1 ตุลาคม 2547 18:58 น.
เจ้าชายสามสลึง
มีดวงตาพร่ามัวติดตัวส่อง ไว้จ้องมองสิ่งของป้องกายา
มีตัวเลขอายุขัยวัยชรา ว่าตัวข้าผ่านโลกานานเพียงใด
มีแขนลีบหยิบจับขยับถือ มีฝ่ามือไร้พลังคอยแก้ไข
มีแข้งขาล้าเหลือล้นคอยค้ำกาย มีเอ็นสายหย่อนยานผ่านร่างเนื้อ
มีผมขาวราวกับไร้วิญญาณ มีเสียงขานแหบแห้งไว้คงเหลือ
มีผิวขาวแสนสากราวผงเกลือ แต่มีสิ่งที่เหนือกว่าช่วงวัย
มีคุณงามความดีที่สร้างชื่อ คอยระบือชื่อเสียงถึงไหน ๆ
มีความดีที่เหลือเมื่อดับขัย เหลือไว้ในโลกไซร้ให้เฝ้ามอง
22 กันยายน 2547 18:08 น.
เจ้าชายสามสลึง
มองรอยเท้าก้าววกวนบนผืนทราย ดูคงคล้ายชีวิตที่คงอยู่
ก้าวซ้ายทีขวาทีก็น่าดู แต่บางครั้งอายอดสูล้มพลาดไป
เป็นรอยลื่นไถลหัวขวิดคว่ำ อย่าเศร้าไปจดจำไว้อย่าผลอไผล
ก้าวที่พลาดล้มลงอย่าเศร้าใจ ยืนขึ้นใหม่เก็บมาเป็นประสบการณ์
มีก้าวได้วิ่งได้ย่อมมีล้ม มีสมหวังทุกข์ระทมปวดราวราน
เขาว่าไว้ตั้งแต่โบราณกาล หนุมานยังมีตกต้นไม้เอย
16 กันยายน 2547 14:19 น.
เจ้าชายสามสลึง
คำว่ารักของเธอแสนเรียบง่าย
คือผู้ชายหนึ่งเดียวสุดถวิน
เธอต้องการแค่เพียงไออุ่นริน
จะทรัพย์สินสิ่งมีค่าไม่ต้องการ
เธอไม่ขอให้เราเป็นเหมือนเจ้าชาย
ที่เป็นที่หมายปองและพบพาน
เธอต้องการชายที่มาประสาน
ให้วิญญาณเราสองผสานกัน
ฉันอยากเป็นแค่เพียงคนที่รัก
จะแสดงให้ประจักไม่เสกสรร
จะรักเธอทุกส่วนทุกสิ่งอัน
เพราะเธอนั้นรักฉันสุดหัวใจ
16 กันยายน 2547 14:02 น.
เจ้าชายสามสลึง
จากเด็กน้อยจะโตจะเติบใหญ่ รู้ไหมใครทำให้เจ้ามีวันนี้
ทั้งลำบากตรากตรำค่ำเช้าพลี ให้ลูกยาคนดีมีข้าวกิน
จะทำให้เจ้าภูมิใจอยู่เป็นสุข จะใส่ใจทุกๆ อย่างจนหมดสิ้น
จะเลี้ยงเจ้าจนปีกกล้าขาแข็งบิน พ้นพื้นดินเป็นนกน้อยปีกสยาย
ให้เจ้าเป็นผู้ใหญ่ที่ดีกว่าพ่อ คอยเติมต่อความฝันพ่อที่ปั่นปลาย
พ่ออยู่ได้ไม่นานก็คงตาย สิ่งสุดท้ายอยากให้เจ้าเป็นคนดี
15 กันยายน 2547 14:15 น.
เจ้าชายสามสลึง
ก่อนจะรักโปรดเรียนรู้ดูหัวใจ
ว่าคุณพบคนที่ใช่ไม่สับสน
ก่อนบอกรักช้าดูก่อนอย่าวกวน
ดูว่าคนผู้รับฟังเค้าต้องการ
เพราะว่ารักประกอบจากเธอฉัน
ก่อนจะรักควรแบ่งบันเวลาผ่าน
จงเรียนรู้ไม่ควรรีบจะเสียกาล
หากช้าไปไม่ได้การจักช้าไป
จงเตรียมพร้อมที่จะให้ก่อนจะรับ
ก่อนรักเขารักตนก่อนอย่างสงสัย
ควรเติมรักด้วยอาทรและห่วงใย
และจงให้ถูกคนที่รักมั่นคง
เมื่อพร้อมแล้วจงอย่ารอความรัก
จงอย่าพักแล้วคอยตามประสงค์
ให้คัดเลือกดูชายหญิงอย่างบรรจง
แล้วก็คงจะพบเนื้อคู่เรา