5 พฤศจิกายน 2550 16:14 น.
เจรนัย
ชีวิตมีหนทาง
ดูแตกต่างในเมืองใหญ่
ทุกคนมีที่ไป
อย่างให้ใจดูถูกคน
เราต่างล้วนสำคัญ
ทุกคืนวันคือผลิตผล
งานสบายหรืองานทน
ยังไงคนก็ต้องเอา
งานเล็กหรืองานใหญ่
งานทั่วไปหรืองานเหมา
โลกนี้ของพวกเรา
จึงต้องเข้าหางานทำ
อย่าเทียบว่างานใคร
ดีเด่นใหญ่กว่าโลกล้ำ
โลกนี้ยุคก้าวนำ
ไม่ทันคำก็เปลี่ยนไป
ยุคนี้งานนี้เด่น
อีกยุคเห็นอาจไม่ใช่
พลิกแพลงกันบ่อยไป
ความแน่ใจนั้นไม่มี
แท้ควรให้จงคิด
อันชีวิตมีศักดิ์ศรี
โลกนี้เท่ากันดี
อย่ามา"ยี้"ให้ขัดกัน
5 พฤศจิกายน 2550 16:07 น.
เจรนัย
มึงขับรถโก้หรูมีระดับ
ส่วนกูขับจักรยานก็ดูหรู
มึงช็อปกันทีหนึ่งเทียบกับกู
กูกินอยู่อย่างสบายได้เดือนนึง
มึงนั่งเรียนห้องแอร์เย็นสบาย
กูนั่งทนร้อนตายยังอยู่ถึง
มึงไปเรียนขึ้นลิฟท์แค่ชั้นนึง
กูลากดึงเดินขึ้น5 ชั้นไว
มึงจะกินทั้งทีต้องมีคลาส
กูกระดาษห่อข้าวก็กินได้
มึงเสียตังก์เช่าห้องร้องเกะไป
กูหยอดเหรียญสะใจไม่เป็นรอง
มึงมาเรียนวนรถหาที่จอด
กูวิ่งกอดตำราทันเข้าห้อง
มึงให้สาวนั่งรถเป็นคู่ครอง
กูให้ซ้อนท้ายส่งไม่ต่างกัน
มึงเรียนซ่าชื่อดังทำเส้นใหญ่
กูเรียนไปเล่นไปอย่างขำขำ
มึงจบมาใครก็รับแทบไม่ทัน
กูต้องมาขว้าฝันทำด้วยมือ
มึงทำงานโดนตำหนิไม่พอใจ
กูเข้าไปโดนด่าก็ไม่ถือ
มึงใช้จ่ายต่อเดือนมือถึงมือ
กูเหลืออื้อเหลือเก็บไม่ฟุ้มเฟือย
ชีวิตมึงกับกูดูแตกต่าง
ทั้งต่อเสริมเติมสร้างต่างไปเรื่อย
กูมีน้อยใช้น้อยไม่ฟุ้มเฟื่อย
มึงเรื่อยเปื่อยไม่คิดพิจารณา
อยากบอกมึงคุณหนูเหล่าไฮโซ
กูไม่โก้ไม่หรูรวยหนักหนา
แต่เทียบมึงกับกูดูเวลา
จริงดั่งว่ากูอยู่ได้ง่ายกว่ามึง