26 กุมภาพันธ์ 2556 18:43 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
แม่นทุกข้อนโยบายไม่เหลือขาด
แต่ช่ำชองโหราศาสตร์ฉกาจกล้า
การปกครองทุกทักษะเหลือคณนา
แต่ก็แม่นตำราเสกอาคม
อ่านมาคิอาเวลีใช้ชี้ชัด
แต่เคร่งครัดทุกฤกษ์ยามความเหมาะสม
อ่านจอห์น ล็อก โธมัส ฮ็อบส์ชอบแก้ปม
พลางสะสมกุมารทองที่ห้องนอน
คิดโต้เถียง เพลโต โสเครตีส
พลางลับมีดอาคมไว้เก็บใต้หมอน
เขียนกวีด่า คาร์ล มาร์กซ์ ฝากเป็นกลอน
แต่ก็สอนฮวงจุ๊ยได้ไม่เคยงง
ท่องพิชัยสงครามตามเล่ห์ศึก
ขณะนึกคาถาอาคมสงฆ์
รื้อสร้าง ทุกประวัติศาสตร์วาดเส้นตรง
ขณะให้คนทรงลงของดี
เถียงนิทเช่ เฮเกล ว่าเลวร้าย
หลังลงยันต์กันฉิบหายไว้หลายที่
อ่านมิเชล ฟูโกต์โต้วาที
ขณะชี้เพ่งกสิณจินตนา
ใช้เส้นทางเดินดวงดาววับวาวแสง
เพื่อแสดงการวิเคราะห์เฉพาะหน้า
ให้สัมภาษณ์นักข่าวชาวประชา
ประกาศว่ารู้ทุกเรื่องการเมืองเอย
7 สิงหาคม 2556 20:10 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ความล้มเหลวคิดให้ดีมีแต่ได้
เหมือนเถลไถลหลงทางอยู่กลางป่า
ยิ่งเจ็บใจยิ่งจดจำเป็นธรรมดา
ยิ่งรู้ค่าทางที่หลงเคยงงกัน
ให้เปรียบเทียบทางที่ถูกผูกความคิด
ให้ตั้งจิตปรับมุมมองต้องมุ่งมั่น
สิ่งที่ฆ่าเราไม่ตายจงใช้มัน
มาสร้างสรรค์ชีวิตไว้ให้เติบโต
ผิดร้อยครั้งพันครั้งยิ่งสั่งสม
ยิ่งถูกข่มถูกด่า ถูกฮาโห่
ยิ่งกลบความไม่ดีขี้คุยโว
ความยโสไม่รุกล้ำมากล้ำกราย
ที่เราถูกเพราะเคยผิดคิดเสียก่อน
คำนวณย้อนประสบการณ์การแพ้พ่าย
เอาตัวรอดเอาไว้แค่ไม่ตาย
ยังไม่สายโอกาสหน้าฟ้าใหม่มี
13 มกราคม 2556 09:35 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ลบเกมส์ การ์ตูน นิยายให้หมดสิ้น
ทั่วแผ่นดินออกคำสั่งบังคับเขียน
ทั้งทรงผมเครื่องแบบแทบอาเจียน
คือบทเรียนจากเมืองหลวงท่านห่วงใย
ทุนนิยมเวียนหมุนย้ำดำเนินอยู่
เด็กเรียนรู้ความจริงอันยิ่งใหญ่
ความนิยมคือนิยามความเป็นไป
อินเตอร์เน็ตเปิดยุคสมัยในวันนี้
หลากหลายความแตกต่างย่อมสร้างสรรค์
เลิกกีดกั้นยุคสมัยไปทุกที่
อ่านการ์ตูนถ้าคิดได้ย่อมได้ดี
เกมส์ก็มีข้อคิดสะกิดเตือน
อ่านเกมส์การ์ตูนนิยายไม่ได้แย่
เป้นเพียงแค่อีกหนึ่งทางการสร้างเพื่อน
เชื่อมโลกกว้างทางไกลได้มาเยือน
โลกเสมือนคือโลกใหม่ให้รู้ทัน
6 มกราคม 2556 16:33 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
ดาเอ๋ย ดาหลา
ตอนแรกไม่รู้ว่าเป็นดาไหน
บอกดาจิมก็สยอง ติ๊งต๊องไป
เอนโดรฟีนก็ไม่ใช่ดูให้ดี
แต่เป็นดอกดาหล้าที่หน้าบ้าน
แดงจัดจ้านเห็นแล้วยิ้มอึ้งกิมกี่
คนดาหน้าปลูกดาหลามานานปี
สวยเมื่อมีประดับไว้ในบ้านเอย
22 มิถุนายน 2556 01:23 น.
เชษฐภัทร วิสัยจร
Cien sonetos de amor ของ Pablo Neruda บทที่ 17
No te amo como si fueras rosa de sal, topacio o
flecha de claveles que propagan el fuego:
te amo como se aman ciertas cosas oscuras,
secretamente, entre la sombra y el alma.
บ่ได้ฮักเพราะเจ้า...............งามขำ
ดั่งกุหลาบตามติดจำ.............จิตอ้าง
หรือเปรียบบุษราคัม.............สูงค่า
หรือเปรียบศรเพิ้นสร้าง............ส่งด้วยอัคคี
ที่ฮักย้อนฮักด้วย.....................ใจฮัก
แม้อยู่เงามืดคัก....................ขนาดสู้
ลี้หลบอยู่ให้ตระหนัก..............ในระหว่าง
แบ่งฮ่มวิญญาณฮู้...............แห่งห้วงหฤทัย
Te amo como la planta que no florece y lleva
dentro de sí, escondida, la luz de aquellas flores,
y gracias a tu amor vive oscuro en mi cuerpo
el apretado aroma que ascendió de la tierra.
ใจฮักเจ้าย้อนว่า.......................เจ้างาม
ดุจกกไม้แม้ยาม...............ยากไร้
แม้นบ่ออกดอกตาม.............ยังส่ง
แสงพฤกษาแฝงให้................ฮุ่งเจ้าของเอง
เลบงฮักค่อยเสกสร้าง...........สั่งสม
ลี้หลบในกายชม-...............ชื่นข้อย
ดังกลิ่นดอกไม้ดม............ดูเบิ่ง
แผ่ซ่านผ่านพื้นคล้อย...........เคลื่อนให้หอมหวน
Te amo sin saber cómo, ni cuándo, ni de dónde,
te amo directamente sin problemas ni orgullo:
así te amo porque no sé amar de otra manera,
sino así de este modo en que no soy ni eres,
ทวนถามว่าฮักได้..............จังใด๋
ฮักแต่เมื่อเหิงใจ................งึดแก้
ว่าความฮักแต่ไส..............มาสั่ง ใจเนอ
ฮักบ่ อ่ง ตรงแท้................ถูกแจ้งใจจริง
ยิ่งคึดแฮงบ่ฮู้...................สิฮัก
แนวอื่นใดได้คัก..............ส่ำนี้
แนวอื่นแปลกย่อมหนัก.........ในเอิก เฮานอ
ย่อมบ่แม่นเฮาชี้..............ชัดอ้างออกมา
Tan cerca que tu mano sobre mi pecho es mía,
Tan cerca que se cierran tus ojos con mi sueño.
ใกล้ฝ่ามือเจ้าอ้อน.........เอิกกัน
เป็นฝ่ามือข้อยปัน..............ฮักได้
ใกล้ตาส่งข้อยฝัน...........หวานส่ง
ฮักย่อมฝากฝังไว้..........ว่าเว้าก่อนนอน