2 เมษายน 2547 12:10 น.
เจลใส
.....แม้เธอด่าไม่สลดหรือหดหู่
ทำให้ดูเป็นเล่นทะเล้นใส่
แต่ส่วนลึกที่จริงมาจากใจ
น้ำตาไหลแต่ตกในไปทุกที
.....ไม่ได้เป็นเหมือนที่เห็นอย่างที่บอก
ฉันแกล้งหลอกทำแข็งแกร่งอย่างนี้
เป็นผู้หญิงที่อ่อนไหวใจรู้ดี
แต่ที่มีคือวันนี้ที่ต้องทน
.....ยอมให้เธอสาดคำรุนแรงใส่
เพราะอะไรหาไม่ได้ซึ่งเหตุผล
ทั้งที่ฉันจิตใจก็ใช่คน
แล้วทำไมต้องทนร้าวรนใจ....
ทำไมต้องทนด้วยนะ....เพราะอะไรใครรู้คำตอบ บอกด้วย...
2 เมษายน 2547 12:00 น.
เจลใส
ภาพที่เห็นที่เป็นในวันนี้
เธอคนดีอาจดูฉันไม่สน
ยังสุดแก่นดื้อรั้นและแสนซน
ไม่เหมือนคนสุดเหงาเศร้าเสียใจ
ไม่ใช่ฉันไม่เก็บเอามาคิด
อยู่ในจิตก็เสียใจรู้บ้างไหม
คำบางคำมันแรงที่พูดไป
ไม่ใช่ฉันไม่ใส่ใจไม่ใยดี
เพราะคำพูดทุกคำเธอมีค่า
แม้คำด่าก็ยื่นหน้าไม่ถอยหนี
หวังแต่เพียงวันนี้เธอปรานี
เห็นสักทีฉันนี้ก็เป็นคน....
2 เมษายน 2547 07:43 น.
เจลใส
ฉันมีเพียงหนึ่งมือเอื้อมคว้าไขว่
และหนึ่งใจฉุดไว้ในวันนี้
ฉันมีเพียงความรักที่ภักดี
ให้ปรานีมอบไว้เป็นประกัน
ฉันก็เป็นเพียงผู้หญิงโง่เง่า
ถูกไฟรักแผดเผาจนอาสัญ
แต่ก็เป็นเพียงคนไม่สำคัญ
ไม่มีวันเธอนั้นจะหันมอง...
1 เมษายน 2547 23:54 น.
เจลใส
ไม่อาจจบลบเลือนใจให้หายเศร้า
รักเป็นเงาตามจิตคิดหลอกหลอน
ยังคอยตามเช้าค่ำซ้ำก่อนนอน
อยากลงกลอนปิดประตูเข้าสู่ใจ
ก่ายหน้าผากอยากหลับขับตาข่ม
มัวโง่งมใจสดก็หมดใส
ด้วยรักมั่นจริงจังพังหมดใจ
ให้รักไปแก่คนไม่รักจริง
1 เมษายน 2547 16:47 น.
เจลใส
จะเหนี่ยวโน้มดวงดาวพร่างพราวฟ้า
จากนภามาแนบชิดสนิทใกล้
อย่างเช่นคืนมืดมิดสะกิดใจ
จะมีเราชิดใกล้ไม่ห่างกัน
กายสองกายจะแนบชิดสนิทสนม
กลิ่นเรือนผมยังหอมกรุ่นในใจฉัน
กลิ่นไอรักจักคงมั่นผูกพัน
ชั่วนิรันดร์แม้มันจะยากเย็น
...เอ...เราว่ามันยังไงๆอยู่นะเนี่ย
...อย่าเพิ่งจินตนาการไปไกลล่ะ..มันสยึ๋มกึ๋ยส์555...