23 มกราคม 2550 18:33 น.
เฉื่อยชา
�����วันหนึ่งอากาศแจ่มใส ชุ่มชื่นฤทัย
จิตใจอารีเบิกบาน
หนุ่มน้อยนับเวลากาล จิตใจอาจหาญ
เดินทางตามท้องทุ่งนา
เห็นหญิงสาวบุษบา ยินดีปรีดา
กับความรู้สึกที่มี
หญิงสาวแต่งตัวสวยดี เป็นเกียรติเป็นศรี
มองดูแล้วช่างงามตา
หนุ่มน้อยก็เลยอาสา ชวนหญิงบุษบา
ทำความรู้จักกับตน
ใจคิดสวรรค์บันดล เสกหญิงให้ตน
ให้ไม่อับอายอดสู
คิดแล้วก็จ้องมองดู แล้วคิดเชิดชู
หญิงสาวผู้นี้งามศิลป์
ใจเธอเหมือนดั่งประทิน สมกับเป็นหญิง
งามพริ้งเพลิดแพร้วโสภา
เหมือนดั่งกับดวงชะตา บันดาลให้มา
แคล้วคลาดได้พบเจอกัน
23 มกราคม 2550 00:15 น.
เฉื่อยชา
ดูก่อนนิกรชน อกุศลบถกรรม
ทั้งสิบประการจำ และละเว้นอย่าเห็นดี
การฆ่าประดาสัตว์ ฤประโยชน์บ่พึงมี
อันว่าดวงชีวี ย่อมเป็นสิ่งที่ควรถนอม
ถือเอาซึ่งทรัพย์สิน อันเจ้าของมิยินยอม
เขานั้นเสียดายย่อม จิตตะขึ้งเป็นหนักหนา
การล่วงประเวณี ณ บุตรีและภรรยา
ของชายผู้อื่นลา- มกกิจบ่บังควร
กล่าวปดและลดเลี้ยว พจนามิรู้สงวน
ย่อมจะเป็นสิ่งชวน นรชังเป็นพ้นไป
ส่อเสียดเพราะเกลียดชัง บ่มิยังประโยชน์ใด
เสื่อมยศและลดไม- ตริระหว่างคณาสลาย
พูดหยาบกระทบคน ก็ต้องทนซึ่งหยาบคาย
เจรจากับเขาร้าย ฤว่าเขาจะตอบดี
พูดจาที่เพ้อเจ้อ วจะสาระบ่มี
ทำตนให้เป็นที่ นรชนเขานินทา
มุ่งใจและใฝ่ทรัพ- ยะด้วยโลภะเจตนา
ทำให้ผู้อื่นพา กันตำหนิมิรู้หาย
อีกความพยาบาท มนะมุ่งจำนงร้าย
ก่อเวรบ่รู้วาย ฤจะพ้นซึ่งเวรา
เชื่อผิดและเห็นผิด สิจะนิจจะเสื่อมพา
เศร้าหมองมิผ่องผา- สุกะรื่นฤดีสบาย
ละสิ่งอกุศล สิกมลจะพึงหมาย
เหมาะยิ่งทั้งหญิงชาย สุจริต ณ ไตรทวาร
จงมุ่งบำเพ็ญมา- ตุปิตุปัฏฐานการ
บำรุงบิดามาร- ดรให้เสวยสุข
ใครทำฉะนี้ไซร้ ก็จะได้นิราศทุกข์
เนานานสราญสุข และจะได้คระไลสวรรค์
ยศใหญ่จักมาถึง กิติพึงจะตามทัน
เป็นนิจจะนิรัน- ดรย่อมจะหรรษาฯ
22 มกราคม 2550 21:07 น.
เฉื่อยชา
�����เดินทางพรรณนาถึงธรรมชาติ
อันวิจิตงดงามกระจ่างยิ่ง
เป็นที่พึ่งแลเป็นร่มให้พักพิง
แลเป็นสิ่งที่งดงามเหนืออื่นใด
ธรรมชาติถือว่าคือผู้สร้าง
ทั้งสร้างยาสร้างอาหารเรือนอาศัย
อีกทั้งยังเป็นเครื่องนุ่งห้มให้
มนุษย์ใช้เป็นปัจจัยมายาวนาน
ธรรมชาตินี้มีประโยชน์นัก
ไม่รู้จักรักษาไว้ให้คงที่
คนตัดไม้ทำลายป่าก็มากมี
เครื่องบ่งชี้ไม่สำนึกผู้มีพระคุณ
ป่าไม้นี้มีประโยชน์คณานับ
ขอจงกลับไปคิดทบทวนใหม่
อนุรักษ์ฤๅทำลายคิดกันไป
ถ้าคิดได้ไม่ต้องบอกจงกระทำ
ถ้าทำดีถือว่ากตัญญู
ความอดสูขอจงหายจากตัวไป
ใครทำชั่วก็ขอให้หมองไหม้
ถ้าเกิดใหม่คงจะเป็นใส้เดือนดิน
ต้องกลับมารับใช้ให้พฤกษา
ไม่มีค่าน่ารังเกียจเปื้อนพสุธา
ถ้าเกิดเป็นคนก็ไม่เป็นท่า
นำปัญหาเข้ามาสู่สังคม
ก็ตัวเองไม่เคารพผู้มีพระคุณ
ที่เกื้อหนุนตนมาถึงวันนี้
ถ้าไม่มีป่าไม้และนที
ในชาตินี้คุณจะอยู่ได้อย่างไร
ไม่มีน้ำไม่มีทั้งอาหาร
ไม่มีบ้านไม่มีเรือนให้อาศัย
อีกทั้งยารักษาโรคแลโศกภัย
จะหาไหนมาแทนธรรมชาติเอย
22 มกราคม 2550 18:08 น.
เฉื่อยชา
�����จงตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ
แล้วก็ควรที่จะฝึกวิชานั้น
มองโลกนี้ในแง่ดีอย่างสร้างสรรค์
เพื่อชีพอันงดงามกระจ่างเอย
มีวิชาหลายหลากมากมายนัก
พึงประจักษ์ตั้งใจเรียนแลเขียนอ่าน
เพื่อให้คนอื่นเขานั้นทำตาม
ถึงลูกหลานมีหน้าตาในสังคม
สรรพสิ่งในโลกนี้มีชีวิต
ยั้งตรึงจิตเริงรื่นชื่นฤทัย
จงฝึกฝนไปเถิดอย่าสงสัย
เพื่อมิให้ผู้อื่นดูหมิ่นเรา
22 มกราคม 2550 01:13 น.
เฉื่อยชา
�����สังคมไทยในปัจจุบันนี้
ก็ล้วนมีแต่สิ่งน่าอับเฉา
ขอเพียงเรายืนยันเป็นตัวเรา
เป็นหลักเสายึดมั่นให้ตัวเอง
กาลเวลาผ่านไปไม่คอยท่า
อย่ามัวช้าทำตนให้เป็นคน
ทำกิจใดขอให้ได้อย่าสับสน
จงคิดกลเล่ห์เหลี่ยมปราบพวกมาร ฯ
สังคมไทยในปัจจุบันนี้
ยังต้องมีคนดีอีกเหลือหลาย
ขอถวายตัวเองแม้ตัวตาย
ไม่ทำลายชาติไทยเป็นแน่นอน
คนไทยเราใยไม่สามัคคี
โดนกดขี่ข่มเหงดวงฤทัย
คิดแต่ว่าต้องทำตามยุคสมัย
ของเหลือใช้ทิ้งขว้างไม่คิดตรึง ฯ
สิ่งเหล่านั้นมีประโยชน์มากหนักหนา
เช่นนำมารีไซเคิลกลับใช้ใหม่
ไทยไม่คิดไทยไม่ค้นทิ้งมันไป
แล้วชาติไทยใยถึงจะเจริญ
ขอเพียงไทยมีหัวคิดกันทั้งผอง
สิ่งมัวหมองขอจงอย่าจำไว้
แล้วจึงเริ่มคิดใหม่แลทำใหม่
เพื่อไม่ให้ชาติไหนดูถูกเรา
นำความรู้นำวิชาที่เรียนได้
นำมาใช้คิดประดิษฐ์ดัดแปลงของ
ให้มีค่าต้องตาให้คนมอง
แลหวังปองขึ้นราคาต่างชาติมัน
หน้าส่วนตัว
1182
