลปศาสตร์สิ้นศาสตร์ศิลป์
หวังแต่กินเงินหวยอำนวยผล
เขาหว่านเงินคงคลังหวังเสกมนต์
จึงเพลิดเพลินเล่ห์กลฉ้อฉลกิน
โปรดเถิดสาวคนสวยโปรดช่วยฉัน
ลบชนชั้นกำจัดกลีผีกังฉิน
เติมศีลธรรมสมทบลบมลทิน
ยกผืนดินสยามรัฐวัฒนา
ถึงลานโพธิ์โพธิธรรมย้ำสำนึก
ยิ่งรู้สึกโหยหวนคร่ำครวญหา
สักครั้งขอผู้นำถือธรรมมา
เพื่อประโยชน์ชาวประชามหาชน
โดมดินสอเติมศิลป์ใส่ดินสอ
น้ำตาคลอขีดเขียนศัพท์ความสับสน
ประเทศชาติแบ่งฝ่ายหลายกลุ่มปน
เพราะเล่ห์กลปัญหาอัตตาใคร
หอสมุดปรีดีที่ตอกย้ำ
ต้องกลืนกล้ำเจ็บกับม็อบขับไล่
หรือแผ่นดินต้องเดือดท่วมเลือดไทย
ความปรีดีสิ้นไร้เพราะใครทำ
เมื่อเศรษฐศาสตร์บาดใจให้เป็นเศษ
แบ่งประเทศเป็นส่วนส่วนชวนระส่ำ
เถิดที่รักอย่าบอกลามาเหยียบย้ำ
ให้ใจฉันเจ็บซ้ำช้ำกว่าเดิม
รัฐศาสตร์วาดฝันรังสรรค์รัฐ
เติมศีลสัตย์รู้สึกพาฮึกเหิม
อุดมคติมานิยามตามต่อเติม
เพื่อสร้างเสริมวิสัยทัศน์จัดชั้นโครง
อุดมคติกับความจริงยังวิ่งสวน
นับสัดส่วนคนเลวเห็นเป็นโขยง
คนดีแสนลำบากยากเปิดโปง
แพ้กลโกงเกลื่อนกลาดราชการไทย
ศูนย์ภาษาอังกฤษประสิทธิ์ประสาท
เชื่อมโยงการตลาดบทบาทสมัย
คนกรุงเปิดเส้นทางโลกกว้างไกล
คนบ้านไร่กลับล้าหลังนั่งเออออ
วารสารศาสตร์ประสงค์เพื่อส่งสาร
ตีแผ่เล่ห์หมู่มารแผนการฉ้อ
หากสื่อแพ้เงินทรามตามบีบคอ
เงินจะตามสอพลอก่อภาพลวง
นิติศาสตร์ประสาทบทแห่งกฎหมาย
ยังจำเจ็บเจียนตายคล้ายติดบ่วง
เหมือนประมวลอาญามาถามทวง
ยัดเยียดพ่วงข้อหาอาญารัก
เมื่อกฎหมายกลายหมดสิ้นกฎหมาย
คนงมงายโง่งมในตมปลัก
ซื้อขายความยุติธรรมน่าขำนัก
เพื่อพลพรรคพวกพ้องของหมู่ตน
ห้องสมุดสัญญาสัญญาเถิด
อย่าชู่เชิดคนทรามความฉ้อฉล
เถิดเธอจ่าว่าจะรักประชาชน
เพื่อเป็นคนธรรมศาสตร์ที่แท้จริง
ถึงสังคมสงเคราะห์สงเคราะห์เถิด
เพื่อลองเปิดประตูรับกับสรรพสิ่ง
เพื่อแบ่งปันชาวประชาอย่าทอดทิ้ง
เลิกเคลื่อนไหวในความนิ่งสิ่งโสมม
มานุษยวิทยาค่ามนุษย์
ศีลธรรมทรุดเพราะบาปคั่งนานสั่งสม
เพราะอัตตาตีหมุนทุนนิยม
กลืนสังคมสูญค่าปัญญาญาณ
ถึงบัญชีทวนบัญชีที่เกิดรัก
กลัวเสียศักดิ์สูญไปใจฟุ่งซ่าน
วอนเธอจ๋าโปรดนำธรรมทาน
มาเจือจานคนจนให้คนลือ
แก้ต้นตอปัญหากาลีชาติ
ที่คนขาดการศึกษาหน้าใส่ซื่อ
จึงถูกเงินหลอกหลอนบั่นทอนซื้อ
เป็นเครื่องมือคนสามานย์การเมืองไทย
เชษฐภัทรประพันธ์เพลงบรรเลงนิราศ
ป่าวประกาศความทุกข์แห่งยุคสมัย
ด้วยรักและศรัทธาประชาธิปไตย
ผ่านวิสัยวาทีกวีเอย
28 มิถุนายน 2549 00:08 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
หวนย้อนถึงวัยเยาว์เล่าความหลัง
เห็นเด็กขี่รถถังอยู่หลังค่าย
หาที่ยื่นค่อยเล็งเขย่งกาย
มือปีนป่ายเปิดสาส์นแห่งการรบ
พ่ออุ้มชูชี้ทางเคียงข้างเขา
ค่อยขัดเกลากฎวางสร้างระบบ
บ่าดันตูดลูกเติมเสริมทำนบ
เพื่อลูกน้อยค่อยพบประสบการณ์
เพราะเลือดรินไหลรดเป็นหยดเหงื่อ
จึงต่อเชื้อชาติไทยใจกล้าหาญ
ขับรถถังตะลุยดินทุกถิ่นธาร
ประกาศจินตนาการสานสายใย
รถถังเชื่อมรอยดินทุกถิ่นที่
เที่ยวธานีทุ่งนาสวนป่าไร่
หลอมภูดอยผืนดินรวมถิ่นไทย
ประทับใจทุกหมู่เหล่าชาวประชา
ทุกรอยทางรถถังแทนหวังพ่อ
เขาสืบต่อสร้างเติมเสริมคุณค่า
ทุกรอยยิ้มพ่อซึ้งติดตรึงตรา
คือสัญญาวิญญาณสานสายใย
รอวันลูกเก่งกล้าลาของเล่น
แล้วเรียนรู้ทุกข์เข็ญเป็นผู้ใหญ่
ปรับตัวรับรู้เห็นความเป็นไป
ก้าวย่างสู่ยุคสมัยด้วยใจทะนง