27 ตุลาคม 2550 16:29 น.
เจน_จัดให้
อยากจะเป็นคนมั่งมีสักทีหนึ่ง
คงได้ซึ้งถึงรสบทยิ่งใหญ่
ทั้งเงินทองข้าวของกองให้ใช้
สิ่งมุ่งหมายคงจะง่ายแค่ปลายตา
..................................
มีคนรักคนห่วงพ่วงเป็นโหล
มีคนโอ๋ไว้คุยโวโก้หนักหนา
อยากไปไหนก็ได้ไปใจนำพา
จะเหนือฟ้าบาดาลก็หาญไป
...................................
หันมามองตัวเราเศร้านิดนิด
ลองคิดคิดชีวิตนี้มีเท่าไหร่
มีไม่มากไม่น้อยค่อยค่อยใช้
ด้อยกว่าใครแต่หัวใจยังอิ่มเอม
...................................
"คิดว่าอยากมีมันก็ได้แค่คิด ...ดิ้นไปดิ้นมา....ชีวิตเราก็พอแล้วนี่หว่า....
19 ตุลาคม 2550 22:58 น.
เจน_จัดให้
เสียงขลุ่ยพลิ้วลิ่วลมมาพาคิดถึง
ใครคนหนึ่งซึ่งฝากใจให้รักษา
แม้ห่างกันแสนไกลในสายตา
ทุกเวลายังห่วงหาและอาทร
.........................................
ในยามเหงาเศร้าซึมเคยดื่มด่ำ
ในรสคำย้ำว่ารักยากจักถอน
จะยามนี้หรือยามไหนใจอาวรณ์
ทุกบทตอนมีเธอซ่อนอยู่ในใจ
..........................................
หากภาระหนักหนาอย่าเพิ่งท้อ
ฉันยังรอต่อแรงใจไม่ไปไหน
หากแม้นมีน้ำตาล้าเมื่อใด
โปรดรู้ไว้มีหนึ่งใครห่วงใยเธอ
..........................................
" ไม่รู้ว่าเธอต้องเจอกับอะไรบ้าง เหนื่อยแค่ไหนกับการใช้ชีวิต อยากดูแลเธอมากกว่านี้ แต่คงทำได้เพียงแค่ส่งกำลังใจไปให้.....ขอให้รู้ไว้ว่าห่วงใยเสมอ"
18 ตุลาคม 2550 19:10 น.
เจน_จัดให้
แม้จะเป็นเพียงใครๆไม่เคยแคร์
แม้ทำได้เพียงดูแลเธอแบบนี้
แม้ไม่อาจครอบครองปองคนดี
เพียงเท่านี้....เท่าที่มีก็เพียงพอ
.................................
แค่ยินเสียงหัวเราะเสนาะคุ้น
ก็เป็นทุนหนุนนำให้ย่ำต่อ
เพียงได้เห็นรอยยิ้มอิ่มลออ
ก็หายท้อไม่ย่นย่อต่อชะตา
..................................
แม้ไม่อาจคู่เคียงแค่เมียงเจ้า
ก็บรรเทาคิดถึงคะนึงหา
แม้ไม่อาจสัมผัสรัดกายา
ความเหว่ว้าก็โรยราไม่มาเยือน
.....................................
" โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่ายดาย แต่สิ่งง่ายๆที่จะทำให้เราอยู่อย่างไม่ร้อนรน คือรอยยิ้ม ยิ้มให้กับตัวเอง ยิ้มให้กับความสุขและความเจ็บปวดที่แวะเวียนมาทักทายไม่ว่าวันใด ความสุขจะอยู่กับเรา....."