21 กรกฎาคม 2546 12:39 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
สุขสันต์วันเกิดนะคะ พี่ชายที่น่ารัก ธารเธียร เพียรทอง หากพี่อ่านกลอนแล้วหวังว่าคงจะพอใจ อยากให้พี่ดูแลน้องสาวตลอดไปค่ะ
สุขสันต์วันเกิดนะ...
คุณพี่คะ น้องจำได้...
ยี่สิบเอ็ดกอคอไง...
ฝากลำนำในบทกลอน...
ธารเธียรพี่สุด(ที่)รัก...
น้องตระหนักทุกคำสอน...
เริ่มแต่งถ้อยร้อยกลอน...
เพราะมีพี่เป็นแรงใจ...
ทุกอย่างที่ได้พูด...
ช่วยพิสูจน์มิตรได้ไหม...
ความรักความจริงใจ...
ที่พี่ให้น้องรับรู้...
หากทำให้ผิดหวัง...
หรือพลาดพลั้งหมดแรงสู้...
น้องยังมีพี่อยู่...
คอยเฝ้าเป็นกำลังใจ...
ขอบขอบคุณทุกอย่าง...
สิ่งต่างต่างที่มอบให้...
ส่งรักและห่วงใย...
ให้พี่ชายที่แสนดี...
19 กรกฎาคม 2546 23:00 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
เธอถามว่ารักไหม?
ในหัวใจเริ่มไถ่ถาม...
ทุกที่มีเธอตาม...
คอยห่วงใยคอยดูแล...
จะรักเธอหรือไม่...
อยู่ที่ใจเราแน่แท้...
ถอดเล็บเสือรีบแก้...
คนเจ้าชู้ประตูดิน...
นายร้อยสอนบทหนึ่ง...
จำครึ่งครึ่งลืมหมดสิ้น...
รักคือชั่วฟ้าดิน...
มีเพียงเราชั่วนิรันดร์...
วิศวะฝากถ้อย...
รักเกินร้อยคือตัวฉัน...
ทุกคืนและทุกวัน...
คือมีกันฉันมีเธอ....
ทนายความฝากบอก...
รักไม่หลอกรักเสมอ...
รักคือการพบเจอ...
และพร่ำเพ้อทุกเวลา...
พยาบาลมองจ้อง...
รักจักต้องปรารถนา...
เคียงคู่มิเฉยชา...
มีวาจาที่หอมหวาน...
ครูฟิสิกส์ขยับ...
รักต้องกลับมาร่วมสาน...
ความฝันสร้างตำนาน...
รักบวกรักคือสองเรา...
สัตวแพทย์กระแซะ...
รักเตาะแตะคือความเหงา...
ต่อเมื่อมีสองเรา...
โลกจะสดชื่นสวยงาม...
ถามใจว่าใครนะ...
ที่ฉันจะคิดไถ่ถาม...
หัวใจจะติดตาม...
อยู่ร่วมกันนิรันดร...
คำตอบที่ได้รับ...
คืออับจนและรุ่มร้อน...
ถ้อยคำที่ออดอ้อน...
เหมือนกับไฟเผาใจตน...
รักหรือไม่ใจรู้...
อยากตอบอยู่ไม่สับสน...
ความรักให้ทุกคน...
มิตรภาพที่แสนดี...
ฝากรักฝากฟากฟ้า...
แทนสัญญาจากใจนี้...
ตอบแทนคุณคนดี...
ที่ห่วงใยไม่เปลี่ยนแปลง
.........หากคำตอบที่มีในใจ...จะต้องทำร้ายใครบางคนให้ต้องเจ็บ...และทลายมิตรภาพ...ขอให้ทุกอย่างเก็บไว้ในใจฉันคนเดียวก็พอ...
6 กรกฎาคม 2546 22:44 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
ยอยศเจือจันทร์
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
@ฤาสวรรค์ท่านสร้าง
เทพบุตร
แต่งแต้มดวงพิสุทธิ์
ดุจแก้ว
ผิวพรรณยิ่งผ่องผุด
สะอาดสะอ้าน
รูปร่างช่างผ่องแผ้ว
น่ารักน่าชัง
@ผมดับขลับจับจ้อง
ตะลึงงวยงง
เผลอเพ่งพิศจิตหลง
พร่ำเพ้อ
ทั้งรูปร่างเอวองค์
เข้ารูปน่ามอง
ได้แต่มองเพียงเก้อ
นั่งเอ้อละเหย
@เสียงลือเสียงเล่าอ้าง
มนต์เสน่ห์เจือจันทร์
เพ้อพร่ำร่ำรำพัน
คลั่งไคล้
ยิ่งชิดยิ่งไหวหวั่น
ฝากรักนิรันดร์
แอบส่งไมตรีให้
ถ่ายทอดความนัย
@ดวงเนตรคมดั่งเนื้อ-
ทรายแต้ม
ปากนิดจมูกแซม
ซ่อนหน้า
สองแก้มแกมแฉล้ม
ดั่งรูปนิมิตร
เพียงส่งยิ้มหยาดย้อย
ชะม้อยตามอง
@คิ้วเข้ารูปดั่งเช่น
คันธนู
ซึ่งส่อแววเจ้าชู้
ไก่แจ้
สบตาแค่เพียงครู่
ก็สั่น หวั่นไหว
ดวงจิตคิดแน่วแหน้
แค่เผื้อน ไม่พอ
@วาจาที่เอ่ยเอื้อน
ออกมา
ประหนึ่งคำอาญา
กึกก้อง
องอาจดุจราชา
สืบหน่อ ทรงชัย
เป็นที่รักของเพื่อนพ้อง
พี่น้องเอ็นดู
8 มิถุนายน 2546 19:50 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
โห่.....ยี....โห่...ฮิ้ว.....
ยินเสียงเพรียกเรียกหาน้ำตาไหล....
จำต้องไกลจากถิ่นแดนสุขสันต์....
ก้าวสู่เมืองศรีวิไลใจประหวั่น....
คิดถึงวันเวลาว่าสุขจริง....
เสียงไก่ขันร้องรับเป็นจังหวะ....
ตื่นเถิดนะอย่ามัวนอนนิ่งนิ่ง...
เสียงนกกาขับขานไม่ประวิง...
ไยเจ้าทิ้งถิ่นอาศัยไปนานจัง...
เสียงน้ำตกซู่ซ่าพาหวนหา...
ได้เวลาเล่นน้ำสมใจหวัง....
ฝูงปลาว่ายวนวนเวียนหลงภวังค์...
เหมือนใจสั่งให้แวกว่ายสายธารา....
ดอกไม้งามยามพลิบานชวนหลงใหล...
เหล่าภู่ผึ้งบึ่งใส่น่าเสน่หา...
เหล่าวิหคหยอกเย้าเคล้าวิญญาณ์....
นั่งสบตาคนที่รักสุขนักใจ....
คราถึงช่วงเวลาผีตากผ้าอ้อม...
ดั่งเมฆย้อมแสงสีสาดดูสดใส...
บรรยากาศโรแมนติกประทับใจ...
ซึ้งความนัยสายตาฉันและเธอ...
เพียงจากมาไม่กี่วันยังย้ำจิต....
เปรียบดังภาพนิมิตรอยู่เสมอ...
เสียงเพรียกจากแดนดินถิ่นฉันเธอ....
เหมือนใจเพ้อละเมอหาว่ากลับคืน....
23 เมษายน 2546 15:09 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
เอ่อ....เอ้อ...เฮ...เฮ้...ลูกเอ๋ย....
แม่ไปไฮ... พ่อไข่มาหา.... แม่ไปนา...หา...ปลามาป้อน...
แม่เลี้ยงม่อน....เข้ป่าสวนมอน...เอ่อ...เอ้อ...
ยินเสียงกล่อมสะท้อนจิตยังคิดถึง....
ความทรงจำภาพหนึ่งทำหวั่นไหว....
เสียงเรียกหาจากคนที่ห่างไกล....
บอกลูกให้กลับคืนถิ่นที่จากมา....
เห...เห่...เอ่อ...เอ้อ...เฮ...เฮ้...ลูกรัก...
ทำงานหนักเหนื่อยไหมใจเรียกหา....
แม่จะกล่อมเจ้านอนนะขวัญตา...
ถ้าอ่อนล้า...เป็นกำลัง...ให้ก้าวเดิน...
ทุกค่ำคืนนั่งนับดาวพราวบนฟ้า...
เหมือนสัญญาความรักไม่ห่างเหิน...
อุปรรคต่างต่างกล้าเผชิญ....
ไม่หลงเพลินกลลวงหลอกล่อใจ....
เอ่...เอ้...เอ่...เอ้..แก้วตาของแม่เอ๋ย...
กลับมาเชยชมขวัญวันสดใส...
นอนหนุนตักพักเหนื่อยทั้งกายใจ...
อย่าร้องไห้กับชีวิตที่ผ่านมา...
แม่จะกล่อม...กล่อมเจ้าพะเนาจิต...
ลูกคือขวัญชีวิตรักหนักหนา....
ทุกคืนกอดออดอ้อนชื่นชีวา....
ปรารถนาเห็นลูกสุขทุกวันคืน....
แม่จ๋า...ลูกเหนื่อยล้ากับความฝัน...
ทุกคืนวันต้องทุกข์ทนขมขื่น...
เมืองมายาพาช้ำใจกล้ำกลืน...
อยากจะคืนสู่อ้อมกอด...ให้ปลอบโยน...
แม่จะร้องเพลงกล่อมเจ้าทุกเช้าค่ำ...
ลืมน้ำคำหม่นไหม้...ความสับสน...
หลับเถิดหนา...หลับเถิด...ดวงกมล...
ฝากความทุกข์หมองหม่นบนตักแม่....
รุ่งอรุณแล้วซีนะสุดที่รัก...
ความทุกข์หนักผ่อนคลายไม่แยแส...
ขอเพียงมีคนที่รักคือ...แม่...
คงไม่แพ้อุปสรรคอย่างแน่นอน...
เห่....เห้...เห่...เฮ้....หลับเถิดนะ...แก้วตา...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
หน้าส่วนตัว
3035
