18 มีนาคม 2551 17:59 น.
เจ้าพานทอง
ละลิ่วลอยละอองทรายในสายลม
พันคะนึง หนึ่งอารมณ์ ถมทรวงข้า
ร่ายบรรเลงเพลงทรายหลายทิวา
เพื่อตามหาโฉมชื่นมาคืนใจ
อยู่ไหนหนอรอไปใจละห้อย
ชะเง้อคอยในรอยทรายให้โหวงไหว
พายุพัดพาฝุ่นดินถมถิ่นใจ
จมหทัย ท่วมอุรา...แสนอาดูร
กลทรายระบายสีแสงสีแสด
ตัดสีแดดของแดดฟ้ามาแต่สูริย์
แต่ไร้เจ้า...ก็เปล่าดายไม่สมบูรณ์
ทวีคูณคือความปวดรวดร้าวใจ
เดินลากขามาหาฝันอันสลาย
ย่ำเนินทรายมาหลายเขต...เหตุไฉน
จึ่งมิพบสบตางามตามหฤทัย
ที่วาดหวัง ที่ตั้งใจจะได้เจอ
แม้ไม่พบ ก็ขอเพียงเคียงนางฝัน
ในภวังค์ดั่งเพลงทัณฑ์ฉันเพ้อเผลอ
แม้เมื่อตื่นไม่พบหน้า หาไม่เจอ
ก็มีเธอแนบหทัยไม่คลายครา