4 เมษายน 2546 11:16 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
กอด......
กอดนั้นสำคัญไฉน....
แค่รู้สึกถูกกอด...
เหมือนถ่ายทอดความรักให้...
อบอุ่นสุดหัวใจ...
ไม่ต้องอธิบาย...รู้กัน...
กอดพ่อแล้วกอดแม่...
รักเที่ยงแท้ไม่แปรผัน...
กอดเพื่อน...กอดทุกวัน...
เธอกอดฉัน...ฉันกอดเธอ...
ได้กอดสุดที่รัก...
ความทุกข์หนักคลายเสมอ...
มากอดกันนะเออ...
จะไม่เผลอไปกอดใคร...
เริ่มกอดกันได้แล้ว...
จะได้แคล้วความหมองไหม้...
กอดกันสุขทันใด...
ความห่างไกลกลับใกล้ชิด...
อุ่นรักในอ้อมกอด...
รู้สึกปลอดภัยสนิท...
คิดถึงวันละนิด...
แล้วมีจิตแอบผูกพัน...
กอดกันเถิดนะจ๊ะ...
มามะเธอมากอดฉัน...
เร็วเข้าจ้า...เรา...รักกัน...
เริ่มกอดทุกทุกวัน...
ความสุขสันต์เกิดในใจ....
กอดช่วยคลายความโศกเศร้า...
ลบความเหงาให้ห่างหาย...
กอดกันนานเท่าไร...
เหมือนถ่ายทอดความนัย...ให้ถึงกัน...
มากอดกันนะจ๊ะ
29 มีนาคม 2546 15:49 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
ในโลกแห่งวิญญาณ...
เป็นจินตนาการที่ยิ่งใหญ่...
แฝงไว้ซึ่งความนัย...
รอการไขปริศนา...
แสงเทียนส่องนำทาง...
่ส่งถึงฝั่งเสน่หา...
กลิ่นหอมลอยลมมา...
เหมือนสัญญาเรียกหากัน...
เงาจันทร์ถือเทียนส่อง...
ดั่งร่ำร้องเรียกหาฉัน....
สองมือโอบกอดพลัน...
เหมือนสวรรค์อยู่บนดิน...
ัสัมผัสที่ได้พบ...
เหมือนประสบรักไม่สิ้น....
น้ำตาเริ่มไหลริน...
ด้วยสุขล้นจากหัวใจ...
ตะวันจับขอบฟ้า...
เป็นสัญญาเริ่มวันใหม่...
รู้สึกหนาวจับใจ...
เมื่อต้องไกลจากคนดี...
ในโลกแห่งวิญญาณ...
ที่ได้ผ่านช่างสุขี...
เมฆหมอกคลุมทันที...
ีมีชีวิตที่นิรันดร์...
ทุกอย่างล้วนลวงตา...
ยิ่งไขว่คว้า...ยิ่งหนาวสั่น...
ราตรีมืดมิดพลัน....
หัวใจฉันกลับพองโต....
28 มีนาคม 2546 21:15 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
รักเอยเคยสัมผัสมัดดวงจิต....
รักเอยรักสมดัง...คิดมุ่งหมาย....
รักเอยรักหวานประทับใจ...
รักเอยรักมิหน่าย...ไม่ร้างรา...
ฝันไว้....อยากให้มีเธอเคียงข้าง...
ฝันไว้...เธอนำทางดังปรารถนา....
ฝันไว้...เราจูงมือสบสายตา....
ฝันไว้...เราสัญญารักนิรันดร์...
ขอสาบานมั่นรักอย่างแน่วแน่....
ขอสาบานมั่นรักแท้ไม่แปรผัน....
ขอสาบานเราจะมีกันและกัน....
ขอผูกพันยืนยันอย่างมั่นคง....
รักเอยรักผ่านการพิสูจน์แล้ว....
เธอคือแก้วมีค่าอันสูงส่ง....
ขอรักจริง...รักเธอ...อย่างซื่อตรง....
จะยืนยงตราบตะวันสูญสิ้นไป.....
27 มีนาคม 2546 22:30 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
แค่ฝัน...กับวันวาน....
เรื่องที่ผ่านเริ่มห่างหาย...
ทุกอย่างเลือนลางไป....
เหมือนสายลมไม่หวนคืน...
ได้พบเธออีกครั้ง...
หัวใจยังคิดขมขื่น...
อ้อมกอดทุกวันคืน...
ยังจดจำไม่เสื่อมคลาย...
ความรักมักมีทุกข์...
บางครั้งสุขมีความหมาย...
รักสิ้นทนหมองไหม้....
โอ้หัวใจโทษใครดี...
ทุกอย่างใครหนอสร้าง....
ชี้นำทางรักข้าที...
อยากรักให้เต็มที่...
ด้วยหัวใจ...จิตวิญญาณ...
ขอเธอมองฉันบ้าง...
อยากร่วมทางที่สุขสันต์....
ขอรักชั่วนิรันดร์....
ฉันสัญญาด้วยหัวใจ....
27 มีนาคม 2546 20:44 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
ทุกอย่าง....ที่มองเห็น...สัมผัส....
หากมองอย่างลึกซึ้ง.....
จะมองเห็นอะไรหรือเปล่า...
ทุกอย่างที่สร้างขึ้น.....
ใช่สิ่งที่เป็นไปหรือไม่.....
ลองใช้ดวงตาที่สามมอง....
จะเห็นในสิ่งที่หลายคนมองไม่เห็น....
แล้วจะพบว่า....
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น....
ล้วนเป็นความว่างเปล่า...
ไม่มีตัวตน....
ทุกอย่างเป็นสิ่งสมมติ....
และจบลงด้วย...ความว่างเปล่า....
....เท่านั้นเอง...