10 มกราคม 2549 12:57 น.
เจ้าพานทอง
๐ กระหวัดรุ้งรุ่งเรืองแล้วร่วงโรย
แหบโหยเสาะหาทิพย์กระยาหาร
อันเอมโอษฐ์โอชาตะละกานท์
กลับไร้ซึ่งแก่นสารสรณะครอง
๐ วาบวับที่จับแจ่มแอร่มหล้า
ก็พลันสูญสิ้นค่ามิอาจสนอง
หายห่างสร่างซ่ามิอาจปอง
ระเรื่องรองทองกวีหลบรี้ไป
๐ สายเสียแล้วละ ฤา สิเนหาหาย
รสลลายเสนาะฉันท์ที่ฝันใฝ่
เพลงกาพย์ราพณาสูรจากไผท
เหตุไรรอนสว่างห้างคำกลอน
๐ ฤ ผู้คนไม่ดูดายกลายเป็นบ้า
มรรคาชีวินกลับผินผ่อน
จึ่งเปลี่ยนแปรแดด้วนดับอาทร
ให้เลื่อนรายถ่ายถอนห่อนอารมณ์
๐ วรรณศิลป์บินโบยโกยหนีลับ
บ่อาจจับคว้าได้ดังประสงค์สม
ผิว์พิรุณถ้อยคำอดพร่างพรม
อวิชชาข่มขมขื่นมิวางวาย
๐ เมื่อนั้นแลโลกาภินาศครอง
ครอบคลุมผองมนุษย์ทุกขุมข่าย
เหตุด้วยวรรณศิลป์ภินท์ทลาย
ตกตายรายทางถูกหมางเมิน
๐ คงเหลือแต่ซากกวีวาดไว้หว่างสือ
ให้บันลือเนานานสารสรรเสริญ
จารจารึกสุนทรีย์ที่เพลิดเพลิน
แม้คนเมินยังยั้งอยู่คู่แผ่นดิน...ฯฯ
6 มกราคม 2549 13:12 น.
เจ้าพานทอง
แม้จะด้อยน้อยใจในชะตา
เพียงดอกหญ้าไร้ญาติขาดทรัพย์สิน
แต่ไม่ขอย่อตัวมัวคลุกดิน
จะขอป่ายตะกายถิ่นสิ้นทุกข์ตรม
แล้วมุ่งหน้าพาพบประสบหวัง
หนทางดั่งแสงดาวน้าวนำสม
บูอาโนส ไอเรส เขตนิยม
ให้ชื่นชมฉมโฉมโลมประชา
เมื่อสู่กรุงมุ่งกระโดดโลดแล่นเล่น
ละคอนเด่นเป็นเอกเฉกคาถา
เนรมิตชีวิตผันวันมายา
เอวิต้า ดาราดังในฝั่งทอง
แล้วจึงพบนายพลคนวิเศษ
เสน่ห์เพศเหตุรักปักใจสอง
ฆวน เปรอน ผู้รู้การณ์หาญช่ำชอง
กลการเมืองไม่เป็นรองครองใจคน
เรืองอำนาจราษฎร์หนุนพูนศรัทธา
แท้มายาพาหลงงงในผล
เพราะ ประชานิยม รุ่งมุ่งร่ายมนต์
ให้ผองชนที่ล้นรัฐไม่ขัดเคือง
หญิงโสภาสง่าล้ำนำน้ำใจ
ช่วยคนให้ได้พบทางอย่างปราดเปรื่อง
การกุศลดลให้เห็นอยู่เป็นเนือง
ศรัทธาเฟื่องเรืองนามผู้งามใจ
คนจนยากได้พึ่งจึงนับถือ
เกียรติระบือลือนามความสดใส
ดั่งนักบุญคุณงามความห่วงใย
ส่ง อาเจนติน่า ให้ได้แบ่งปัน
มูลนิธิมากมีสักขีสร้าง
เครื่องอำพรางโภชย์ผลดลภาพฝัน
แท้อุบายให้ประชามาร่วมกัน
เพื่อสุขอันเรื่องรองของผู้นำ
แม้กระนั้นวันวารยังจารอยู่
ใจทุกผู้รู้คุณบุญอุปถัมภ์
ที่ เอวา พาสร้างต่างจดจำ
ระลึกคำความดีที่ได้เป็น
ฉันจะอยู่คู่เธออาเจนติน่า
คือสัญญาตราไว้เพื่อให้เห็น
คุณงามแท้แม้ตัวตายไม่วายเว้น
ยังอยู่เป็นเช่นตำนานสานความดี
บทสรุปของสาวน้อยผู้ด้อยยาก
ทางลำบากถากสิ้นสู่แสงสี
จนได้เลื่อนเคลื่อนตนพ้นราคี
เป็นดาวดีดั่งดวงใจในผองชน
4 มกราคม 2549 11:26 น.
เจ้าพานทอง
ประนมกรประณตจิตประจำตน
ประกอบผลประกาศคุณประคองสาร
คุณวิชาคุณศึกษาคุณอาจารย์
นิจกาลจารจิตประจำจอง
ผจงสรรพรรณผกาบุปผาศรี
กตเวทีเพี้ยงบิดามารดาสอง
ผู้พายพาศิษยาข้ามฝั่งครอง
เสร็จสมปองครรลองธรรมนำเจริญ
ขอปัญญาแตกฉานปานข้าวตอก
หญ้าแพรกพรอกเพียรอดทนคนสรรเสริญ
เคารพดั่งดอกมะเขือเชื้อชวนเชิญ
ขอเพลิดเพลินเพียงมาลีพลีสักการ์
พานพุ่มพร้อยร้อยมาลัยให้อาจารย์
อธิษฐานรัตนตรัยให้รักษา
อันตรายโรคภัยมลายลา
เทิดบูชาเหนือชีพิตนิจนิรันดร์