30 มกราคม 2548 00:18 น.
เจ้าชายน้อย zai zai
ฉันรู้มานานแล้วว่าสักวันฉันต้องอยู่โดยที่ไม่มีคุณ ฉันเองก็ทำใจมาตลอด แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วอะไรขนาดนี้ สาวก..ฉันรู้ว่าสักวันมันต้องเป็นแบบนี้ แต่ที่ฉันคิดเอาไว้มันต่างกันราวกับหน้ามือกับหลังมือเลยทีเดียว
ฉันอยากจะบอกกับคุณว่าฉันคิดอย่างไรกับคุณ แต่แล้วฉันก็ไม่มีวันได้บอกคำนั้น ไม่มีวันเลยจริงๆ ทั้งๆที่คุณอยู่ตรงหน้าของฉันแต่ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ สาวก ฉันมันโง่ใช่ไหม......
คุณรู้มั๊ย..เวลาที่ฉันไม่ได้เจอคุณ ฉันรู้สึกอย่างไร คุณรุ้มั๊ยว่าฉันเฝ้าสวดอ้อนวอนกับพระผู้เป็นเจ้าว่าขอสักครั้งให้ฉันได้เจอคุณ ขอสักครั้งให้เราได้พูดจาร่ำลากัน ฉันเฝ้าขอเพียงเท่านั้น
และเวลาที่ฉันได้เจอคุณก็เป็นจริง แต่ว่าฉันไม่รู้ว่าเวลาที่ฉันพบคุณ คือเวลาสุดท้ายที่คุณอยู่ ถ้าฉันรู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ ฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่คนอย่างฉันจะทำได้ สาวก.. ฉันขอโทษที่ฉัยโง่เกินไป ถึงแม้ว่าคุณจะยืนอยู่ตรงหน้า
แต่ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ ทั้งๆที่เวลานั้นคือเวลาสุดท้ายที่ฉันจะได้เจอคุณ สาวก...ฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ อีกไม่นานคุณก็จะกลับอเมริกาแล้ว คุณเคยบอกว่าจะมาเมืองไทยอีก
"ผมอยากมาเรียนภาษาไทย' ฉันยังจำเหตุผลของคุณได้เสมอ คุณบอกก่อนที่เราจะจากกันว่า เจอกันในอนาคตนะครับ แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันจะได้เจอคุณหรือเปล่า
ถ้าฉันรู้ว่าจะได้เจอคุณ ฉันก็อยากที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อวันนั้น วันที่ได้เจอคุณอีกครั้ง Zauggy .คุณได้ยินบ้างไหมว่าหัวใจตะโกนว่า 'รักคุณ"..................
30 มกราคม 2548 00:15 น.
เจ้าชายน้อย zai zai
...เราเคยคิดว่าไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร คิดแต่ว่าเราเกิดมาเพื่อจะรัก...แต่ไม่มีใครเกิดมาเพื่อรักเรา... หน้าหนาวก็รู้สึกหนาวกว่าคนอื่น
ทุกครั้งที่มองคนเดินจูงมือกัน เฝ้าคิดว่าวันเวลาแบบนั้นมีสำรับเราบ้างไหม... กี่ครั้งแล้วที่เฝ้าปลอบโยนขึ้นอื่นเวลาที่เจ็บเพราะความรัก
บางครั้งก็นึกดีใจไม่มีใครให้รักก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องรู้สึกเจ็บ แต่ที่รู้สึกอยู่นี่ล่ะมันคืออะไร ไม่เจ็บไม่ปวดไม่รู้สึกอะไรเลย และไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีชีวิตอยู่เพื่อใคร...
วาเลนไทน์มีดอกไม้มีรอยยิ้ม แล้วเราล่ะได้รับอะไรนอกจากความรู้สึกเหงาๆ ปิดประตูลงกลอนในวันที่คนอื่นมีความสุข จากที่เคยเหงายิ่งรู้สึกเหมือนว่าโลกทั้งโลกมีเราเพียงคนเดียว
เพิ่งรับรู้ว่ามันทรมานกว่าถูกหักอกเสียอีก เพราะอย่างน้อยก็ยังมีบางคนที่เคยรักเราบ้าง ...แค่เคยรักก็ยังดี...
บอกกับตัวเอง ไม่เป็นไรต้องอยู่ให้ได้ ก็อยู่มาได้จนวันนี้นี่นา จะสุขจะทุกข์ไม่มีใครร่วมแบ่งปัน แต่จะเป็นไร หรือความเหงานี่ล่ะคนรักของเรา... จะมีใครสัมผัสกับมันได้มากมายเท่าเราไหมนะ
แต่วันนี้ใครคนหนึ่งได้เข้ามาในชีวิตที่เหี่ยวแห้ง ความรู้สึกเหงาค่อยๆหายไป มีคนร้องเพลงให้ฟัง มีคนส่งข้อความน่ารักมาหา มีคนคอยห่วง คอยหวง
พระเจ้าไม่ลืมเราแล้ว พระเจ้าส่งเขามาให้เรา พระเจ้าส่งคนที่ดีที่สุดมาให้ พระเจ้าส่งหัวใจอีกดวงที่เรากำลังรอ เราตามหามันมาแสนนาน
แต่เรารู้ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่ได้สัมผัสกับกับความหนาวเย็นขนาดนั้น แต่ตอนนี้หัวใจเราอุ่นจังและเราจะดูแลหัวใจอีกดวงที่เราเพิ่งค้นพบเป็นอย่างดี สมกับที่เรารอคอยมาแสนนาน
หน้าส่วนตัว
1205
