7 ธันวาคม 2546 02:42 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
วันนี้ฉันหวนย้อนกลับวันที่ผ่านมา
ฉันเรียนฉันศึกษาหาวิชามาใส่ตัว
อยู่มาก็พาพบได้รู้จักเธอกับฉัน
ความรักเข้าเล่นงานทั้งสองอย่างเวลาเดียวกัน
อย่างหนึ่งคือเรียนรักต้องคิดหนักมากว่าตำรา
เรียนรักช่างหนักกว่าเรียนปริญญาวิชาการ
ฉันเรียนแล้วก็รักเป็นพักๆรักกับเรียน
จวบจนร่างกายเปลี่ยนเริ่มตั้งท้องไม่รู้ตัว
วันนี้ฉันเห็นหน้าโอ้ลูกจ๋าปริญญาโท
พ่อทิ้งเจ้าไปไกลแสน-เสียใจโอ๋ลูกโอ๋
เห็นไหมฉันจบปริญญาโทฯแถมสุดโก้
มีลูกโผล่มาอีกตั้งคน
** ไม่ต้องการที่จะว่าใครๆทั้งนั้นแต่ว่าก็เห็นๆกันอยู่ในตอนนี้ **
จึงอยากจะให้คิดถามบทกลอนนี้สักหน่อยนะคะ
7 ธันวาคม 2546 02:23 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
วันหนึ่งที่เริ่มรัก บางครั้งอาจสับสน
ถ้าจะรักใครอีกสักคน อาจสับสนวกวนในหัวใจ
หัวใจริมีรัก มักจะเจอแต่อุปสรรค
ความรักทำไมจึงเป็น เหมือนดาบสองคม
ที่ทำให้มีทั้งทุกข์ และก็มีทั้งสุข
คละเคล้ากันไป ฉันก็ยังไม่เข้าใจ
แต่ยังไงจะพยามยามค้นหาคำตอบมันต่อไป
7 ธันวาคม 2546 02:13 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
เวลาแห่งความรัก
มันช่างสับสนนัก
เมื่อเวลารักเธอมักจะพูดเสมอว่า
ชาตินี้ผมขาดคุณไม่ได้
แต่นานไป ทุกคำที่เธอได้พูดมา
มันก็เป็นแค่เพียงลมปาก
ที่ไม่มีความหมายอะไรเลยหนา
เธอลืมคำที่เธอพร่ำต่อกันว่า
ผมรักคุณ....
4 ธันวาคม 2546 19:31 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
ฟ้าไม่อาจกั้นความรักที่ฉันนั้นมอบให้กับเธอ
รักฉันเหนือทุกสิ่งมั่นคงยิ่งดั่งขุนเขาคีรี
เหมือนปลาคู่กับน้ำเป็นนิรันด์อยู่อย่างนี้
เหมือนฟ้าก็มิอาจที่จะพรากเธอจากฉัน
เป็นเพียงแค่นิยามท้องฟ้ากว้างทางแสนไกล
เธออยู่ในใจฉันทุก ทุกวันเธอรู้ไหม
ทำงานหรือว่าฉันนั้นทำอะไร
ในหัวใจก็คิดถึงซึ่งเพียงเธอ
ฟ้ากั้นแค่ทางผ่านดังสัญญาณกันฉันและเธอ
พิสูจน์ฉันกับพิสูจน์เธอว่ามั่นเสมอรักจากเธอ
ที่มีให้กับหัวใจฉัน..ทุก ทุกวันผ่านฟ้าเวลาที่ไม่ได้เจอ
4 ธันวาคม 2546 16:18 น.
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ
แม้ไม่ต้องการคิดถึง ใยจึงมีเงาเธอในดวงตา
แม้ไม่ต้องการจะใฝ่หา แต่ต้องมาคิดถึงแต่เธอ
รู้สึก ลึก ลึกทุกนาที ทุกครั้งที่มีเธอมาเสมอ
ว่าสักวันนี้คงต้องเจอ วันที่เธอนั้นเดินจากไป...
หน้าส่วนตัว
3277
