24 มิถุนายน 2547 18:40 น.
เจ้าขาว
นกน้อยลอยลมเพียงไม่นาน
น่าสงสารติดไข้หวัดสาหัสยิ่ง
ก้าวเท้าพลาดนิดเดียวอาจถูกยิง
ล้มกลิ้งแทบเท้าลูกนักการเมือง
บ้านเราเมืองเราในวันนี้
มองไปทางไหนมีแต่เรื่อง
จะขับรถหนีปัญหาที่คาเคือง
ก็สิ้นเปลืองแทบบ้าค่าน้ำมัน
จึงอยากชวนเธอมาจับมือ
นี่คือหนทางสร้างสวรรค์
ยามจะล้มเยียบเท้าใครนั้น
มีฉันคอยรั้งรองไว้
จะเจ็บป่วยตัวร้อนอ่อนเพลีย
มาลาเลียหวัดนกรู้ได้
แผ่วอุ่นอุ่นกรุ่นมาจากร่างกาย
มากมายถ่ายทอดถึงกัน
ไม่ต้องเปลืองค่าน้ำมันไปเที่ยว
ลัดนิ้วเดียวพริบตานาทีฝัน
สัมผัสเล็กเล็กเหล่านั้น
สื่อสัมพันธ์กันและกันได้ดี
24 มิถุนายน 2547 11:38 น.
เจ้าขาว
ขอโทษด้วยที่ทำให้เธอทุกข์
ด้วยความสุขชั่วพริบตาของนักฝัน
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่รักชั้น
แต่สำคัญตรงชั้นได้รักเธอ
เพราะเพียงพอมากแล้วที่ได้รัก
ใช่ว่าจักเฝ้ารอให้ใจเธอเผลอ
เกิดมาชีวิตนี้ได้มีเธอ
ไว้ละเมอเพ้อเมาไม่เหงาใจ
ตั้งกี่สิบล้านคนบนโลกนี้
ที่ไม่มีผู้ใดให้รักได้
ต้องเหี่ยวแห้งห่มเหงาจนเศร้าตาย
คงเสียดายถ้าไม่เจอเธอชาตินี้
ได้โปรดปล่อยให้ใจชั้นได้รัก
ถึงอกหักก็ไม่เห็นเป็นไรนี่
ได้หัวเราะจนสุดแรงที่มี
น้ำตาปลี่ไหลล้นจากก้นใจ
ทำให้รู้สึกว่าเป็นมนุษย์
ใครเล่าหยุดเสียงร้องของใจได้
ยอมเบ่งบานจนสุดแล้วโรยราย
ดีกว่าตายทั้งตูมไม่ภูมิใจ
ถ้าหากว่าชั้นทำให้เธอเศร้า
ชั้นจะเอาหน้าไปพ้นเธอก็ได้
แต่ในฝันชั้นยังเจอเธอไม่วาย
รักไม่คลายกลายเป็นอื่นสักคืนเดียว
20 มิถุนายน 2547 14:04 น.
เจ้าขาว
จะเนินนานแสนนานนานเพียงใด
จะตั้งใจผลิดอกออกให้เห็น
จะกี่ร้อนกี่ฝนกี่หนาวเย็น
จะคงเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยนพันธุ์
เป็นดอกไม้พิเศษสำหรับเธอ
เป็นของเธอทั้งตอนตื่นและคืนฝัน
จะมองเห็นหรือไม่ไม่สำคัญ
จะตัดฟันถางทิ้งไม่โกรธเคือง
เป็นธรรมดาของวัชพืช
ดอกจืดๆสนทำไมไม่ใช่เรื่อง
จะรดน้ำพรวนดินก็สิ้นเปลือง
อาจดูเคืองรกตาเวลามอง
ก็เข้าใจไม่ต่างไปจากเธอ
บางครั้งเผลอท้อใจให้มัวหมอง
คิดอีกทีคงแล้วแต่คนมอง
อยากจะลองยืนหยัดดูสักครา
อาจสักทีที่เธอต้องเจ็บช้ำ
ใครแนะนำหมอคนไหนไปรักษา
หากไม่หายอ่อนเพลียเสียน้ำตา
จะเป็นยาสมุนไพรให้ใจเธอ
จึงยังออกดอกบานอยู่อย่างนั้น
ให้เธอมั่นใจไว้ได้เสมอ
ไม่ต้องรดไม่ต้องรักรึบำเรอ
ขึ้นให้เธอเก็บใช้ไม่ขาดแคลน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
960
