4 มิถุนายน 2546 10:41 น.
เจ้ามอมแมม
ยังคิดถึงอยู่เสมอ
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน
ขอแค่ให้เธอรับรู้ไว้ว่ามีใคร
คนนี้ที่ยังคอยห่วงใยตลอดเวลา
งานมันยุ๊ง....ยุง
จนไม่มีเวลาแวะเข้ามาหา
แต่ใจคอยดึงให้เข้ามา
แค่แวะมาทักสักนึดนึงน่าาาาา ได้หายคิดถึงไปหน่อยนึง
29 พฤษภาคม 2546 10:33 น.
เจ้ามอมแมม
ตกลงเธอจะเอายังไง
จะรักเค้าต่อไปหรือฉันคนใหม่ที่เข้ามา
ก็ได้แต่คอยเฝ้า หวง ห่วงหา
ในเวลาที่เธอไม่มาหากัน
เป็นได้แค่เพียงคนข้างๆใจ
าวลาที่เธออ่อนไหวจากใครคนนั้น
ยังไงฉันก็ไม่ได้มีความสำคัญ
ได้แค่เพียงความผูกพันแค่ครั้งคราว
จะยังไง ทำไมถึงตัดใจไม่ได้
จอมจมอยู่ในฝันร้าย กับความปวกร้าว
รู้ก็รู้ เธอไม่ได้คิดจะรักกันยืนยาว
แต่ฉันก็ยังยอม เป็นผู้หญิงชั่วคราวของเธอ
28 พฤษภาคม 2546 14:58 น.
เจ้ามอมแมม
จากวันที่ฉันพบเธอ
รู้ตัวเสมอ ว่าเธอมีใครอยู่คนนั้น
รับรู้เรื่องราวมาตลอดในความสัมพันธ์
ของเธอกับใครคนนั้นที่อยู่ในใจ
แต่แล้วจู่ๆ เธอก็กลับมาใกล้ชิด
มาสารภาพผิด ว่ารักฉัน....อย่างนั้นอยู่ได้
ทั้งๆที่เธอก็ยังมีคนในใจ
อีกคนนึงเก็บไว้ข้างๆกัน
ฉันก็ได้แต่นึกปฎิเสธ
ว่ามันคงจะไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนั้น
แต่พอกลับมาถาม ข้างใน หัวใจกัน
ห้ามใจไม่ทัน เพราะยิ่งนานวัน ฉันก็ยิ่งรักเธอหมดใจ
เมื่อเรื่องมาถึงจุดๆนี้
อยากจะขอร้องเพื่อนที เผื่อจะช่วยฉันได้
ว่าฉันควรจะทำตัวอย่างไร
ความถูกต้อง กับหัวใจ อย่างไหนจะเจ็บน้อยกว่ากัน
22 พฤษภาคม 2546 16:53 น.
เจ้ามอมแมม
หยุดอ่านสักนิด
อย่าคิดเมินหน้าหนี
หันมาสนใจกันสักนาที
ให้คนคนนี้ได้ดีใจ
เอ้า...ไม่ต้องสนใจกันขนาดนั้น
เพราะว่ามันดูจริงจังจนเกินไปรู้ไหม
แค่อ่านข้อความนี้ แล้วเธออมยิ้มเป็นใช้ได้
เพียงเท่านี้ก็สุขใจ คนเขียนก็จะได้อมยิ้ม เช่นกัน
22 พฤษภาคม 2546 15:33 น.
เจ้ามอมแมม
ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องเป็นเธอ
ที่มาทำให้ห่วงและคิดถึงเสมออยู่อย่างนั้น
ที่รักเธอก็ไม่มีเหตุผลอันร้อยพัน
แค่เพราะอยากผูกพัน และฉันก็จริงใจ
อาจยังไม่นานพอที่จะใส่ใจคนคนนี้
แต่ความรู้สึกดีๆ ฉันนั้นเต็มใจให้
ช่วยใส่ใจสักนิด อย่าให้เจ้าของเค้าน้อยใจ
ไม่รับรักวันนี้ไม่เป็นไร ฉันยังเต็มใจที่จะ...รอ....
หน้าส่วนตัว
1562
