1 กันยายน 2545 20:19 น.
เจรนัย
ลมเย็นผ่านพัดพริ้งตรงริมสวน
ช่างเชิญชวนนั่งพักดูซักหน
ปล่อยความคิดล่องลอยคล้อยตามลม
ที่ทับถมปล่อยค้างมาหลายปี
พอทีเถอะเหนื่อยแล้วกับความเครียด
ที่ทั้งเกลียดทั้งเศร้ากันเต็มที
ไปเถอะหนาความเครียดอย่าราวี
ขอฉันมีความสุขบ้างแล้วกัน
27 สิงหาคม 2545 22:28 น.
เจรนัย
ที่ห่างไกลมีครูอยู่หนึ่งคน
ต้องผจญความลำบากเพื่อมาสอน
ให้เด็กที่อยู่ห่างถิ่นไกลจร
จะพักผ่อนก็ลำบากหากจะทน
ทำเพื่อชาติขนาดนี้มีที่ไหน
ช่วยเด็กไทยมีความรู้ทุกแห่งหน
แต่ไร้คนเหลียวแลแม้ซักคน
ศักดิ์ยืนยงยังไม่มีแม้แต่เงา
อุดมการณ์สร้างคนให้โง่หรือ
ใครก็อือด่าถ่อยคอยทับถม
อยู่สบายไม่ชอบชอบจะจม
ในถิ่มถมทุรกันดารพาลตัวเป็น
แล้วอย่างนี้จะมีใครที่ไหน
จะช่วยชูชาติไทยให้โลกเห็น
มีแต่มุดในกระดองของคนเป็น
ให้คนเห็นเขานินทาโง่กว่าควาย
13 สิงหาคม 2545 20:38 น.
เจรนัย
หลงชอบเธอแต่ก็ไม่กล้าบอก
ได้แต่หลอกตัวเองว่าเธอสน
เธอไม่เคยหันมองฉันซักคน
ไม่เจียมตนนะเราเขาไม่แล
เธอมองมาอย่างกับไม่อยากเห็น
ฉันก็เป็นหนึ่งคนนะเธอหนา
ไม่รักชอบแล้วไปใครจะว่า
แต่อย่ามามองอย่างนี้ไม่อยากเจอ
หมดสิ้นแล้วรักนี้ที่ใฝ่ฝัน
เป็นใครกันจะทนได้เล่าหา
ไม่อยากแล้วรักนี้ไม่มีค่า
มันขื่นขมยิ่งกว่ากลืนน้ำมัน
ขอโทษค่ะคุยด้วยได้ไหมคะ
มีเรื่องจะปรึกษาหารือมั่น
เสียงน่ารักอย่างนี้นี่ใครกัน
อย่างกับฝันเจ้าของเสียงน่ารักจริง
12 สิงหาคม 2545 22:19 น.
เจรนัย
ไอ้ขี้เมากรอกเหล้าเข้าในปาก
แล้วก็อ้วกเรี่ยราดไปทั่วพื่น
กล่าวหยาบคายให้กับคนอื่นอื่น
ก่อนจะกลืนน้ำเหล้าลงคอไป
ใครต่อใครเห็นเข้าก็เหม็นหน้า
หาว่าบ้าเสียสติคิดไม่ได้
มาทุกวันคนที่นั่นอยากเตะตาย
แต่ใจหายกลัวหาว่าบ้าตาม
ถามใครเขาเขาก็ไม่รู้จัก
มาเป็นพักพักหนึ่งถึงกลับหาม
กินเสียมากดื่มจนหลับตลอดยาม
ไม่มีใครมาตามหาดูเลย
แต่ดันมีรูปลงนิตยสาร
เป็นคนดังพันล้านมีเฉลย
ว่าน่ารักนิสัยดีมากมากเลย
แถวนั้นเลยขำกันเมื่อมันมา
12 สิงหาคม 2545 21:54 น.
เจรนัย
นี่ดึกแล้วนอนหลับพักเสียก่อน
นอนนึกย้อมเวลาหาสิ่งเก่า
ความทรงจำย้ำอดีตคือตัวเรา
มีทั้งเศร้าทั้งสุขทุกวานวัน
นึกย้อนไปใยเราเขลานักหนา
เสียเวลาเงินทองลองตามฝัน
มุ่งทำตามอุดมการณ์ชั่วนิรันดร์
ไม่แปรผันเหหันกันเสียที
แต่มันเป็นหนทางหอมหวานนะ
ถึงใครจะกล่าวโทษอย่างคนผี
แม้ต้องทนโดนด่าว่าไม่ดี
แต่คนที่เขาเข้าใจให้ใจมา
เราจึงสู้เพื่อเขาดูซักตั้ง
ประกาศเสียงที่ฟังให้ดังกว่า
เอกสิทธิ์ของเขาให้เรามา
สู้เพื่อชาติที่พาพวกเขาไป
ดึกแล้วนี่หลับเลยจะดีกว่า
ถึงเวลาผ่านไปไม่เท่าไร
แต่แล้วกันความทรงจำดันพาไป
ดูยาวไกลเหมือนสัมผัสมันอีกครา