4 สิงหาคม 2552 22:00 น.
เจ้าชายในสายลม
๑๑๑ เจ้าโมบาย ลายสวย งงงวยจัด
แรงลมพัด ตีกาย มากหลายเสียง
ทั้งสูงต่ำ ทำนอง เหมือนกลองเรียง
เพิ่มแค่เพียง แรงส่ง ตีลงไป
หลายเพลงรัก ภักดี มิมีหน่าย
ทำนองคล้าย เพลงผ่าน ที่ขานไข
มีแต่สุข คลุกเคล้า อย่างเข้าใจ
ด้วยอยู่ใน ความรัก ความภักดี
เธอเป็นหญิง ยิ่งยาก ลำบากหลาย
เหมือนโมบาย สวยมาก ล้วนหลากสี
รอลมแรง แย่งปัด คอยพัดวี
เกิดเสียงที่ ไพเราะ เฉพาะตัว
ฉันเป็นชาย หลายคน เขาบ่นหนัก
ริจะรัก โมบาย ถวายหัว
ลืมตนเอง เกรงเขา ว่าเมามัว
ดูให้ทั่ว ก่อนห่วง คิดล่วงเกิน
โอ้เพลงรัก ภักดี ที่มีให้
คงแผ่วไป ผ่านพลิ้ว เพียงผิวเผิน
หมดทำนอง ของลม พัดชมเพลิน
ทำเธอเมิน หมดเยื่อ มิเหลือใย
ถึงกระนั้น วันนี้ มีสิ่งบอก
ถึงทางออก ของฉัน มิหวั่นไหว
แม้หมดหวัง ทั้งที่ ยังมีใจ
ขอเป็นได้ แค่นี้ ก็ดีพอ ๙๙๙
28 สิงหาคม 2551 01:04 น.
เจ้าชายในสายลม
...แด่เธอนั้นวันดีในปีหนึ่ง-
ที่มาถึงทรามวัยแม้ไร้ผล-
ลัพท์ประเดิมเสริมให้จากใจคน-
ที่แอบขนข้อความเขียนตามใจ-
ฉันขอวอนพรอิงทุกสิ่งศักดิ์-
สิทธิ์ปกปักคุ้มครองล้วนผ่องใส-
สดงดงามตามบุญที่หนุนใน-
สิ่งหวังได้ตามหวังที่ดังปอง-
หมายเอาไว้ได้ดั่งที่หวังวาด-
ไว้ไม่ขาดเลยหนาแล้วอย่าหมอง-
หม่นกับทุกข์ยุคนี้ที่มีทอง-
เงินเป็นของตัดสินแล้วหมิ่นกัน-
กับใจใครไม่น้อยด้วยรอยยิ้ม-
แย้มแก้มอิ่มอาบเอมเกษมสันต์-
สุขจนโรคโชคร้ายห่างหายพลัน-
อัศจรรย์สิ่งดีล้วนมีมา-
หาคนงามนามนี้ไม่มีเล่ห์-
ลวงเสน่ห์แต่ฉันใฝ่ฝันหา-
ถึงวันนี้ที่นับเมื่อลับตา-
เก็บความกล้าพร้อมด้วยร่วมอวยพร-
ชัยวันเกิดเพริศพริ้งทุกสิ่งสม-
สุขอารมณ์ทุกที่ไม่มีหลอน-
หลอกให้หวาดพลาดพลั้งแด่บังอร-
อรชรงามเท่ห์...ทะเลใจ
17 มิถุนายน 2551 00:25 น.
เจ้าชายในสายลม
...ฉันคนเดิม...เริ่มแรกเธอแปลกนัก
กว่าจะทักจะทายอยู่หลายหน
เอาแต่จ้องมองหน้าเหมือนท้าชน
ความฉงนมากมี ณ ที่เดิม
...เธอคนใหม่...ใครกันที่ฉันนึก
ช่างรู้สึกเหมือนเจอให้เห่อเหิม
ฉันคนเก่าเศร้าท้อทุกข์ต่อเติม
วันนี้เริ่ม สุขใจเพราะใครกัน
...เพราะคนนี้...ที่อยู่เริ่มรู้จัก
เธอแปลกนักเป็นใครในใจฉัน
จากคนเดิมเริ่มแรกเธอแปลกครัน
แปลกจนหวั่นกลัวใจจะไม่จริง
...ฉันวันนี้...มีสุขถึงทุกข์บ้าง
กลับเจือจางทุกข์เศร้าที่เข้าสิง
นั่นเพราะใครให้ใจมาไว้อิง
ดุจไฟผิงคราวหนาวปวดร้าวใจ
...โลกที่เหงา...เศร้าคลายฉันหายเก้อ
หากมีเธอนั่นอยู่เธอรู้ไหม
ภาวนา...อย่าเวียนแปรเปลี่ยนไป
เป็นคนใหม่...เหมือนแรกที่แปลกตา
...ฉันคนเดิม...เริ่มแปลกจากแรกนัก
เมื่อรู้จักคนดีเธอนี่หนา
คนที่ให้ใจรอดตลอดมา
ฉันมีค่าทุกที่ทีมีเธอ....
27 กุมภาพันธ์ 2550 22:40 น.
เจ้าชายในสายลม
*** ทำเครื่องหมาย หลายหน ใครคนนั้น
กาดอกจัน เอาไว้ เผื่อใครถาม
ว่าตอนนี้ ที่ใช่ ยังไร้นาม
ปล่อยไปตาม หัวใจ ไร้ใครครอง
"มีบ้างไหม ใครคน หนึ่งคนนั้น"
คนที่ฉัน ได้เห็น เป็นเจ้าของ
อยากเป็นคน พ้นคำ ตัวสำรอง
จะสมปอง เมื่อไหร่ ไม่รู้เลย
ต้องร้องไห้ ให้คิด เมื่อผิดหวัง
รักมาพัง ไม่เหลือ เมื่อเปิดเผย
ความจริงใจ ให้นั้น มันไม่เคย
ค่าจะเอ่ย อะไร ให้จดจำ
ความเสียใจ ในรัก ที่มักมาก
ถึงได้อยาก ปิดใจ ไม่ถลำ
แต่เมื่อเหงา เศร้าใจ ไม่กล้าทำ
กลัวความช้ำ หัวเราะ เหยาะเย้ยใจ
จึงเปิดทาง สร้างเสริม เพื่อเริ่มต้น
ขอเป็นคน ของฉัน มิหวั่นไหว
ด้วยความหวัง ครั้งนี้ ที่มีใคร
คนที่ใช่ ของฉัน ทุกวันคืน
เชิญทางนี้ มีใจ ที่ให้รัก
ให้เธอพัก รับรอง ไม่ต้องฝืน
ลบให้ออก ดอกจัน อันกล้ำกลืน
เมื่อเธอตื่น จะเห็น เขาเป็นใคร***
หน้าส่วนตัว
1129
