4 กันยายน 2548 18:12 น.
เจลใส
สายลมพลิ้วพัดผ่านกลางทุ่งข้าว
คืนเหน็บหนาวยาวนานราตรีนี้
เธอคนเก่าอยู่ไหนนะคนดี
คนที่มีแต่รักและห่วงใย
เธอตรงหน้าไม่ใช่คนที่ฉันรัก
คนที่มักเกรี้ยวกราดใส่จนหวั่นไหว
ชักสีหน้าเวลาไม่พอใจ
เธอเปลี่ยนไปน้ำตาฉันไหลร่วงริน
คืนคนรักให้ฉันเถอะปิศาจ
ฉันไม่อาจต่อสู้กับคนใจหิน
คนที่เขาเห็นค่าฉันเพียงดิน
มองเหมือนกินเลือดเนื้อจนหมดกาย
2 กันยายน 2548 14:18 น.
เจลใส
ฉันเดินมาแสนไกลเพื่อค้นหา
จนอ่อนล้ากว่าจะถึงซึ่งวันนี้
ในที่สุดก็ได้หยุดพักสักที
เมื่อฉันเจอเธอคนนี้ที่ปลายทาง
ครบหนึ่งปีแล้วสิที่รู้จัก
อุปสรรคอาจมีบ้างที่ขัดขวาง
แต่ไม่ทำให้สัมพันธ์เราจืดจาง
เพราะมีรักกั้นกลางระหว่างใจ
2 กันยายน 2548 12:57 น.
เจลใส
จากเด็กหญิงสู่นางสาวราวกับฝัน
ผ่านคืนวันหรรษามาหลายฝน
พ่อแม่เลี้ยงจนใหญ่ได้เป็นคน
ผ่านคืนวันหมองหม่นก็หลายครา
จากสองเจ็ดและบัดนี้ปีสี่แปด
แก่ทั้งแดดดำเนินชีพแก่พรรษา
โผล่ลืมตาดูโลกสวยสามกันยา
ล่วงเลยมายี่เอ็ดปีพอดีกาล
รู้สึกสั่น หวั่นไหว ใจหดหู่ เฮ้อ! นี่เราจะแก่ขึ้นอีกหนึ่งปีแล้วเหรอนี่
จำได้ว่าเมื่อตอนอายุ 19 ยังดูไม่แก่เลย พออายุขึ้นเลขสองทำไมมันถึง
เหี่ยวขนาดนี้.........เฮ้อ.....(ถอนหายใจแบบปลงในชะตา)
หน้าส่วนตัว
975
