แด่...คนของใจที่จะต้องไกลกัน

เจลใส

ฉันเดินทางแรมรอนจนอ่อนล้า
หยาดน้ำตาพร่าพรายช่างคล้ายฝัน
สิ่งโหดร้ายรายล้อมพร้อมประชัน
สะกดกลั้นความหวั่นที่พรั่นพรึง

ล้มต้องลุกคลุกโคลนตะโกนกร้าว
แม้ปวดร้าวหนาวจิตไม่คิดถึง
เพราะมีรักเป็นจุดคอยฉุดดึง
เธอคือหนึ่งห้วงฤทัยที่ใฝ่ปอง

ด้วยหน้าที่มิละเลยคนเคยใกล้
จึงมอบใจให้เข้าเป็นเจ้าของ
ก่อนจากกันวันลามิกล้ามอง
แววตาฟ้องร้องร่ำก่อนย้ำเตือน

จะถือมั่นสัญญาว่าเคียงคู่
ขวัญเรณูหาใครเทียบเปรียบเสมือน
ความสัมพันธ์คงมิร้างหรือลางเลือน
ห่างสามเดือนจะเหมือนห่างเพียงสามวัน...


ไม่อยากจะยอมรับเลยว่า....
เป็นเวลาสามเดือนที่เราจะไม่ได้เจอหน้ากัน
เป็นเวลาสามเดือนที่เราจะได้คุยกันน้อยลง(เพราะค่าโทรศัพย์แพง)
แต่ก็เป็นเวลาสามเดือนที่จะพิสูจน์ว่า"ใจใครจะมั่นคงกว่ากัน"