8 กันยายน 2547 11:20 น.
เจ้าขาว
รักนี้ที่ฉันไม่ใช่เจ้าของ
ใครเล่าจะครอบครองรักได้
รักแล้วได้เพียงมอบใจ
อย่าไปหวังรักตอบมา
เป็นเหมือนดอกไม้บานแต่งทุ่ง
มิได้มุ่งให้ใครดูรู้คุณค่า
ไม่เคยหวังคิดคำนวณราคา
เพียงผ่านมาชื่นชมก็สมใจ
รักนี้ที่ฉันไม่ใช่เจ้าของ
หากมองให้ชัดใกล้ๆ
รักแท้แน่หรือคือรักใด
ใครๆมักรักตัวเอง
6 กันยายน 2547 20:27 น.
เจ้าขาว
วันหนึ่งเธอบอก
พระจันทร์มีค่ากว่าดวงอาทิตย์
เพราะเราต้องการแสงสว่างตอนกลางคืน
...
...
...
วันหนึ่งเธอบอก
พระอาทิตย์สำคัญกว่าดวงจันทร์
แสงตะวันทำให้กลางวันสว่าง และกลางคืนมีดวงจันทร์
...
...
...
วันหนึ่งเธอจะได้รู้
สำหรับผมแล้ว
ไม่มีเธอ ไม่มีแสงสว่างใดๆ
6 กันยายน 2547 00:21 น.
เจ้าขาว
เมื่อต้องการจริงๆ
กลับหาไม่เคยเจอสักครั้ง
คำฤาจะสื่อใจ
ตกเป็นทาสความเงียบ
เสียงอื่นกลายเป็นเพียงกระซิบ
เมื่อความเงียบตะโกน
ในความเงียบ
ความคิดโวยวายดังกว่าเก่า
ใจกลับยิ่งเงียบงัน
ถ้อยคำล้วนว่างเปล่า
เธอคงหนวกหูพอแล้ว
จึงขอเอ่ยความเงียบนี้กับเธอ
22 สิงหาคม 2547 14:34 น.
เจ้าขาว
ดวงวิญญาณไร้ปาก
จึงหลอมละลายเป็นหัวใจ
ส่งผ่านความรู้สึก
หัวใจก็ไร้ปาก
จึงโอบเธอด้วยแขนคู่นี้
ให้ใจได้ใกล้ใจ
แต่คงยังไม่พอ
ทั้งที่สื่อสารผ่านสายตา
เธอคงไม่ได้ยิน
จำต้องอาศัยปาก
จึงอย่าสงสัยคำที่แปลกไป
ปากไกลหัวใจเหลือเกิน
17 สิงหาคม 2547 11:17 น.
เจ้าขาว
เลิกงานแล้ว.......................................................................
.................................................................................................
..........................................ไกล.................................................
.................................................................................................
............................................................................กว่าจะถึงบ้าน
ถึงหมอนแล้ว................................................................................
.................................................................................................
..........................................ไกล................................................
...................................................................................................
.............................................................................กว่าจะเริ่มฝัน
เริ่มฝันแล้ว................................................................................
...................................................................................................
............................................ไกล.............................................
................................................................................................
.............................................................................กว่าจะถึงวัน
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แกรก....ฮืมมม...ฮืมมมม......ฮืมมมมมมม
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง@!$$#!@!##@#!#@#!!แกรก.........
หาววววววววววววววววววววววว.....มันก็ต้องกลับไปทำงานอีกแล้ว