10 มีนาคม 2546 00:53 น.
เจ้าขาว
บางคนบอกว่ารักสักเท่าฟ้า
คนนั้นว่ารักกว่าฟ้าไหนไหน
คนนี้บอกคำรักฝากฟ้าไป
หวังใจให้คนโน้นชอบตอบกลับมา
ฟ้าจึงเกลื่อนไปด้วยคำว่ารัก
คนอกหักชะเง้อคอยละห้อยหา
มองคำรักดั่งดาวบนนภา
ฝันไปว่าจะร่วงหล่นลงสู่มือ
และแล้วคำว่ารักก็ควบแน่น
กลายเป็นแผ่นปิดฟ้าจนมืดตื้อ
กลั่นเป็นหยดความสงสัย ใจถูกรื้อ
อะไรหรือคือรักที่แท้จริง
จริงหรือที่บอกรักชั้นเท่าฟ้า
จริงหรือที่บอกรักกว่าทุกสิ่ง
จริงหรือที่เธอบอกว่าจริง
จริงหรือที่บอกว่าจริงใจ
รักเท่าไหร่ไม่เห็นจะสำคัญ
ถึงบอกกันก็ไม่คลายหายสงสัย
ความรู้สึกลึกซึ้งภายใน
ไม่อาจถ่ายทอดไปในถ้อยคำ
ให้เหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมา
ทั้งหัวเราะน้ำตาและขบขำ
วันที่แก้มแนบแก้มยังจดจำ
เป็นสิ่งล้ำคุณค่ากว่าคำใด
ความผูกพันมากมายที่ร่วมมี
เปล่งเป็นสีสว่างและสดใส
ดั่งสายรุ่งพุ่งตรงลงที่ใจ
เชื่อมเราไว้ดั่งคำมั่นสัญญา.
3 มีนาคม 2546 03:52 น.
เจ้าขาว
ชั้นไม่ใช่ความฝัน
ชั้นอยู่เคียงข้างเธอเสมอ
แต่ชั้นไม่ใช่เงา