20 เมษายน 2548 17:16 น.
เจ้าตัวอ้วน
เธอ...........
คนที่บังเอิญเดินผ่านเข้ามาในชีวิตช่วงหนึ่งของฉัน เวลาและใครบางคนทำให้เราได้มีโอกาสได้มาใช้เวลาเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ทำให้ฉันรู้จักคำว่าห่วงใย ทำให้ฉันได้รู้จักคำว่ากำลังใจ รู้จักคำว่าอภัย รู้จักคำว่ารัก
.........แต่ก็แปลกที่ไม่รู้ว่าใครกันที่เป็นคนกำหนดเวลาของเราสองคนให้มีจำกัดเหลือเกิน เพียงแค่เราห่างกัน เพียงแค่มีใครอีกคนเดินผ่านเข้ามาทักทายในชีวิตเธอตอนที่ฉันไม่อยู่ เขาคนนั้นก็ลบคำว่า เรา ออกไปจากเธอกับฉัน ณ วันนี้เวลาล่วงเลยมานานถึง 1 ปีแล้วที่เธอยกเอาหัวใจดวงที่เคยให้ฉันไปให้กับเขา แต่ฉันก็ยังคงใช้ชีวิตของฉันเดินไปบนถนนสายหัวใจที่เงียบเหงาโดยไม่เคยมีใครมาแทนที่เธอเลย และฉันก็ยังคงใช้หัวใจดวงเดิมที่มีเธอเสมอหายใจเพื่อมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ อย่างมีความหวังว่าวันหนึ่งเธอจะกลับมา เพราะเวลาและหลายสิ่งที่ผ่านเข้ามาไม่เคยทำให้ฉันลืมเธอเลยแม้สักเศษเสี้ยวลมหายใจของฉัน
วันนี้อยากบอกเธอว่า.......ยังรอคอยเธอเสมอ ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ใด ยังจำรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นมาจากหัวใจ แม้จะไม่มีหนทาง และจะนาน นาน แสนนานเท่าไหร่ แต่ใจของฉันจะมั่นคงอยู่ไม่ขอเปลี่ยนไป.......
หากเธอจะได้ยิน
หมูอ้วนจะรักคนบ้าตลอดไป
เหมือนที่เคยรักตลอดมานะ
ณ มุมเหงาของกรุงเทพฯ
20-04-2005
16 : 50 นาฬิกา
ปล. ด้วยความขอบคุณ
หน้าส่วนตัว
850
