24 มกราคม 2547 22:59 น.
เจ้าขาว
อยากจะเช็ดน้ำตาเธอด้วยยิ้ม
ให้เธอพริ้มอิ่มใจในความฝัน
ให้หมดเศร้าเหงาทุกข์มีสุขพลัน
ให้รักฉันปลุกปลอบตอบใจเธอ
14 มกราคม 2547 01:00 น.
เจ้าขาว
0.001
เด็กน้อยผจญภัยในฝัน
ล้มลุกกว่าพันราตรี
ยังหลับฝันต่อในคืนพรุ่ง
0.002
หนุ่มสาวฝันเพียงสองคืน
ล้มแล้วเลิกรา
ความกล้าหล่นหาย
0.003
ยามชราไร้เรี่ยวแรง
หมดปัญญาล่าฝัน
ส่งต่อนิทานให้ลูกหลานผจญภัย
/(-_-)
9 ธันวาคม 2546 06:26 น.
เจ้าขาว
ในคืนเดือนมืด
บนต้นตาลกลางนา
หนอนหนุ่มตัวหนึ่งปีนจากโคนสู่ยอด
หนอนสาวอีกตัวหนึ่งปีนจากยอดสู่โคน
ทั้งคู่พบกันที่กึ่งกลางลำต้นพอดี
จะเป็นเพราะความมืดแห่งราตรี
หรือความเหงาที่โอบล้อมทั้งคู่ก็ตาม
ทั้งคู่ตกลงใจพักกายอยู่เคียงกัน
แล้วคืนเหงาก็กลับเพลิดเพลินไปด้วยนิทาน
ที่ทั้งสองต่างแลกเปลี่ยนกันฟัง
วันและคืนผ่านไปไม่นาน
นิทานก็จบลง
แต่หนอนน้อยทั้งสองยังตราตรึงในเรื่องเพ้อฝันนั้น
สุดท้ายต่างก็เผลอหลับไป
พร้อมกับที่ทั้งคู่เริ่มเข้าสู่ช่วงดักแด้
เส้นใยมากมายหุ้มห่อทั้งคู่จนมิดชิด
ความคิดถึงถูกส่งผ่านเส้นใยนับหมื่นชั้น
แต่เสียงถูกปิดกั้นเอาไว้แต่ภายใน
ทั้งคู่เฝ้ารอเวลาที่จะพบกันอีกครั้ง
และต่างเตรียมของขวัญแสนพิเศษ
เพื่อมอบซึ่งกันและกัน
และวันนั้นก็เดินทางมาถึง
คืนนี้แสงจันทร์จัดจ้า
ราวกับแสงเวทีที่คอยส่องจับนักแสดงเอก
ดักแด้ทั้งสองฉีกออกช้าๆ
พร้อมกับความประหลาดใจของทั้งคู่
ด้านหนึ่ง
เผยโฉมเรือนร่างของผีเสื้อสาว
ที่รอคอยคู่รักปรากฏกาย
อีกด้านหนึ่ง
เสียงเพลงแสนหวานแว่วครวญออกมา
พร้อมกับจักจั่นหนุ่มรูปงาม
ผีเสื้อสาวโฉบร่อน เริงลีลา
ล่องลอยไปกับบทเพลงของจักจั่น
ถ้าเป็นเช่นนั้นคงดีไม่น้อย
จักจั่นไม่อาจเข้าใจท่วงท่าของผีเสื้อ
เช่นเดียวกัน
บทเพลงของหนุ่มน้อยก็ไม่อาจสื่อถึงใจผีเสื้อสาว
ในคืนนี้แสงจันทร์สุขสว่าง
แต่ทั้งสองไม่อาจเห็นหนทางที่จะร่วมกันมุ่งไป
ไม่มีกึ่งกลางที่ทั้งคู่จะได้พบกันอีก
จึงได้แต่อวยพรกันและกัน
ให้ได้พบความสุขสม
ดังที่เคยร่วมฝัน
ผีเสื้อน้อยโผบินสู่ปลายยอด
จักจั่นค่อยๆไต่ต่ำลงสู่โคน
ปล่อยให้ระยะทางและเวลา
กล่าวคำอำลาอย่างแผ่วเบา
4 ธันวาคม 2546 22:58 น.
เจ้าขาว
หนอนเอ๋ย หนอนน้อย
ตัวกระจ้อยร่อยแต่หลายขา
เป็นดักแด้หลับไหลในนิทรา
ตื่นขึ้นมาเป็นผีเสื้อเหลือเชื่อเอย
/(-_-)
18 พฤศจิกายน 2546 11:56 น.
เจ้าขาว
ในละอองแสงแดด
อบอุ่น สว่าง ไร้เงามืด
ชั้นเหลียวหาแสงดาว
กลางดงดอกไม้งาม
ไร้ร่องรอยของเหล่าหนอน
ชั้นถามหาผีเสื้อ
บนโลกที่มืดมน
ความหวังลอยตามแสงหิ่งห้อย
ความสุขยังหายใจ
ขอเพียงเทียนซักเล่ม
กับละครเงาบนข้างฝา
คืนนี้ก็เปี่ยมฝัน
บนโลกที่ไร้รัก
ความสุขเจ้าช่างน่าสงสาร
ไม่มีที่ของเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
885
