30 มิถุนายน 2545 22:41 น.
เจรนัย
ดาวพราวแสงนับล้านยังว่านัอย
พื้นสมุทรหลายร้อยยังด้อยกว่า
พระอาทิตย์ร้อนดีแค่ยี่ตา
เสน่หาเธอมีค่ายิ่งกว่ามัน
ธรณีนี้ยิ้มให้เธอได้
พระวายุรองกายเธอได้มั่น
ธรรมชาติร้องรำให้ทุกวัน
ช่วยให้เธอได้ฝันอย่างละไม
แด่เธอผู้น่ารักในวันนี้
ถึงห่างไกลใช่ทีที่ไหนไหน
ก็ขอเป็นกองหนุนทุนเธอไง
จำเอาไว้คิดถึงเธอเสมอเลย
15 มิถุนายน 2545 22:36 น.
เจรนัย
ความยุติธรรม คือศัพท์ที่บัญญัติขึ้นเพื่อแสดงความเท่ากันในกลุ่มมนุษย์
* ครูประชาบาลทำงานมาว่า 20 ปีขับรถจักรยานกับนักการเมืองที่ทำงานเพียง3-4 ปีแต่กลับขับเบนซ์...ยุติธรรม?
*ลูกชาวนาขยันจนจบปริญญาตรีได้เกียรนิยมกลับไม่ได้ศึกษาต่อกับลูกคนรวยที่วันวันได้แต่เที่ยวกลับมีวุฒิจบดร....ยุติธรรม?
*เกษตกรที่ทำงานหลังคดหลังแข็งแต่ได้เงินไม่เท่าไรกับข้าราชการที่ได้แต่นั่งมองกลับได้เงินเป็นหมื่น...ยุติธรรม?
*********************************ฯลฯ**************************************
ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีคำว่ายุติธรรมหรอก
เพราะความจริง
ในตอนที่เราได้ประโยชน์เท่านั้นที่เราจะพูดได้ว่า.....ยุติธรรม!!!
15 มิถุนายน 2545 21:49 น.
เจรนัย
นายข้าคือโลกหล้าฟากฟ้ากว้าง
ใช่ถูกสร้างจากเงินตราตามสมัย
ขอทดแทนคุณนี้ทุกทีไป
แม้สิ้นใจทิ้งร่างไว้บนโลกา
ชั่วชีวิตขอรับใช้เมืองสยาม
ที่งดงามแลเด่นเป็นหนักหนา
ใครว่าโง่ฉันยอมโง่น่าระอา
ทนลำบากดีกว่าไปสบาย
1 มิถุนายน 2545 19:26 น.
เจรนัย
อันตัวข้าเป็นกวีไม่มีชื่อ
ไม่เลื่องลือถึงถิ่นสถานไหน
อีกผู้คนลือฉาวทุกคราวไป
เป็นกวีไม่เอาไหนแต่ไรมา
1 มิถุนายน 2545 19:20 น.
เจรนัย
รักสิ่งใดในโลกโกลาหน
รักอนงค์คงรักไม่จางหาย
รักอันใดในโลกไม่เสื่อมคลาย
ต้องเป็นน้องแม้ตายก็ยังรัก
แล้วเจ้าเรียมรักพี่นี้หรือไม่
หรือเอาไว้คบหาพารู้จัก
ถ้าเช่นนี้ตัวพี่นั้นช้ำนัก
แสนเจ็บหนักเพราะรักเจ้าโฉมตรู่