7 สิงหาคม 2546 17:09 น.
เจือจันทร์
@นั่งรถไฟแล่นไกลห่างมากลางทุ่ง
มั่นหน้ามุ่งจากกรุงมาหาสวรรค์
พร้อมหมู่เพื่อนเกลื่อนหมู่มิตรสนิทกัน
มุ่งมามันส์มั่นมาเที่ยวเทียวทะเล
@เทน้ำดำ*ทำน้ำใจส่งให้เพื่อน
รถไฟเลื่อนเคลื่อนขบวนมาพาใจเขว
จากชานชะลาลู่สู่ชานชะเล
หวังคลื่นเห่ชะเลชะล้างให้ห่างตรม
@ห่างตรมเคยห่มรักไม่หักห่าง
กลับมาร้างห่างแก้วตาเหมือนยาขม
เคยร่วมเรียงเคียงคู่เชยเคยชื่นชม
กลับมาล่มภิรมย์ร้างด้วยห่างกัน
@หันหน้ามองสองทิวทัศน์ตัดทิวทุ่ง
รถไฟมุ่งตัดทุ่งลานผ่านทุ่งฝัน
เพลาผ่านเพดานฟ้าเลื่อนลาวัน
พาถึงพลันชวนกันลงตรงชานราง
@ถึงที่พักสักเย็นย่ำจนค่ำดึก
ในสำนึกตรึกให้นอนรอตอนสาง
ค่ำคืนนี้มีเสียงคลื่นสะอื้นคราง
คิดถึงนางครางสะอื้นแข่งคลื่นลม
@คลื่นตะล่อมกล่อมทะเลให้เห่หลับ
เสียงฉาดฉับสดับเพราะแสนเหมาะสม
แม้นแปลงได้หมายกลายชื่นเป็นคลื่นลม
พัดไปห่มพรมเธอนั้นให้ฝันดี
@รังสีแดดแผดแสงมาเพลาเช้า
ราวเร่งเร้าเจ้าปูลายหลายหลากสี
เราไล่คุบผลุบคว่ำหงายอยู่หลายที
แต่ไม่มีที่จะหมายได้สักปู
@จากเช้าช่วงจะล่วงมาเพลาสาย
ขยะหลายรกสายตาน่าอดสู
ทัศนีย์ที่ทัศนาเคยน่าดู
กลับไม่รู้ดูอย่างไรแล้วใจเอย
@พายุหื่นซัดคลื่นโหมเข้าโทรมหาด
หมายสวาทมาดสวรรค์รุมกันเสวย
แต่กลับไร้ใจรักษ์ไว้ให้คงเคย
แล้วเชลยชะเลชะอำก็ช้ำตรมฯ
*หมายเหตุ น้ำดำในที่นี้คือน้ำอัดลมชนิดหนึ่งออกเสียงคล้ายครก อิอิ
6 สิงหาคม 2546 13:07 น.
เจือจันทร์
@ค่ำคืนหนาวยามดาวเลือนเดือนกระจ่าง
เปิดหน้าต่างรับทางลมผสมเสียง
แว่วรำพึงลมรำพันสรรสำเนียง
ลมหรือเพียงพัดเรื่องราวมายาวไกล
@ลมพัดพาความรักมาเมื่อคราก่อน
ยังอาวรณ์ตอนใกล้มดแสนสดใส
กำซาบซ่านสะท้านจิตสนิทใจ
ยังอาลัยแม้ไกลลับจะกลับคืน
@ลมพัดพาความเศร้ามาเมื่อคราโศก
แสนวิโยคโศกอนาถไม่อาจฝืน
ทรุดลงนั่งดั่งใจขาดไม่อาจยืน
แสนสะอื้นหมื่นสะทกอกสะเทือน
@ลมพัดพาหมู่มิตรมาเมื่อคราหลัง
ด้วยใจหวังตั้งมั่นไว้ในคำเพื่อน
ถึงยามห่างถึงทางแผกถึงแยกเลือน
แต่คำเพื่อนยังเตือนย้ำว่ายังจำ
@ลมพัดพาศัตรูมาเมื่อคราศึก
นั่งนึกนึกตรึกตรองตาช่างน่าขำ
กระดานหมากหากตั้งไว้ไม่กระทำ
คงหน้าดำด้วยรับกรรมทำฝ่ายเดียว
@ลมพัดพาความหวังมาเมื่อคราฝัน
ยังยืนยันฟันฝ่าไปไม่คืนเหลียว
แม้กระทบสบเกลียวคลื่นก็ฝืนเกลียว
ไม่หันเลี้ยวให้เกลียวแยกจนแตกเรือ
@ลมพัดพาความจริงมาเมื่อคราตื่น
กายต้องขืนยืนต้องแข็งแรงต้องเหลือ
จิตต้องตั้งหวังต้องมั่นไม่สั่นเครือ
ใจต้องเชื่อไม่เพรื่อพร่ำกระทำจริง
@ลมพัดพาหมาหอนมาเมื่อคราดึก
ใจระทึกตึกระรัวกลัวผีสิง
ขนลุกชันหวั่นสะทกอกประวิง
จึงรีบวิ่งทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
@ค่ำคืนหนาวยามดาวเลือนเดือนกระจ่าง
ปิดหน้าต่างขวางทางลมผสมเสียง
สิ้นรำพึงลมรำพันสรรสำเนียง
ลมหรือเพียงพัดเรื่องมาแล้วลาไกล
หน้าส่วนตัว
1613
