16 กันยายน 2548 12:57 น.
เจลใส
หลงระรื่นเริงสีแสงแห่งไฟฟ้า
หลงมายาลืมบ้านป่าเคยอาศัย
หลงน้ำเมาเดินเข้าบาร์ลืมนาไพร
หลงกรุงไกลไม่ถวิลกลิ่นโคลนตม
มิกลับฐานคืนถิ่นเคยกินอยู่
มีความรู้มีชีวิตจิตสุขสม
มิย้อนดูคนข้างหลังยังระทม
แม่เจ้าตรมขมขื่นสะอื้นรอ
ส่งจดหมายหวังเพียงลูกได้อ่าน
จากไปนานมาเยี่ยมบ้างแม่ร้องขอ
ใช่คืนหาเพียงเพราะว่าเงินไม่พอ
น้องและพ่อก็ยังรอเจ้ากลับมา
ตะวันลาเมื่อถึงคราใกล้พลบค่ำ
เมฆครึ้มดำแผ่ทั่วโค้งขอบฟ้า
ฝนโปรยปรายรินหลั่งคล้ายสายน้ำตา
สะอื้นมาหวังเพียงว่าเจ้าคืนรัง
16 กันยายน 2548 12:52 น.
เจลใส
จู้จี้- พี่วุ่นจ๋ามีข่าวล่าเข้ามาใหม่
พี่วุ่น- เรื่องอะไรบอกได้ไหมล่ะน้องพี่
จู้จี้- หนูอยากเล่าแต่เรื่องมันไม่ดี
พี่วุ่น- พูดสักทีเกริ่นอยู่นี่อกแตกตาย
จู้จี้- แม่บอกหนูให้รู้ว่าวันนี้
จู้จี้- นั้นได้มีคนเขาเอาหมามาขาย
จู้จี้- จะตั้งชื่อคล้ายจู้จี้และวุ่นวาย
จู้จี้- เลือกมากมายยังไม่ได้ที่ลงตัว
พี่วุ่น- ถ้าเป็นจริงอย่างที่น้องพี่ว่า
พี่วุ่น- เราก็น่าดีใจใช่ปวดหัว
พี่วุ่น- มีเพื่อนใหม่ไม่ใช่เรื่องน่ากลัว
พี่วุ่น- อย่ามามัวกังวลอย่าสนเลย
จู้จี้- แต่จี้กลัวแม่ไม่รักเหมือนแต่ก่อน
จู้จี้- ให้นั่งนอนมองดูอยู่เฉยเฉย
จู้จี้- เดี๋ยวก็เป็นแบบพี่วุ่นที่เคยเคย
จู้จี้- ในที่สุดก็ต้องเอ่ยว่าน้อยใจ
พี่วุ่น- พี่เคยคิดว่าแม่ไม่ห่วงใยพี่
พี่วุ่น- แต่ตอนนี้พี่ก็ทราบแล้วรู้ไหม
พี่วุ่น- ว่าแม่รักพวกเรามากกว่าใคร
พี่วุ่น- มิยอมให้ผู้ใดได้รังแก
ต่อมา.......
เมื่อเจลใสได้กลับเข้ามาบ้าน
วุ่นหน้าบานแต่จู้จี้ไม่แยแส
ออกมารับต้องเดินกลับโดยมิแล
ทำไม่รู้ว่าคุณแม่มาพร้อมใคร
จู้จี้- จู้จี้เห็นแม่เอาใจไอ้ตัวน้อย
จู้จี้- พี่จะปล่อยเป็นอย่างนี้ใช่ไหม
พี่วุ่น- แล้วจู้จี้มีแผนทำอะไร
จู้จี้- จี้จะใช้ไม้ตายกำจัดมัน
พอพูดเสร็จก็ทำเป็นประจบแม่
ไม่งอแงทำท่าแปลกให้ขบขัน
รอโอกาสสางแค้นแทบทั้งวัน
ว่าแล้วพลันกระโดดโลดลงเตียง
หวังได้ยินน้องใหม่ได้ร้องเอ๋ง
ดิ่งตัวเองจากที่สูงหวังให้เดี้ยง
ปิดบัญชีต้นเหตุแม่ลำเอียง
แล้วเหลือเพียงจู้จี้กับวุ่นวาย
เมื่อทุกสิ่งมิอาจจริงดั่งที่คาด
หวังที่วาดมิได้เป็นดั่งที่หมาย
จี้ตั้งหวังเอาไว้อย่างมากมาย
ต้องทลายไม่ได้เป็นอย่างใจ
เมื่อตัวจี้ได้กระทบตกลงพื้น
น้องใหม่ยืนทำงงอย่างสงสัย
ว่าจู้จี้อยู่ดีดีเป็นอะไร
เธอถึงได้เหินหาวพุ่งหลาวมา
จี้พังพาบนอนราบอย่างสิ้นฤทธิ์
ผลแห่งจิตที่คอยคิดริษยา
วุ่นมองดูแบบอดสูกูระอา
เห็นจี้เหยียดสี่ขาอย่างสิ้นแรง
เผอิญว่าเมื่อช่วงเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา
ได้มีสมาชิกใหม่เข้ามาอยู่ในบ้าน
สร้างความอิจฉาริษยาให้กับเจ้าจู้จี้เป็นยิ่งนัก
จำได้ว่าเมื่อเจลเดินเข้าบ้านมา
จู้จี้ก็วิ่งออกมารับ แล้วก็ต้องวิ่งกลับเข้าบ้านไปคอตกหางตก
แบบหมาสิ้นหวังและจากนั้นก็หาทางปลิดชีพน้องใหม่
หมายเหตุ....สมาชิกใหม่ชื่อเจ๊าะแจ๊ะค่ะ
16 กันยายน 2548 12:34 น.
เจลใส
ฉันไม่ได้ต้องการรื้อฟื้นอะไร
โปรดเข้าใจเอาไว้ ณ ตรงนี้
แค่ยังรักยังห่วงใยยังภักดี
นั่นคือสิ่งที่มีปัจจุบัน
ฉันไม่ได้ต้องการรั้งเธอไว้
ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ทั้งนั้น
แค่ขอรักเธอไปอีกไม่กี่วัน
แล้วใจมันก็คงตัดได้ไม่นาน
ฉันไม่ได้ต้องการความรักจากเธอ
เมื่อยามเจอไม่จำเป็นต้องยิ้มหวาน
ไม่ได้อยากกลับไปเป็นเช่นวันวาน
เพราะไม่นานฉันก็จะลืมเธอ
บทกลอนนี้ให้แด่......ชายคนหนึ่ง
ซึ่งกำลังคิดว่าเจลกำลังจะเป่าถ่านไฟเก่าให้คุ
7 กันยายน 2548 14:17 น.
เจลใส
จงคิดให้แน่ที่แท้อาจไม่ใช่รัก
เพียงเพิ่งรู้จักอาจเป็นความหลงไหล
อาจเป็นไปได้ที่เราต่างเผลอใจ
ถ้ายังไงกลับไปคิดให้ดี
วันข้างหน้าเราคงได้เจอใครใหม่
ที่พึงใจกว่ากันในวันนี้
ดีกว่าคบกันแบบขอไปที
จะยิ่งทวีความเสียใจ
เธออาจจะต้องเสียความรู้สึก
เมื่อที่นึกลึกลึกมันไม่ใช่
พอเข้ากันไม่ได้ก็แยกทางไป
แล้วเหลืออะไรก็สียใจทั้งสองคน
7 กันยายน 2548 13:00 น.
เจลใส
เราเลิกคบจบจบกันซะเถอะ
ชักจะเลอะเทอะจนทนไม่ไหว
ไอ้นู่นไอ้นี่ไม่มีสาระอะไร
เพลียรู้ไหมคบเรื่อยไปคงไม่ดี
เธอโทรมาใช่ว่าต้องรับทุกสาย
เรื่องมากมายหลากหลายกองตรงนี้
ต้องสะสางเคลียร์ปัญหาทุกอย่างที่มี
จะคบก็เลิกสักทีเรื่องน้อยใจ
ฉันเบื่อกับการปั้นแต่งวาจา
คอยสรรหาคำเพราะเพราะดีดีรู้ไหม
แค่มีรักอาทรและห่วงใย
ไม่เพียงพอหรือไงให้ว่ามา
ต้องนั่งเช็คทุกทุกสิบห้านาที
วันนี้มีใครหน้าไหนได้โทรหา
คอยควบคุมความประพฤติตลอดเวลา
สุดอ่อนล้าแสนระอาน่าเหนื่อยใจ.........
.........ในบางครั้งรักก็ต้องการความเชื่อใจ
ไม่ใช่ระแวงกันตลอดเวลา ถ้าเป็นอย่างนั้นจะรักกันทำไม จริงมั้ย ?
หน้าส่วนตัว
1004
