12 ธันวาคม 2545 17:11 น.
เจรนัย
ฉันเพียงแค่คนรู้เห็น
เรื่องราวที่เป็นสัจจะ
ไม่ใช่คนชอบปะทะ
หาเรื่องหาราวใส่ตัว
เห็นจริงก็เขียนตามจริง
ไม่อิงอย่างอื่นจนมั่ว
อำนาจอำเนิจไม่กลัว
กลัวแค่บิดเบียนเรื่องราว
ไม่ขุดไม่ค้นไม่รื้อ
เพียงใช้แค่มือเล่ากล่าว
และตาเป็นจอบอกเรื่องราว
ข่าวคราวเป็นมาเป็นไป
ใครใครก็หาว่าชั่ว
คนกลัวด่าตามวิสัย
ขึ้นโรงขึ้นศาลเรื่อยไป
สุดท้ายก็เข้าตาราง
ความจริงมันอยู่ที่ไหน
ใครใครจะมาสะสาง
มีแต่โดนมายาพลาง
แล้ววางว่ารู้ความจริง
รู้ไหมชาติไร้พึ่งพิงแล้ว
มั่วหลงลูกแก้วเฉิดฉินท์
ชาติเลยต้องจมลงดิน
เพราะคนชั่วไร้ถิ่นพันธนาการ
12 ธันวาคม 2545 16:43 น.
เจรนัย
จงอย่ากลัวจงอย่าท้อจงอย่าหวั่น
เมื่อถึงวันที่ต้องสู้อย่างโดดเดี่ยว
ไร้มวลมิตรเพื่อนฝูงที่กลมเกลียว
ที่เคยเที่ยวไปมาหาสู่กัน
มาวันนี้ต้องไปไกลปืนเที่ยง
ทำอย่างเยี่ยงอุดมการณ์ที่วาดฝัน
ถึงห่างมิตรตรึงจิตมิตรนิรันดร์
แค่จากกันใช่จากร้างตลอกกาล
หน้าส่วนตัว
800
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจรนัย
