1 มีนาคม 2549 21:26 น.
เจรนัย
มูลนิธิเพื่อนใจในขวดแก้ว
เปิดตัวแล้วเชิญมาร่วมสังสรรค์
มูลนิธิของเราไม่เก็บตังก์
เพราะไม่รู้จะเอาตังก์ไปทำไร
มูลนิธิของเรามีแนวคิด
ว่าชีวิตคนเราอาจหวั่นไหว
อยากจะมีสักคนคอยห่วงใย
เป็นแรงใจให้สู้อยู่เรื่อยมา
แล้วใครเล่าทำให้เราเท่าเราได้
ตัวเองไงทำให้เองจะดีกว่า
เพียงแค่เขียนกำลังใจใส่ขวดมา
เก็บไว้ในเวลาที่จำเป็น
ตอนเราเศร้าเราเหงาหรือเราหงอย
ก็แค่ถอยไปหยิบขวดที่ได้เห็น
เปิดออกอ่านเรื่องราวที่เคยเป็น
แล้วจะเห็นกำลังใจมีมากมาย
แค่นี้คุณก็ได้เป็นสมาชิก
ที่ได้พลิกฟื้นชีวิตที่สูญหาย
มูลนิธิเพื่อนใจจะไม่ตาย
เพราะเขียนกันมากมายจากตัวเรา
ใครสนใจเชิญได้ด้วยลงมือ
หาขวดถือตกแต่งสวยกว่าเก่า
แล้วเขียนเก็บเรื่องราวแรงใจเรา
สะสมเข้ามากมายให้ขวดเต็ม...
ใครเขียนมากก็มีมากกำลังใจ
ที่ช่วยให้จิตใจไม่เบนเข็ม
ช่วยกันเถอะสร้างเรื่องราวให้เติมเต็ม
เพื่อชีวิตไม่หลงเข็มความทุกข์เอย...
1 มีนาคม 2549 20:47 น.
เจรนัย
กลัวคืนวันก่อนเก่าทำเราเจ็บ
กลัวจะเก็บเอาไปฝันในคืนไหน
กลัวจึงนึกถึงสักครั้งเมื่อคราวใด
กลัวจิตใจจะหวั่นไหวตามเรื่องเดิม
กลัวว่าเธอย้อนรอยถอยกลับมา
กลัวเวลาจะหวนหามาย้ำเสริม
กลัวจะโดนตอกย้ำลงที่เดิม
กลัวความเศร้าจะเพิ่มเติมในอีกครา
กลัวว่าจะรักเธอไม่เหมือนเก่า
กลัวว่าเราจะหันหลังหลบหนีหน้า
กลัวว่าเธอจะคืนกลับมาหลอกตา
กลัวนักหนาอย่ากลับมาอีกเลย...เธอ
28 กุมภาพันธ์ 2549 00:33 น.
เจรนัย
การจากลายากกว่ามาพานพบ
เคยประสบพบเจอเสมอเหมือน
ต้องห่างกันไกลตามาลืมเลือน
ต้องจากเพื่อนคู่หูคู่ชีวา
เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขมาแต่ก่อน
ตอนนี้คงอาวรณ์นะเพื่อนจ๋า
เจ้าอยู่แห่งหนใดในโลกา
ก็ขออย่าลืมเลือนนะเพื่อนเกลอ
เวลาเราหมุนเวียนเปลี่ยนสมัย
แต่จิตใจยังตั้งมั่นอยู่เสมอ
ความทรงจำสวยงามของเพื่อนเกลอ
ยังพร่ำเพ้อละเมอพบอยู่ในใจ
เป็นไรไหมถ้าบอกว่าคิดถึง
เกลอจะซึ้งในคนึงนี้หรือไม่
เสียงกระซิบแผ่วแผ่วแนวห่วงใย
ขอส่งให้เกลอได้รู้ว่าอาวรณ์
31 สิงหาคม 2548 02:07 น.
เจรนัย
เป็นปุยนุ่มมุนละไมไอท้องฟ้า
แลนวลขาวสะอาดตาบนฟ้าใส
องค์เทวาสร้างสรรค์ได้ฉันใด
จึงงดงามอร่ามใจในนภา
อิจฉานกโผผินบินผ่านเมฆ
คงดั่งเฉกล้มนอนบนก่อหญ้า
คงจะนุ่มชื่นสบายจิตกายา
ศิลปะบนท้องฟ้าน่ารื่นรมณ์
21 พฤษภาคม 2548 03:56 น.
เจรนัย
ยังคงจำกลิ่นไอแห่งสายหมอก
ที่ใบ้บอกเรื่องราวคราวหนหลัง
ยินบรรเลงเพลงแมกไม้นานาพันธุ์
แสนเริงรื่นสุขสันต์ทั่วพนา
เดินเที่ยวชมร่มรื่นชื่นดวงจิต
จึงเผลอคิดหลงรักเป็นหนักหนา
ถ้าเลือกได้คงไม่กลับเมืองเทวา
ขออยู่ดอยอยู่ป่าน่าละมุน...