6 กุมภาพันธ์ 2548 13:57 น.
เจ้าชายน้อย zai zai
เค้าเป็นผู้ชายที่ เมื่อก่อนไม่มีอะไรดี แต่ชอบเค้าตอนไหนไม่รู้ ตั้งแต่เราคบกันมา เค้าก็ทำตัวดีขึ้น ตั้งใจทำมาหากิน ดูแลฉันทุกอย่าง เหมือนจะเป็นพี่ที่แสนดี แต่ก็ไม่ใช่
เค้ารักฉันไหม ฉันถามเค้า เค้าตอบว่า รักมากที่สุด และเพราะรักนี่เอง เค้าถึงยอมเปลี่ยนทุกอย่าง ที่เคยทำไม่ดี มาเป็นคนดีที่ตั้งใจทำงาน ดูแลคนเอาแต่ใจอย่างเรา
ทั้ง ๆ ที่เค้า ไม่ชอบเอาใจใคร อยากบอกเค้าว่า เรารักเค้ามากที่สุดเหมือนกัน ถ้าเค้าได้อ่านข้อความนี้ก็คงจะดี รักเธอมากที่สุดนะ ขอบคุณสำหรับทุกความดีที่ทำให้กัน จะไม่ลืมมันเลย
1 กุมภาพันธ์ 2548 10:35 น.
เจ้าชายน้อย zai zai
รักของฟ้าใสเริ่มได้ไม่นานมานี้ ตอนนี้ก็ใกล้ครบ 6 เดือนแล้ว แต่ความรักที่มีให้เขามันมากเกินกว่าที่จะบรรยาย เขาเป็นผู้ชายที่ไม่หล่อ แต่นิสัยเขา เขารับฟ้าใสได้ทุกอย่าง ในอดีตที่ผ่านมาไม่ว่าฟ้าใสจะเลวร้ายมาแค่ไหน เขาก็รับได้ เขาบอกว่าไม่สนใจ
สนใจแต่ว่าตอนนี้ฟ้าใสรักและอยู่กับเขาเพียงคนเดียว ทุก ๆ ครั้งที่เขาพูดกับฟ้าใสแบบจริงจัง เขามักจะมีคำพูดมาสอนฟ้าใสอยู่เสมอ ๆ มักจะพูดให้ฟ้าใสคิดได้เสมอ บางครั้งฟ้าใสทะเลาะกับเขาอย่างรุนแรง ฟ้าใสทำอะไรไม่ดีกับเขา เขาก็ไม่ตอบโต้ และเขาใจเย็นมากที่สุด ฟ้าใสไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่ใจเย็นกับฟ้าใสขนาดนี้มาก่อน
ไม่เคยเห็นใครทนนิสัยฟ้าใสได้อย่างนี้มาก่อน ฟ้าใสรู้จักผู้ชายมามากมาย ไม่เคยเจอใครแบบนี้มาก่อน เขาทำให้ฟ้าใสรู้จักคุณค่าของตัวเองมากขึ้น เขาทำให้ฟ้าใสรู้จักรักคนอื่นมากขึ้น ฟ้าใสบอกตามตรงเลยว่าฟ้าใสไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีเลย นิสัยก้อแย่ทีสุด
แต่ฟ้าใสก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรเขาถึงรับฟ้าใสได้ เขากับฟ้าใสนะมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่เหมือนกันเลย เขามีไฝที่นิ้วนางข้างขวา ฟ้าใสก็มีที่นิ้วนางข้างขวาเหมือนกัน เขาบอกว่าวันแรกที่ขอจับมือฟ้าใสแล้วเห็นเขายังตกใจเลย ไฝที่หน้ากับคอก็มีคล้าย ๆ กัน
เขาบอกว่าการที่จะเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกใจมไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ แล้วเขาเจอคนนั้นแล้วคือฟ้าใส ตอนนั้นเขาบอกกับฟ้าใสยังนี้ตอนที่ฟ้าใสจะเลิกกับเขา เขาพูดออกมาทำให้ฟ้าใสถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ถูกเลย เขาไม่ใช่ผู้ชายที่โรแมนติดเลย
วันเกิดฟ้าใสเขาไม่มีของขวัญและคำอวยพรใด ๆ พอฟ้าใสกลับบ้านเขาบอกว่าไม่กล้าอวยพรต่อหน้าแล้ววันต่อมาเขาก็ให้ของขวัญมา เขาทำให้ฟ้าใสรู้จักคำว่ารักแท้ รู้จักคำว่าคนที่ฟ้าใสพร้อมที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วย
ใครไม่เป็นฟ้าใสไม่รู้หรอกว่าเรารู้จะรู้สึกดีแค่ไหน ที่จะไม่มีใครสักคนคอยห่วงใย คอยให้กำลังใจ ถึงจะรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ความรู้สึกมันเหมือนรู้จักกันมามากแล้ว
ฟ้าใสไม่รู้สึกเบื่อเขาเลย ฟ้าใสรักเขามากที่สุด ใครจะว่าฟ้าใสงมงายกับคำว่ารกัก็ช่าง เพราะเขาไม่ใช่ตัวฟ้าใส เขาจะมารู้ดีกว่าตัวฟ้าใสได้อย่างไง
อยากบอกว่ารักผู้ชายคนนี้มากที่สุด ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม
30 มกราคม 2548 00:18 น.
เจ้าชายน้อย zai zai
ฉันรู้มานานแล้วว่าสักวันฉันต้องอยู่โดยที่ไม่มีคุณ ฉันเองก็ทำใจมาตลอด แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วอะไรขนาดนี้ สาวก..ฉันรู้ว่าสักวันมันต้องเป็นแบบนี้ แต่ที่ฉันคิดเอาไว้มันต่างกันราวกับหน้ามือกับหลังมือเลยทีเดียว
ฉันอยากจะบอกกับคุณว่าฉันคิดอย่างไรกับคุณ แต่แล้วฉันก็ไม่มีวันได้บอกคำนั้น ไม่มีวันเลยจริงๆ ทั้งๆที่คุณอยู่ตรงหน้าของฉันแต่ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ สาวก ฉันมันโง่ใช่ไหม......
คุณรู้มั๊ย..เวลาที่ฉันไม่ได้เจอคุณ ฉันรู้สึกอย่างไร คุณรุ้มั๊ยว่าฉันเฝ้าสวดอ้อนวอนกับพระผู้เป็นเจ้าว่าขอสักครั้งให้ฉันได้เจอคุณ ขอสักครั้งให้เราได้พูดจาร่ำลากัน ฉันเฝ้าขอเพียงเท่านั้น
และเวลาที่ฉันได้เจอคุณก็เป็นจริง แต่ว่าฉันไม่รู้ว่าเวลาที่ฉันพบคุณ คือเวลาสุดท้ายที่คุณอยู่ ถ้าฉันรู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ ฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่คนอย่างฉันจะทำได้ สาวก.. ฉันขอโทษที่ฉัยโง่เกินไป ถึงแม้ว่าคุณจะยืนอยู่ตรงหน้า
แต่ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ ทั้งๆที่เวลานั้นคือเวลาสุดท้ายที่ฉันจะได้เจอคุณ สาวก...ฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ อีกไม่นานคุณก็จะกลับอเมริกาแล้ว คุณเคยบอกว่าจะมาเมืองไทยอีก
"ผมอยากมาเรียนภาษาไทย' ฉันยังจำเหตุผลของคุณได้เสมอ คุณบอกก่อนที่เราจะจากกันว่า เจอกันในอนาคตนะครับ แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันจะได้เจอคุณหรือเปล่า
ถ้าฉันรู้ว่าจะได้เจอคุณ ฉันก็อยากที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อวันนั้น วันที่ได้เจอคุณอีกครั้ง Zauggy .คุณได้ยินบ้างไหมว่าหัวใจตะโกนว่า 'รักคุณ"..................
30 มกราคม 2548 00:15 น.
เจ้าชายน้อย zai zai
...เราเคยคิดว่าไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร คิดแต่ว่าเราเกิดมาเพื่อจะรัก...แต่ไม่มีใครเกิดมาเพื่อรักเรา... หน้าหนาวก็รู้สึกหนาวกว่าคนอื่น
ทุกครั้งที่มองคนเดินจูงมือกัน เฝ้าคิดว่าวันเวลาแบบนั้นมีสำรับเราบ้างไหม... กี่ครั้งแล้วที่เฝ้าปลอบโยนขึ้นอื่นเวลาที่เจ็บเพราะความรัก
บางครั้งก็นึกดีใจไม่มีใครให้รักก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องรู้สึกเจ็บ แต่ที่รู้สึกอยู่นี่ล่ะมันคืออะไร ไม่เจ็บไม่ปวดไม่รู้สึกอะไรเลย และไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีชีวิตอยู่เพื่อใคร...
วาเลนไทน์มีดอกไม้มีรอยยิ้ม แล้วเราล่ะได้รับอะไรนอกจากความรู้สึกเหงาๆ ปิดประตูลงกลอนในวันที่คนอื่นมีความสุข จากที่เคยเหงายิ่งรู้สึกเหมือนว่าโลกทั้งโลกมีเราเพียงคนเดียว
เพิ่งรับรู้ว่ามันทรมานกว่าถูกหักอกเสียอีก เพราะอย่างน้อยก็ยังมีบางคนที่เคยรักเราบ้าง ...แค่เคยรักก็ยังดี...
บอกกับตัวเอง ไม่เป็นไรต้องอยู่ให้ได้ ก็อยู่มาได้จนวันนี้นี่นา จะสุขจะทุกข์ไม่มีใครร่วมแบ่งปัน แต่จะเป็นไร หรือความเหงานี่ล่ะคนรักของเรา... จะมีใครสัมผัสกับมันได้มากมายเท่าเราไหมนะ
แต่วันนี้ใครคนหนึ่งได้เข้ามาในชีวิตที่เหี่ยวแห้ง ความรู้สึกเหงาค่อยๆหายไป มีคนร้องเพลงให้ฟัง มีคนส่งข้อความน่ารักมาหา มีคนคอยห่วง คอยหวง
พระเจ้าไม่ลืมเราแล้ว พระเจ้าส่งเขามาให้เรา พระเจ้าส่งคนที่ดีที่สุดมาให้ พระเจ้าส่งหัวใจอีกดวงที่เรากำลังรอ เราตามหามันมาแสนนาน
แต่เรารู้ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่ได้สัมผัสกับกับความหนาวเย็นขนาดนั้น แต่ตอนนี้หัวใจเราอุ่นจังและเราจะดูแลหัวใจอีกดวงที่เราเพิ่งค้นพบเป็นอย่างดี สมกับที่เรารอคอยมาแสนนาน
หน้าส่วนตัว
1280
