17 กุมภาพันธ์ 2551 14:48 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ขืนข่มตรมรัก
ปักใจให้เธอ
คิดถึงซึ้งจริง
ยิ่งหวงห่วงใจ
ขืนแรงรักไม่ไหวห้ามใจขืน
เฝ้าข่มฝืนหัวใจให้ข่มฝัน
ถึงโศกตรมถมไว้ตรมใจตัน
ก็อยากรั้นรักรักอีกสักครั้ง
ศรเทพซึ่งปักปักรักวูบไหว
ตรงกลางใจรักสุมใจคลุ้มคลั่ง
ปากให้อ่านย้ำไว้เสียงให้ฟัง
เธอฝากฝังรักไว้จากใจเธอ
คิดตามรอยกากบาทวาดรอยคิด
ส่งถึงจิตตราตรึงคิดถึงเสมอ
จูบหวานซึ้งสรรคำซึ้งพร่ำเพ้อ
รักเสนอจริงจริงยิ่งคำนึง
บทกลอนรักยิ่งยิ่งจริงใจท้วง
ฝากความหวงหอมแก้มหวงแกมหึง
ผูกห่วงแห่งชีวิตติดห่วงตรึง
ใจก็ซึ้งกากบาทวาดรอยใจ
7 กุมภาพันธ์ 2551 21:47 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
คือน้ำค้างกลางป่าในหน้าหนาว
ที่ระยับวับวาวหยอกดาวเหนือ
ถึงเธอถ่มน้ำลายป้ายบาปเจือ
สร้างความเชื่อชั่วร้ายทำลายกัน
มโหรีเรไรในกลางป่า
ยังเริงร่าส่งสำเนียงเสียงสังสรรค์
ถึงเสียงเธอสาปแช่งแข่งทุกวัน
พาเพื่อนตายหมายมั่นหมั่นนินทา
คือน้ำหอมดอกไม้ในยามดึก
เร้าสำนึกแรงหนุนเร่งคุณค่า
ถึงควันเหม็นเธอปล่อยลอยล่องมา
ระเบิดกลิ่นปากกล้าหมาขี้เรื้อน
ร่ายระบำหิ่งห้อยสักหน่อยไหม
ลีลาศตามเพลงไพรให้ผองเพื่อน
เหนือเปลวเพลิงหยาบช้าที่มาเยือน
โหมไหม้เหมือนคลุ้มคลั่งหวังกลืนกิน
จะดื่มด่ำธรรมชาติประกาศไว้
ตราบเสียงเพลงแห่งไพรยังไม่สิ้น
หยอกไฟบาปปะทุบ้าท้ามลทิน
เสพย์งานศิลป์ธรรมชาติวาดลวดลาย
ตราบน้ำค้างและหิ่งห้อยคอยรุ่งเช้า
เรไรยังท้าหนาวดาวยังฉาย
ยังฟุ้งกลิ่นเกสรขจรขจาย
จะดับร้ายลุกท้าเล่นราตรี
6 กุมภาพันธ์ 2551 20:48 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
แสร้งดำเหมือนอีกาดูบ้าบิ่น
กลับโบยบินงดงามตามอย่างหงส์
แสร้งเป็นลิงสิงสู่อยู่ในดง
แต่กลับงงเงื้อง่าหากิ่งไม้
เป็นกระบือถือบ้าปัญญาดับ
แต่ชอบลับเสี้ยมเขาเกลานิสัย
แสร้งเสพย์ขี้เป็นหนอนเฝ้าชอนไช
แต่ฝักใฝ่เกสรทองของดอกบัว
แสร้งเป็นเหี้ยเตี้ยต่ำระยำชาติ
แต่สามารถเดินสองขากล้าเชิดหัว
แสร้งเป็นหมาขี้เรือนเพื่อนเกลียดกลัว
แต่รู้ทั่วว่าที่เห็นเป็น "หมานุษย์"
แสร้งทำท่าโสเภณีมีชีวิต
แต่จริตกลับเหมือนสาวบริสุทธิ์
แสร้งอยากด่าผู้หญิงวิ่งอย่างตุ๊ด
แต่สำนึกสุภาพบุรุษกลับผุดมา
แสร้งไม่รู้หนังสือซื่อบัดซบ
แต่เจนจบจัดจ้านการศึกษา
แสร้งจิตใจใฝ่ต่ำทำนินทา
แต่ที่ท่าถือธรรมประจำตน
แสร้งทำผิดสัญญาว่า จะรัก
แต่แช่งชักชายขี้หลีเสียปี้ป่น
แสร้งสิ้นเนื้อประดาตัวกลั้วความจน
แต่รวยล้นเงินล้านให้ผลาญพลัน
แสร้งพ่นคำต่ำนรกเหม็นหมกบ้า
แต่กลับเอื้อมไขว่คว้ามหาสวรรค์
แสร้งนับถือประชาธิปไตยไปวันวัน
แต่ทิ้งฝันของมหาประชาชน
5 กุมภาพันธ์ 2551 11:38 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
อั๊พไดฯให้สนุก
เสนียดทุกข์พังทลาย
อั๊พบล๊อกหลอกเจ้านาย
จะหนุนเนื่องเรื่องเม้าท์กัน
อั๊พเดทวิเศษนัก
ชีวิตรักประจักษ์ฝัน
อั๊พโหลดรูปทั้งวัน
แล้วดาวน์โหลดรูปโป๊ดู
อั๊พคลิปหนุกฉิบหาย
โยกขวาซ้ายลวดลายครู
อั๊พเกรดเครื่องคอมหรู
ราคาหลายเล่นคนรวย
ยังดีกว่าอั๊พยา
อั๊พแล้วบ้าปัญญาป่วย
ให้โง่โห้งงงวย
จนหัวหงอกหัวเงนโงน
อั๊พชีวิตไซเบอร์
สนุกเพ้อเลอะโลดโพน
เรี่ยราดการสาดโคลน
ผสานมิตรการผูกพัน
เป็นธรรมดาโลก
คลุกทรามโศกกับสุขสันติ์
พรมแดนโลกใหม่มัน
ทะลุเมืองเรื่องอั๊พเอย
5 กุมภาพันธ์ 2551 03:20 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ดูมหากระบือกบาลก็บาก
ตุปัดตุเป๋กระเฬวราก
กะตามคลาน
ด้วยเพราะเหี้ยสมุนสมัครสมาน
สิร่วมสนุกริรุกและราน
ริด่าคน
ควายก็คิดจะเลือกกระเสือกกระสน
ก็โอดและครวญมิทวนกมล
จะเลื้อยเนียน
เห็นมหากระบือฉวัดเฉวียน
จมูกถลอกสิลอกและเลียน
ละเล่นดู
แม้จะแปลงขนาด ณ หาง และหู
อเนจอนาถ ณ ทุกอณู
แนะแนวทาง
แต่ก็ฮึดก็ฮัดก็ขัดและขวาง
จะยึดจะมั่นมิหยุดมิวาง
จะไว้ส์เขาท์
โง่แสดงและดื้อกมลเพราะเมา
เพราะงวยเพราะงงเพราะงมเพราะเขลา
เขมือบใจ
ท่า "กระบือ" และ "เหี้ย" ละเหี่ยหทัย
ผสมผสานก็คลานก็ไถ
ทโมนจริง
ความทุเรศระยำกระหน่ำจะสิง
จะสู่จะสมระทมระวิง
ระวัง "ควาย"
"เหี้ย" ฤ เควี่ยจะบิดจะเบือนระบาย
ระเบิดระห่ำระส่ำระสาย
สนองกลี
ไว้ส์สิด่าสิหยามประณามคดี
สะใจก็ไฟและบาปบ่หนี
เพราะเผาธรรม
คือมหากระบืออุบัติระยำ
จะเสือกจะส่อจะก่อระกำ
ก็ไว้ส์เขาท์
คลาน กระอักกระอ่วนกะแอบก็เอา
ก็ เควี่ย สิ ด่า สิ ดุ่ม สิ เดา
สิ ไถชน
ควรเถอะพี่และน้องนะตรองกมล
ระมัดระวังเถอะทุกขะผล
และพิษภัย
คำพระป้องและปรามเถอะทุกหทัย
เถอะพรหมวิหารผสานสมัย
สมานตรอง
อย่าริสอดริเสือกและด่าคะนอง
อุบัตติเหี้ยกระบือสยอง
สิมาเยือน!
Calendar
Lovers
9 คน เลิฟเชษฐภัทร วิสัยจร
หน้าส่วนตัว
1366
