16 พฤศจิกายน 2546 22:36 น.
เจ้าหญิงไม้ขีดไฟ
หากมีคนที่เธอคิดจะมอบใจ
จะบอกเธอเอาไว้ไม่ใช่ฉัน
ไม่ดีพอจะให้ใครมาผูกพันธ์
ไม่อาจเป็นคนสำคัญสำหรับใคร
เป็นผู้หญิงไม่ดีเพียงคนหนึ่ง
เจอใครๆก็ซึ้งก็หวั่นไหว
นึกจะเบื่อก็ลา ก็จากไป
แล้วยังเหลือเยื่อใยไว้ให้จำ
แต่บางคนที่เค้าไม่เคยสน
กลับไปทนรักเค้าช่างน่าขำ
สมน้ำหน้า..นี่แหละมั้ง..เวรกรรม
ต้องโดนทำซะมั่งจึงเข้าใจ
++++++++++++++++++++++
รักคนที่ไม่รักสนคนที่ไม่สน
กี่ทีกี่หนเค้ากลับไม่เคยใส่ใจ
หรือเป็นเพราะฉันเองไม่มีสิทธิ์รักใคร....
สมน้ำหน้าอยากไม่เจียมหัวใจ
9 พฤศจิกายน 2546 19:58 น.
เจ้าหญิงไม้ขีดไฟ
.....ค่ำคืนของกาลเวลา
ถึงแม้ว่าจะเนิ่นนานสักเพียงไหน
แต่ใจฉันยังคงเดิมไม่เปลี่ยนไป
ความรู้สึกในใจไม่เปลี่ยนแปลง
ความอ้างว้าง...เดียวดาย
ยังคงอยู่ในใจที่แห้งแล้ง
การกระทำของใจเธอช่างรุนแรง
มันทิ่มแทงจนฉันเจ็บเจียนตาย
...อยากลืมความรู้สึกนี้...
ให้น้ำตาที่มีมันเหือดหาย
แต่อยากกว่าที่จะทำให้ง่ายดาย
เธอโหดร้ายจนยากที่จะลืม
9 พฤศจิกายน 2546 19:55 น.
เจ้าหญิงไม้ขีดไฟ
คงเป็นแค่ความบังเอิญ
ที่ทำให้เดินมาเจอกันได้
หารู้ไม่จริงๆแล้วฉันตั้งใจ
ที่เจอเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ
...เธอคงไม่รู้เลยซินะ
ที่ใครน่ะแอบมองเสมอๆ
ยังคงมองข้ามไป ข้ามไป จนไม่เห็นฉันในสายตาเธอ
คนที่แอบพบแอบเจออยู่ทุกวัน
...ทำเป็นเดินผ่านไปให้เห็น
ทำเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับฉัน
ทั้งที่รู้ว่าเธอยังมองข้ามกัน
ก็ยังฝันอย่างนั้นอยู่เรื่อยไป
...เธอยังมองไม่เห็นฉันอยู่ดี..
โธ่...มันยากขนาดนี้ก็ยังทนทำอยู่ได้
เธอนะเธอฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
เพราะฉันไม่สะดุดใจหรือเพราะเธอมีใครสะดุดตา
9 พฤศจิกายน 2546 19:21 น.
เจ้าหญิงไม้ขีดไฟ
เธอใช่ไหมที่เดินไปจากฉัน
คำแรงๆที่พูดนั้นคือเธอใช่ไหม
แล้วที่กลับมาวันนี้จะเอาอะไร
จะรื้อฟื้นไปทำไมน่ารำคาญ
เธอรู้ไหมกว่าจะลืมวันเหล่านั้น
รู้ไหมว่าฉันต้องใช้เวลานับล้าน
กว่าจะลืมคืนวันที่ทรมาน
มันนานนะ มันนาน อยากให้เธอคิดดู
แล้ววันนี้เธอกลับมาทำไม
ฉันเจ็บมากขนาดไหนเธอก็รู้
สนุกมากใช่ไหมที่เห็นน้ำตาฉันพรั่งพรู
หรือว่าแค่มาดูผลงานที่เธอทำ
กลับไปเถอะนะฉันขอร้อง
ไม่อยากต้องมานั่งมองหัวใจที่บอบช้ำ
ฉันไม่อยากกลับไป กลับไปรักคนใจดำ
มันจะเป็นเวรเป็นกรรมกับตัวฉันเอง
6 พฤศจิกายน 2546 17:16 น.
เจ้าหญิงไม้ขีดไฟ
รักเกิดทุกที่ได้ รักเอย
คงไม่มีใครมิเคย เอ่ยนี้
รักใครไม่อาจเฉย เผยสิ่ง ที่รัก
คงปล่อยรักตามที้ สั่งให้ ใจไหว
แสงดาวในทั่วท้อง บนนภา
แสงส่องมาบอกลา สิ่งเศร้า
แสงสว่างมาพา ไกลห่าง จากพี่
ใจส่งถึงใจเจ้า อย่าได้แปรผัน
แสงจันทร์สวยแจ่มจ้า นานับ
เปรียบดั่งเพชรประดับ ส่องหล้า
แสงสาดส่งใจลับ เป็นสื่อ ใจน้อง
บอกพี่คนของข้า ว่าน้อง ยังคอย
ตะวันลอยส่องแจ้ง แสงไสว
พาส่งดลฤทัย ร่ำร้อง
แสงสาดเด่นสดใส ใจชื่น
บอกสิ่งถึงพวกพ้อง อย่าได้ แปรใจ
ยินเสียงใสสื่อสร้าง ใจเรา
บอกสิ่งมิมัวเมา หม่นไหม้
เคยรักดั่งตัวเขา ยังอยู่ นิรันดร์
บางอย่างหลุดลอยไร้ แต่เจ้ายังรอ
หน้าส่วนตัว
1857
