1 มิถุนายน 2545 19:26 น.
เจรนัย
อันตัวข้าเป็นกวีไม่มีชื่อ
ไม่เลื่องลือถึงถิ่นสถานไหน
อีกผู้คนลือฉาวทุกคราวไป
เป็นกวีไม่เอาไหนแต่ไรมา
1 มิถุนายน 2545 19:20 น.
เจรนัย
รักสิ่งใดในโลกโกลาหน
รักอนงค์คงรักไม่จางหาย
รักอันใดในโลกไม่เสื่อมคลาย
ต้องเป็นน้องแม้ตายก็ยังรัก
แล้วเจ้าเรียมรักพี่นี้หรือไม่
หรือเอาไว้คบหาพารู้จัก
ถ้าเช่นนี้ตัวพี่นั้นช้ำนัก
แสนเจ็บหนักเพราะรักเจ้าโฉมตรู่
30 พฤษภาคม 2545 23:50 น.
เจรนัย
ถ้าเปรียบแผ่นกระดาษเป็นแผ่นดิน
เปรียบหมึกปากกาเป็นสายน้ำ
ยิ่งกวีวาดลวดลายหัตถกวีลงมากเท่าใด
ก็เปรียบได้กับแม่น้ำที่หลั่งไหลให้ความชุ่มชื่นแก่ผืนดินทุกแห่งหน